Ο άνθρωπος ποτέ δεν πρέπει να απελπίζεται. Όσα κακά και αν κάμει σε όσα αμαρτήματα και αν πέσει, ποτέ δεν πρέπει να χάνει το θάρρος του, διότι ο διάβολος δεν χαίρεται
με τίποτα άλλο παρά μόνον όταν δει τον άνθρωπο ότι έπεσε σε απόγνωση. Όσα πολλά και μεγάλα αμαρτήματα να κάμει κανείς, ακόμα και ασεβής να γίνει, δεν μένει
ευχαριστημένος ο διάβολος, διότι γνωρίζει ότι ο Θεός είναι Θεός ελέους. Θεός ευσπλαχνίας, και όταν μετανοήσει ο άνθρωπος, τον δέχεται πάλιν. Αλλά όταν δει ότι έχασε τας
ελπίδας του, ότι έχασε πλέον την πίστη που είχε εις τον Θεό, τότε δεν φοβείται καθόλου, αλλά καθίζει εις τον θρόνο του και μένει κατά πολλά ευχαριστημένος, διότι γνωρίζει
ότι κέρδισε αυτόν τον άνθρωπο. Γι' αυτό κανείς δεν πρέπει ποτέ να απελπίζεται.
Η απελπισία έρχεται, όταν δεν πηγαίνεις εις την εξομολόγηση να λες τους λογισμούς σου και τις ιδέες σου να παίρνεις συμβουλές, αλλά όταν βαδίζεις με τις ιδικές σου ιδέες και
δεν συμβουλεύεσαι άλλον. Πολλοί άνθρωποι που δεν πήγαιναν να συμβουλευτούν κανέναν, απελπίσθηκαν· και άλλοι έπεσαν στη θάλασσα και πνίγησαν, άλλοι με το μαχαίρι,
άλλοι με το τουφέκι, άλλοι με το πιστόλι, αφαίρεσαν μόνοι την ζωή τους.
Η αιτία που έρχεται η απελπισία εις τον άνθρωπο είναι η υπερηφάνεια.
Δια τούτο και ημείς, πρέπει να ταπεινωθούμε, διότι αν δεν ταπεινωθούμε εμείς, θα μας ταπείνωση άλλος. Εμείς να ταπεινωθούμε, να σκύψουμε.
Ο ταπεινός όλα τα δέχεται.
Είναι πάντα ειρηνικός, πάντα υπομονετικός, πάντα μακρόθυμος, πράος, ήσυχος, δεν ψεύδεται, δεν κατακρίνει, είναι πάντοτε εν χαρά και ευχαριστήσει. Το πρόσωπον του
λάμπει.
Ο δε υπερήφανος είναι όλο κενοδοξία, όλο ανθρωπαρέσκεια, όλο ανυπομονησία, όλο θυμός, γογγυσμός, αντιλογία, μίσος, κακία και ανησυχία. Δεν μπορεί να του
μιλήσει κανείς, αλλά ευθύς αντιλέγει, θυμώνει, κα τηγορεί και χάνει την ψυχραιμία του.
πηγή xristianos
Από Σπυρος Αρσενης