Το
ποίημα αποδίδεται στον μακαριστό γέροντα Ιωσήφ τον Βατοπεδινό. Φίλοι
μου που τον συνάντησαν πριν κοιμηθεί το διάβασε και είπε "έτσι θα
γίνουν!"...
"Ακούσατε Έθνη και λαοί της Οικουμένης πάσης / και εσύ αναγνώστα πρόσεχε σ'αυτό που θα διαβάσης.
Τά 'γραψαν οι Πατέρες μας ο κόσμος για να μάθη / από αυτόν τον πόλεμο τι μέλλεται να πάθη.
Για να προσφύγη στον Θεόν και να μετανοήση / αν θέλη για να σωθή και ευτυχής να ζήση.
Με μιας θα ανάψη η φωτιά από μικρή αιτία / κραυγή πολέμου έρχεται από τη Βουλγαρία.
Η δε Ρωσία ξαφνικά εισβάλλει στην Τουρκία / και ως χείμαρρος ορμητικός σαρώνει την Περσία.
Και προχωρεί ακάθεκτη φθάνει στην Παλαιστίνη / Θεός θέλει ο Αντίχριστος του Κόσμου για να γίνη.
Τότε κατέρχονται ομού της Δύσεως τα κράτη / ουαί στα Έθνη του Βορρά γίνονται όλα στάχτη.
Με λύσσα αμύνεται σκληρά η Αρκτος (Ρωσία) στην Τουρκία / που αδίκησε την Ελλάδα και όλη αναφλέγεται και καίει σα λαμπάδα.
Ματαίως αγωνίζεται η Αρκτος να κράτηση / τα περιβόητα Στενά(Σουέζ) στο τέλος θ' απηυδήσει.
Γιατί
από την Ανατολή, Κορέα, Μαντζουρία / εισβάλλει η Αμερική με την Ιαπωνία
/ και προχωρεί ολοταχώς γραμμή στη Σιβηρία / ενώ στη Δυτική πλευρά νικά
η Γερμανία / και τότε είναι αδύνατον να κρατηθή η Ρωσία / και
εγκαταλείπει τα Στενά, Αίγυπτον και Τουρκία.
Κτυπιέται η Άρκτος πανταχού και φεύγει προτροπάδην / όπως διασκορπίζεται ένα άτακτο κοπάδι.
Τότε ομού θα ητηθή και η δόλιος Τουρκία / γιατί θα πράξη πονηρά μεγάλη προδοσία.
Γιατί
αφού καταβληθή όλη από τη Ρωσία/ Θα συμμαχήσει μετ'αυτής και με την
Βουλγαρία. Για τούτο όσοι χριστιανοί ευρίσκονται στην Πόλη/ και στα
περίχωρα αυτής, πρέπει να φύγουν όλοι.
Γιατί η Πόλις (=Κωνσταντινούπολη) θα καή και ουδείς θα απομείνη / κάτοικος ζων εντός αυτής.
Μον'
ο Ναός θα μείνη / (ο οίκος ούτος και Ναός της του Θεού Σοφίας / όστις
θα μείνει αείφωτος φάρος της Ορθοδόξου Εκκλησίας / εξ ού το φως θα
ξαπλωθή σ' όλη την Οικουμένη / της Βασιλείας του Χριστού που ο κόσμος
αναμένει).
Η
πρώτη φάσις έληξε του τρομερού πολέμου / τόσα δεινά πέντε μηνών δεν
επαρκούν Θεέ μου; / κι πάλιν νέος πόλεμος θ' αρχίση να ξεσπάση /
αλλοίμονο στον άνθρωπο τι έχει να περάση.
Το ζήτημα της Πόλεως πάλι θα βγει στη μέση / κι ο κόσμος θα περιπλεχθεί και δε θα ξεμπερδεύση.
Αμέσως η διχόνοια ενσκήπτει εις την Κρήτη / και ανάπτουν εις τα αυθωρεί (αμέσως) τα μίση και τα πάθη.
Αφού
οι ισχυροί της γης απογοητευθώσιν / τότε θα γίνη πόλεμος, που ουδέποτε
έχει γίνει, αλλοίμονον στους ασεβείς κανείς δε θα απομείνη.
Τότε η Ελλάς ουδέτερη και πάντα αδικημένη / το δίκαιο της θα ζητή/και έτοιμη θα αναμένη / χωρίς ν' αναμιχθή.
Και τότε θα μιλήση όταν η σάλπιγξ του Θεού / εκ του ουρανού σαλπίση για να δικαιωθεί.
Τότε τα Έθνη μεληδόν θα σφάζωνται αγρίως / στα όρια της Πόλεως για τα Στενά κυρίως.
Τότε θα πλεύση και πνιγή στο αίμα το μοσχάρι / τότε θα εκκαθαρισθή η ήρα απ' το σιτάρι.
Στη θάλασσα όπου βρεθή πλοίο δεν θ' απομείνει / και από το αίμα η θάλασσα κοκκινωπή θα γίνη.
Η Πόλις θα κατακαυσθή κι ίχνος δεν θα υπάρξη / πλέον ανθρώπου υλιστή γιατί πολλά έχει πράξη.
Μόνος θα μείνει ο Ναός της του Θεού Σοφίας /το στόλισμα της Νύμφης του Αγίας του Εκκλησίας.
Τρία ημερονύκτια θα διαρκέση η μάχη / όποιος εξέλθει ζωντανός μεγάλη τύχη θάχη.
Κράτη ομού δέκα οκτώ με πείσμα αγριεμένα / θα σφάζωνται αλλόφρονα στο αίμα βουτυγμένα.
Την
τρίτη ημέρα ακριβώς όσοι εξηντλημένοι / από την μάχη ο' οποζούν θα
δούνε ξαφνιασμένοι /εκεί ψηλά στον ουρανό στα δεξιά τα μέρη / να λάμπη
υπέρ τον ήλιον ένα μεγάλο αστέρι.
Και
από τ' αστέρι κάτωθεν ένας Σταυρός ν'αστράπτη / πύρινος κατακόκκινος
κι'έκπληκτα τα Κράτη / ακούσουνε εκ του ουρανού μια φωνή βροντώδη /
αγγέλου απροσδόκητον που θα σταθούν στο πόδι.
Τα όπλα θα πετάξουμε στη γη και τρομαγμένοι / τ' αστέρι θα κοιτάξουνε σαν απολιθωμένοι.
Σταθήτε
θ' ακουσθή φωνή. Σταθήτε επί τόπου. / Γιατί αρκετά εχύθηκε το αίμα του
ανθρώπου. Σπεύσατε πάραυτα εκεί στα δεξιά τα μέρη/το τόξο ακολουθήστε
που βγαίνει από το αστέρι.
Κι εκεί θα βρήτε άνθρωπον άγιον/δικόν μου.
Ποιμένα αυτόν εξέλεξα δια το ποίμνιόν μου.
Τούτον και σεις εκλέξατε ποιμένα να ποιμάνη / τα πρόβατα μου, που γυρνούν έρημα δίχως στάνη.
Νύκτα θ' ακουσθή η φωνή μου και ο κόσμος τρομαγμένος / εκ της φωνής της σάλπιγγος θα μείνη σαστισμένος.
Κι ευθύς το τόξον θα στραφή προς νότον στην Ελλάδα / που απ' τό φως τό ουράνιον θα φέγγη σάν λαμπάδα.
Τότε θα καταφθάνουνε οι Πρέσβεις στην Ελλάδα / ολόχαρη δε η Ελλάς με βία και γρηγοράδα.
Τότε η Ελλάς θα σηκωθή πρώτη με το στρατό της / να εκπληρώσει ολόχαρη τον Ιερόν σκοπόν της.
Να καταλάβη αμαχητί, τα ιερά της μέρη / που της τα πήραν οι εχθροί, που όλος ο κόσμος ξέρει.
Τότε οι πρόσφυγες ομού από χαρά σκιρτώντες / θα τρέξουνε στα μέρη τους σαν αετοί πετώντας.
Τότε
ο Έλλην Βασιλεύς, ο εκλεκτός Κυρίου / εις πάντα θάναι άριστος και επί
της υφηλίου/θα άρχη και θα διοική μετά δικαιοσύνης / και η γη θα
χαίρεται εκ διαρκούς ειρήνης.
Τα όπλα τα πολεμικά θα γίνουν εργαλεία / και άροτρα γεωργικά / κι ειρήνη και ευτυχία.
Θα
Βασιλεύση πανταχού / κι ως αδελφοί να ζώσι/οι άνθρωποι επί της γης και
δεν θα ερωτώσι / ο εις τον άλλον άνθρωπον μήπως και είναι ξένος / αλλά
θα λέγεται αδελφός και εκ του Αδάμ το γένος.
Έλληνες ανανήψατε αυτή είναι η αλήθεια / μή σας πλανούν οι άπιστοι πώς είναι παραμύθια.
Όλα αυτά θα γίνουνε η ώρα πλησιάζει / το σύμπαν αναταράσεται και σας δεν σας τρομάζει :
Η συμφορά που έρχεται τους ασεβείς να πλήξη / και εκ της γης αλύπητα να τους εξαφανίση.
Πάρετε
την απόφασιν και λογικά σκεφθήτε / αν θέλετε να ζήσετε και αιώνια να
σωθήτε / όλοι μετανοήσατε στραφήτε προς τα θεία / γιατί ουδεμία απ'
αυτήν υπάρχει σωτηρία.
Ο πόλεμος που έρχεται ουδέποτε έχει γίνει / τόσον μεγάλος και φρικτός και δεν θα γένη ειρήνη.
Εάν δεν εκκαθαρισθή η ήρα από το σιτάρι / και τα ζιζάνια θα καούν σαν το ξήρο χορτάρι.
πηγή hggiken.