Α'
Στο πιο ψηλό κατάρτι του μεσημεριού
κοιτάζω, Αμμόχωστος, τον μυγδαλί σου χάρτη,
τις ημερομηνίες σου καταγράφω στων ανέμων τις μασχάλες
μήπως σε λησμονήσει ο χρόνος να τις πάνε
στα σκαλοπάτια των ανθρώπων, στα λιμάνια μακρινών επαρχιών,
στα γραμματοκιβώτια ξένων σαν ευχές πρωτοχρονιάτικες:
Να μην ξεχνάτε τους αρχάγγελους της Κύπρου
και τις ελληνικές περγαμηνές της.
Στις γεωγραφίες των ουρανών ανακαλύπτω τ' όνομά σου
σαν χαρταετό πανσέληνο της νιότης.
Σηκώνω πέτρα απ' τους αμαξιτούς του χρόνου κι' αντικρύζω
το αρχάγγελό σου βήμα.
Στα ημερολόγια των θαλασσών με ελληνικές τριήρεις
διαβάζω τ' όνομά σου.
Στη σκάλα τ' ουρανού σαν ανεβαίνει ο ήλιος
το περιδέραιο βλέμμα σου κοιτάζω.
Στα δρομολόγια των καθημερινών συμβάντων
μυρίζομαι την παρουσία σου.
Στου κουρασμένου κρεβατιού το μαξιλάρι
το εργόχειρό σου βλέπω.
Αμμόχωστος, Αμμόχωστος, Αμμόχωστός μου.
Καράβι των θεών η Αμμόχωστος,
ημερονύχτιο θαλάσσιο φως,
ανακοπή στα δρομολόγια των αιώνων
μέσα στ' ανώνυμα τριαντάφυλλα
του μεσογειακού ήλιου
και μες τις πειρατείες των γαλανών ανέμων,
που μεταφέρουνε γραφές απ' τα χαρτιά των Αρχαγγέλων
μ' ελληνικά φωνήεντα,
θητεύει μόνο στ' όνομα:
«Ελευθερία»
Κι' ο ήλιος πορτοκάλι μέσα στο μαντήλι τ' ουρανού
να πασπατεύει τους μηρούς των καλοκαιρινών ωρών,
θάλασσα θηλυκιά της Αμμοχώστου,
με τα εικοσιένα σου χρόνια τ' αθηναία σου,
μικρέ Σαρωνικέ κι' αγάπη μου,
μηνύματα σου στέλλω και ματιές απ΄τα παράθυρα
των κυκλαδίτικων νησιών,
σε νοσταλγώ στις ώρες της ορτάνσιας
όταν σπουδάζει ο άνεμος στις καλαμιές σου τέχνες μουσικές
στην ηλικία του Απρίλη, του τρελλόπαιδου,
Αμμόχωστος, αγάπη, αγάπη μου...
Κύπρος Χρυσάνθης
πηγή noctoc