Γράφει η Γερόντισσα Μόνικα, Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής Αγίου Νεκταρίου Φωκίδος.Η Ιερά Μονή μας, απέκτησε με την ευλογία του Θεού και των Αγίων μας μια ακόμα μοναχή.
Το Σαββάτο εορτή του Αγίου Γερασίμου με την σεπτή άδεια του Ποιμενάρχου μας Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Φωκίδος κ.κ. Αθηναγόρα τελέστηκε η εις μεγαλόσχημον κουρά της.
Πρόκειται για την Παναγιώτα Μουλατσιώτη, μητέρα του Γέροντά Νεκταρίου Μουλατσιώτη.
Γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1930. Παντρεύτηκε τον Παναγιώτη Μουλατσιώτη και απέκτησαν δύο παιδιά, τον Ιωάννη και τον Γεώργιο, νυν Καθηγούμενο π. Νεκτάριο Μουλατσιώτη και νυν Γέροντά μας.
Ευλαβής γυναίκα και με μεγάλη πίστη μεγάλωσε τα παιδιά της με τα νάματα
του Χριστού, φροντίζοντας κυρίως ν’ αγαπήσουν τον Χριστό, να ζουν
καθημερινά εν Χριστώ και ν’ αγωνίζονται πνευματικά. Γι’ αυτό με χαρά
ανεκλάλητη και δοξολογία στον Θεό, τόσο εκείνη όσο και ο σύζυγός της,
αποδέχθηκαν την αφιέρωση του παιδιού τους στον Θεό. Από εκείνη την ημέρα
έγιναν οι άοκνοι στυλοβάτες, βοηθοί και μεγάλοι δωρητές του έργου, που
εκ του μηδενός ανέλαβε στους νεανικούς του ώμους ο γιος τους π.
Νεκτάριος να ιδρύσει δύο ιερές Μονές, μία ανδρώα και μία γυναικεία.
Ιδιαίτερα η μητέρα του τον περισσότερο χρόνο από τότε μέχρι και σήμερα
τον διαθέτει στη διακονία των μοναχών και του Μοναστηριού.
Τους δε θερινούς μήνες εδώ και 30 χρόνια, διακονεί ως μαγείρισσα στις
χριστιανικές κατασκηνώσεις που ίδρυσε και ακόμα διατηρεί ο Γέροντάς μας
στο Τρίκορφο Φωκίδος πλησίον της Ιεράς Μονής του. Με αυτοθυσία και
αυταπάρνηση αξιοζήλευτη εργάζεται, διακονεί και υπηρετεί τους Αγίους,
αλλά και όλους μας.
Η αγάπη της παραδειγματική, αγκαλιάζει όλους μας όλα αυτά τα χρόνια. Η
ασκητική της ζωή παράδειγμα προς μίμηση για τους εν τω κόσμω έγγαμους
χριστιανούς, ολιγόφαγη, τηρεί αλάδωτες τις νηστείες της εκκλησίας ακόμη
και της Μεγάλης Τεσσαρακοστής παρ’ όλη την ηλικία της – διάγει το 82ο
έτος – αν και έχει πλήθος ασθένειες. Αλλά και η φιλοξενία της, η
ελεημοσύνη της, πραγματικά αξιοζήλευτη και μοναδική, αφού εξ’ ολοκλήρου
διαθέτει την σύνταξή της στη βοήθεια και ενίσχυση των δύο μοναστηριών
και τα λιγοστά προσωπικά έξοδά της τα καλύπτει ο γιος της Ιωάννης, που
κληρονόμησε και αυτός το μεγάλο χάρισμα της ελεημοσύνης.
Έτσι λοιπόν όλοι μας υποδεχθήκαμε τη μοναχική της κουρά με μεγάλη χαρά! Ιδιαίτερη τιμή για την Ιερά Μονή μας.
Η απόφασή της να γίνει μοναχή ελήφθη μια καλοκαιρινή μέρα, που ο
Γέροντάς μας διάβαζε δυνατά τον θαυμαστό βίο του Μεγάλου Παϊσίου, για να
τον ακούει και η μητέρα του. Φθάνοντας στο σημείο όπου ο βίος του Αγίου
αναφέρει ότι ο Μέγας Κωνσταντίνος εμφανίστηκε στον όσιο Παϊσιο και του
είπε: «Εγώ είμαι ο Μέγας Κωνσταντίνος που κατέβηκα από τους ουρανούς για
να σου φανερώσω την δόξα την οποία απολαμβάνουν οι μοναχοί στους
ουρανούς, αλλά και την οικειότητα και παρρησία που έχουν προς τον
Χριστό. Μακαρίζομεν εσένα, ω Παΐσιε, διότι παρακινείς κι άλλους σε αυτήν
την άσκηση, κατηγορώ όμως τον εαυτό μου διότι εγώ δεν πέτυχα αυτήν την
υψηλή αξία και παρρησία των μοναχών και δεν υποφέρω αυτή τη ζημιά που
έχω πάθει. Αν γνώριζα την δόξα που απολαμβάνουν οι μοναχοί στους
ουρανούς, θα άφηνα την πρόσκαιρη βασιλεία μου, τον μανδύα, το βασιλικό
στέμμα, τη γυναίκα, τα παιδιά μου, τους δούλους και όλες τις απολαύσεις
και θα φορούσα το μοναχικό ράσο και θα δεχόμουν όσα ζητάει η μοναχική
ζωή».
Ακούγοντας η μητέρα του Γέροντα Νεκταρίου, τα όσα είπε ο Μέγας
Κωνσταντίνος στον Μέγα Παΐσιο συγκινημένη είπε προς τον υιό της: «Γιατί
παιδί μου να μην γίνω και εγώ μοναχή ώστε να απολαύσω αυτή τη δόξα εις
τους ουρανούς;».
Αυτό ήταν! Ο Γέροντας απευθύνθηκε εγγράφως στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη
μας, ο οποίος ιδιαίτερα τιμή και σέβεται την μητέρα του Γέροντά μας και
ο οποίος έδωσε έγγραφη εντολή να καρεί μοναχή.
Έτσι στις 20 Οκτωβρίου 2012 λοιπόν, ημέρα Σάββατο στο Καθολικό της Ιεράς
Μονής, έγινε η κουρά της σε μεγαλόσχημη μοναχή μετανομασθείσα εις
Παϊσία μοναχή προς τιμή του Μεγάλου Παϊσίου, εξαιτίας του οποίου έλαβε
την απόφαση. Ο Γέροντας Νεκτάριος βαθειά συγκινημένος αφού ετέλεσε τη
μοναχική κουρά εις ανάμνηση του γεγονότος πρόσφερε ως δώρο πνευματικό
την εικόνα του Μεγάλου Παϊσίου που συνομιλεί με τον Μέγα Κωνσταντίνο για
την αξία του μοναχικού τάγματος.
Η Παϊσία μοναχή έχει τις εκ βάθους καρδίας ευχές όλων των αδελφών της
Μονής μας αλλά και των μοναχών της ανδρώας αδελφότητος, καθώς και του
Γέροντά μας π. Νεκταρίου, για να συνεχίσει την ασκητική της ζωή και
πορεία προς την τελειότητα και την ένωσή της με τον Θεό μέσα από το
μοναχικό σχήμα πλέον, για όσο καιρό της δώσει ο Δωρεοδότης Κύριός μας.
Μετά την ακολουθία του Μεγάλου Αγγελικού Σχήματος αφού ολοκληρώθηκε η
Θεία Λειτουργία άπαντες ασπάσθηκαν τον Σταυρό και το χέρι της αδελφής
Παϊσίας, έλαβαν στο αρχονταρίκι της Μονής κέρασμα και ακολούθησε η
επίσημη μοναστηριακή τράπεζα. Ευχόμεθα ο Κύριος να την χαριτώνει και να
χαρίσει σε αυτήν και όλους τους μοναχούς και μοναχάς τον Παράδεισό Του.