Σαν σήμερα πραγματοποιήθηκε μία από τις μεγαλύτερες θηριωδίες στον ελληνικό χώρο κατά τη διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου Πολέμου με
την ολοκληρωτική σφαγή των Καλαβρύτων, από στρατιώτες της γερμανικής
117ης Μεραρχίας Καταδρομών, στο πλαίσιο της επιχείρησης «Καλάβρυτα».
Το σταματημένο ρολόι της εκκλησίας δείχνει 14:34 - ώρα κατά την οποία το ιστορικό ρολόι της εκκλησίας της πόλης μένει παγωμένο μέχρι σήμερα - και το μεγάλο Δράμα των Καλαβρύτων είχε ξεκινήσει.
Το σταματημένο ρολόι της εκκλησίας δείχνει 14:34 - ώρα κατά την οποία το ιστορικό ρολόι της εκκλησίας της πόλης μένει παγωμένο μέχρι σήμερα - και το μεγάλο Δράμα των Καλαβρύτων είχε ξεκινήσει.
Στις 13 Δεκεμβρίου 1943, 69 χρόνια πριν οι ναζί αφάνισαν....
το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού των Καλαβρύτων, σκοτώνοντας συνολικά 1.100 άτομα.
το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού των Καλαβρύτων, σκοτώνοντας συνολικά 1.100 άτομα.
Η Σφαγή των Καλαβρύτων ήταν ουσιαστικά τα αντίποινα των Ναζί
στην εκτέλεση 77 Γερμανών στρατιωτών που είχαν αιχμαλωτίσει οι αντάρτες
του ΕΛΑΣ λίγες μέρες νωρίτερα.
Την διαταγή για την «επιχείρηση Καλάβρυτα» (Unternehmen Kalawrita, στα γερμανικά) υπέγραψε στις 25 Νοεμβρίου 1943 ο διοικητής της 117ης Μεραρχίας Κυνηγών, υποστράτηγος Καρλ φον λε Σουίρ.
Τα Γερμανικά στρατεύματα μπήκαν στα Καλάβρυτα στις 9 Δεκεμβρίου 1943. Αρχικά διαβεβαίωσαν τους κατοίκους ότι δε διατρέχουν κανένα κίνδυνο με αποτέλεσμα κάποιοι κάτοικοι που είχαν εγκαταλείψει την περιοχή, φοβούμενοι τα αντίποινα να επιστρέψουν.
Μάλιστα, ο Γερμανός Διοικητής Ebersberger έδωσε το λόγο της στρατιωτικής του τιμής για να κατευνάσει τους φοβισμένους κατοίκους. Αφού προχώρησαν αρχικά στην πυρπόληση των σπιτιών που ανήκαν σε αντάρτες και στην αναζήτηση των Γερμανών τραυματιών της μάχης της Καρπινής, στις 12 Δεκεμβρίου ετοίμαζαν τα πράγματά τους για αναχώρηση. Η πόλη παραδόθηκε στις φλόγες.
Αφού προχώρησαν αρχικά στην πυρπόληση των σπιτιών που ανήκαν σε αντάρτες και στην αναζήτηση των Γερμανών τραυματιών της μάχης της Καρπινής, στις 12 Δεκεμβρίου ετοίμαζαν τα πράγματά τους για αναχώρηση.
Στις 13 Δεκεμβρίου, όμως, νωρίς το πρωί κατέφθασε στην κωμόπολη δύναμη γερμανικού στρατού, με επικεφαλής ανώτατους αξιωματικούς. Οι καμπάνες της κεντρικής Εκκλησίας ήχησαν και οι Γερμανοί αξιωματικοί διέταξαν όλους τους κατοίκους να συγκεντρωθούν στο δημοτικό σχολείο της κωμόπολης, έχοντας μαζί τους μία κουβέρτα και τρόφιμα μιας ημέρας.
Εκεί έγινε ο διαχωρισμός και τα γυναικόπαιδα παρέμειναν στο σχολείο, ενώ όλος ο ανδρικός πληθυσμός ηλικίας 14 ετών και άνω οδηγήθηκε σε φάλαγγες στην κοντινή Ράχη του Καππή.
Λίγες ώρες αργότερα, ριπές πολυβόλων έριχναν στο έδαφος τα σώματα των άτυχων Καλαβρυτινών. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Γερμανού ιστορικού Χέρμαν Φρανκ Μάγερ, ο επικεφαλής της στρατηγός Καρλ φον Λε Σουίρ (Karl von Le Suire) είχε δώσει σαφείς εντολές να καταγράφουν με ακρίβεια όλα τα θύματα των τρομερών εκτελέσεων.
Συνολικά 499 άτομα εκτελέστηκαν εκείνη την ημέρα στα Καλάβρυτα, κατάφεραν να διασωθούν 12 άτομα, χωρίς οι Γερμανοί να έχουν επίγνωση, ενώ ο συνολικός αριθμός των θυμάτων έφτασε τα 677 άτομα στην ευρύτερη περιοχή των Καλαβρύτων και στα γειτονικά χωριά.
Τα γυναικόπαιδα των Καλαβρύτων παγιδεύτηκαν στο δημοτικό σχολείο, το οποίο ζωνόταν κυριολεκτικά στις φλόγες.
Σπάζοντας πόρτες και τα τζάμια των παραθύρων κατάφεραν να ξεφύγουν από τον ολέθριο θάνατο, ενώ υπάρχει η φήμη ότι ένας Αυστριακός στρατιώτης, στον οποίο είχε ανατεθεί η φύλαξή τους, άφησε την πόρτα της εισόδου ελεύθερη.
Η συνέχεια του δράματος βρήκε τις γυναίκες να προσπαθούν με όση δύναμη τους είχε απομείνει να σκάψουν τάφους στην παγωμένη γη του Δεκέμβρη για να θάψουν τους νεκρούς τους.
Η σφαγή των Καλαβρύτων, όπως ονομάστηκε αυτό το Ολοκαύτωμα, ήταν αδιαμφισβήτητα από τις πιο βίαιες επιχειρήσεις των ναζί κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Ο Καρλ φον λε Σουίρ ο υπεύθυνος αυτής της σφαγής, δε δικάστηκε ποτέ ως εγκληματίας πολέμου, αλλά πέθανε αιχμάλωτος των Σοβιετικών.
Στη Ράχη του Καππή δεσπόζουν πλέον ένας πέτρινος σταυρός και το γλυπτό της Πονεμένης Μάνας, αιώνια σύμβολα μαρτυρίου εξακολουθούν να στέλνουν μηνύματα ειρήνης και συναδέλφωσης των λαών του κόσμου.
Την διαταγή για την «επιχείρηση Καλάβρυτα» (Unternehmen Kalawrita, στα γερμανικά) υπέγραψε στις 25 Νοεμβρίου 1943 ο διοικητής της 117ης Μεραρχίας Κυνηγών, υποστράτηγος Καρλ φον λε Σουίρ.
Τα Γερμανικά στρατεύματα μπήκαν στα Καλάβρυτα στις 9 Δεκεμβρίου 1943. Αρχικά διαβεβαίωσαν τους κατοίκους ότι δε διατρέχουν κανένα κίνδυνο με αποτέλεσμα κάποιοι κάτοικοι που είχαν εγκαταλείψει την περιοχή, φοβούμενοι τα αντίποινα να επιστρέψουν.
Μάλιστα, ο Γερμανός Διοικητής Ebersberger έδωσε το λόγο της στρατιωτικής του τιμής για να κατευνάσει τους φοβισμένους κατοίκους. Αφού προχώρησαν αρχικά στην πυρπόληση των σπιτιών που ανήκαν σε αντάρτες και στην αναζήτηση των Γερμανών τραυματιών της μάχης της Καρπινής, στις 12 Δεκεμβρίου ετοίμαζαν τα πράγματά τους για αναχώρηση. Η πόλη παραδόθηκε στις φλόγες.
Αφού προχώρησαν αρχικά στην πυρπόληση των σπιτιών που ανήκαν σε αντάρτες και στην αναζήτηση των Γερμανών τραυματιών της μάχης της Καρπινής, στις 12 Δεκεμβρίου ετοίμαζαν τα πράγματά τους για αναχώρηση.
Στις 13 Δεκεμβρίου, όμως, νωρίς το πρωί κατέφθασε στην κωμόπολη δύναμη γερμανικού στρατού, με επικεφαλής ανώτατους αξιωματικούς. Οι καμπάνες της κεντρικής Εκκλησίας ήχησαν και οι Γερμανοί αξιωματικοί διέταξαν όλους τους κατοίκους να συγκεντρωθούν στο δημοτικό σχολείο της κωμόπολης, έχοντας μαζί τους μία κουβέρτα και τρόφιμα μιας ημέρας.
Εκεί έγινε ο διαχωρισμός και τα γυναικόπαιδα παρέμειναν στο σχολείο, ενώ όλος ο ανδρικός πληθυσμός ηλικίας 14 ετών και άνω οδηγήθηκε σε φάλαγγες στην κοντινή Ράχη του Καππή.
Λίγες ώρες αργότερα, ριπές πολυβόλων έριχναν στο έδαφος τα σώματα των άτυχων Καλαβρυτινών. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Γερμανού ιστορικού Χέρμαν Φρανκ Μάγερ, ο επικεφαλής της στρατηγός Καρλ φον Λε Σουίρ (Karl von Le Suire) είχε δώσει σαφείς εντολές να καταγράφουν με ακρίβεια όλα τα θύματα των τρομερών εκτελέσεων.
Συνολικά 499 άτομα εκτελέστηκαν εκείνη την ημέρα στα Καλάβρυτα, κατάφεραν να διασωθούν 12 άτομα, χωρίς οι Γερμανοί να έχουν επίγνωση, ενώ ο συνολικός αριθμός των θυμάτων έφτασε τα 677 άτομα στην ευρύτερη περιοχή των Καλαβρύτων και στα γειτονικά χωριά.
Τα γυναικόπαιδα των Καλαβρύτων παγιδεύτηκαν στο δημοτικό σχολείο, το οποίο ζωνόταν κυριολεκτικά στις φλόγες.
Σπάζοντας πόρτες και τα τζάμια των παραθύρων κατάφεραν να ξεφύγουν από τον ολέθριο θάνατο, ενώ υπάρχει η φήμη ότι ένας Αυστριακός στρατιώτης, στον οποίο είχε ανατεθεί η φύλαξή τους, άφησε την πόρτα της εισόδου ελεύθερη.
Η συνέχεια του δράματος βρήκε τις γυναίκες να προσπαθούν με όση δύναμη τους είχε απομείνει να σκάψουν τάφους στην παγωμένη γη του Δεκέμβρη για να θάψουν τους νεκρούς τους.
Η σφαγή των Καλαβρύτων, όπως ονομάστηκε αυτό το Ολοκαύτωμα, ήταν αδιαμφισβήτητα από τις πιο βίαιες επιχειρήσεις των ναζί κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Ο Καρλ φον λε Σουίρ ο υπεύθυνος αυτής της σφαγής, δε δικάστηκε ποτέ ως εγκληματίας πολέμου, αλλά πέθανε αιχμάλωτος των Σοβιετικών.
Στη Ράχη του Καππή δεσπόζουν πλέον ένας πέτρινος σταυρός και το γλυπτό της Πονεμένης Μάνας, αιώνια σύμβολα μαρτυρίου εξακολουθούν να στέλνουν μηνύματα ειρήνης και συναδέλφωσης των λαών του κόσμου.
Πηγή: Ι.Ν. Αγίου Χαραλάμπους Κρύα Ιτεών Πατρών