Του Δημήτρη Ριζούλη, από την «Κυριακάτικη Δημοκρατία»
Ηταν Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου
του 2011 και στον Ιερό Ναό Προφήτου Ηλιού στο Καρπενήσι επικρατούσε κλίμα μεγάλης
συγκίνησης. Σχεδόν με δάκρυα στα μάτια ο μητροπολίτης κ. Νικόλαος χειροτονούσε
έναν πρεσβύτερο ιδιαίτερα αγαπητό στην τοπική κοινωνία. Επρόκειτο για τον
παιδίατρο του γενικού νοσοκομείου της πόλης Κωνσταντίνο Μακράκη, έναν αγωνιστή
της ιατρικής και της διακονίας στους θαλάμους του πόνου, που επέλεγε να γίνει
παράλληλα «ιατρός των ψυχών» και λειτουργός του Θεού. Δεκαπέντε ιερείς και
εκατοντάδες πιστοί είχαν σπεύσει να γεμίσουν ασφυκτικά τον ναό και να
αναφωνήσουν «άξιος», ενώ ο π. Κωνσταντίνος υποσχέθηκε να διακονεί τον λόγο του
Ευαγγελίου με ζήλο. Στα δύο και πλέον χρόνια που μεσολάβησαν έως σήμερα ο π.
Κωνσταντίνος δίνει καθημερινά μαρτυρία αγάπης τόσο στον ναό όσο και στο
νοσοκομείο. Αντιμέτωπος με πολλά προβλήματα (λόγω της κρίσης) δεν το βάζει κάτω
και παλεύει για τον κάθε μικρό ασθενή με όσα μέσα υπάρχουν. Ο ιερέας παιδίατρος
μιλά στην «κυριακάτικη δημοκρατία» για την επιλογή της ιεροσύνης, την αντίδραση
των γύρω του, όταν φόρεσε το ράσο, και για τη χαρά που νιώθει όταν ακούει
παιδιά να λένε «θέλω κι εγώ να γίνω παπαγιατρός».
Πάτερ Κωνσταντίνε, πόσα
χρόνια είστε παιδίατρος;
Τελείωσα την ιατρική στο
Αριστοτέλειο το 1997, ενώ απέκτησα την ειδικότητα του παιδιάτρου το 2006 στην
πανεπιστημιακή παιδιατρική κλινική του ΠΓΝ Πατρών. Από το 2007 υπηρετώ στο
Γενικό νοσοκομείο Καρπενησίου.......