Ο Άγγελος Ταξιδευτής. Του Σταμάτη Σπανουδάκη

Ενα τρυφερό σημείωμα, από τό περυσινό ημερολόγιο μου.


Όταν ήμουνα παιδί, είχα πολλές θείες καί απ’όσο θυμάμαι πολυ λιγότερους θείους.
Τήν θεία Ριρή, τήν θεία Σάσσα, τήν θεία Ντούντα, τήν θεία Αργίνη, τήν θεία Άννα καί βέβαια
τήν θεία Λιλίκα ή “tante Lili”, πού μάς ενδιαφέρει εδώ.

Η θεία Λιλίκα ήταν, εκείνο τό τρυφερό καί σπάνιο πιά είδος γυναίκας, σπουδασμένο καί στίς καλόγριες τής Νάξου, μέ έντονη μουσική καί θρησκευτική παιδεία καί πάντα έτοιμη γιά προσφορά στόν πονεμένο συνάνθρωπό της. Όταν ή θεία Λιλίκα ήθελε νά μού πεί κάτι μυστικό, ή πού νά μήν τό καταλαβαίνουν οί άλλοι, μίλαγε πάντα γαλλικά. Έτσι, μεγάλωσα νομίζοντας ότι τά γαλλικά, είναι μιά από τίς μυστικές πλευρές τής ελληνικής γλώσσας. Μπορεί καί νάναι τελικά έτσι. Ή «tante Lili» λοιπόν, ήταν έν πολλοίς υπεύθυνη γιά τήν μουσική παιδεία μου (καί δέν εννοώ βέβαια τίς σπουδές, αλλά τήν αγάπη, ή οποία είναι καί ή μόνη αξιόλογη παιδεία) καί ήταν καί αυτή πού πρώτη μού μίλησε γιά τόν Αγγελο Ταξιδευτή.
Ημουνα πολύ μικρός όταν μέ πήγε στήν... λυρική σκηνή νά ακούσω τόν Rigoletto τού Guiseppe Verdi. Σέ όλη τήν παράσταση μού εξηγούσε τήν υπόθεση καί τούς στίχους, sotto voce καί πολύ συγκινημένη. Ιταλική όπερα σέ γαλλο-ελληνική, θρησκευτική απόδοση.
Κι’ όμως ώς τά σήμερα, πού υποτίθεται ότι καί εγώ ασχολούμαι μέ ότι καί ό Verdi, θεωρώ αξεπέραστες τίς μελωδίες του καί τόν θεωρώ ακόμα τόν αγαπημένο μου συνθέτη. Είναι ό Verdi γιά μένα, πολύ πιό έλληνας από πολλούς κατ’ όνομα έλληνες συνθέτες, γιατί έγραψε μέ πόνο ψυχής όλες αυτές τίς υπέροχες, διαχρονικές μελωδίες. Αλλωστε Ελληνικό, δέν μπορεί τελικά παρά νά είναι, μόνον τό καλό.
Στόν δρόμο λοιπόν γιά τό σπίτι καί ενώ τραγουδούσαμε αγκαλιασμένοι τό «Φτερό στόν άνεμο», ρώτησα τήν θεία Λιλίκα: «Πώς έρχεται ή μουσική»; κι’ εκείνη μού απάντησε: «Τήν στέλνει ό Αγγελος Ταξιδευτής, μέσα στήν πνοή τού ανέμου».
Όπως καταλαβαίνετε δέν κοιμήθηκα εκείνο τό βράδυ ονειρευόμενος δυστυχισμένους καμπούρηδες γελωτοποιούς, κακούς σεξομανείς πρίγκηπες, μαγευτικά παλάτια, τήν γλυκειά ξανθομαλούσα Gilda καί προσευχόμενος στόν άγνωστο μου ακόμη Aγγελο Tαξιδευτή, νά πάρει κι’ εμένα μέσα στήν πνοή του ανέμου, στήν μαγική ιταλο-γαλλο-ελληνικο – θρησκευτική χώρα, τής μουσικής καί τού ονείρου.
Τήν άλλη μέρα, παρακάλεσα τήν θεία Λιλίκα νά μού διηγηθεί τήν ιστορία τού Αγγελου Ταξιδευτή καί τής πνοής τού ανέμου καί νά μου εξηγήσει όλα όσα μπορούσε γιά τήν μουσική, τούς στίχους καί τίς μπερδεμένες στό μυαλό μου, γλώσσες, νότες καί πατρίδες.
Νά λοιπόν μέ λίγα λόγια ή ιστορία τού Αγγελου Ταξιδευτή καί τής πνοής τού ανέμου, όπως μου τήν διηγήθηκε ή θεία Λιλίκα τότε καί όπως εγώ τήν θυμάμαι σήμερα.

«Μιά φορά κι’ έναν καιρό, έφτιαξε ό Θεός τόν κόσμο. Έφτιαξε καί τούς Αγγέλους γιά νά Τόν υπηρετούν αλλά καί γιά νά μάς προσέχουν, γιατί εμείς από τότε, εύκολα χάναμε τόν δρόμο μας. Σέ κάθε χώρα έδωσε κι΄έναν Αγγελο πάνω απ΄όλους τούς άλλους Αγγέλους γιά νά τήν προσέχει καί νά τήν βοηθάει.
Στήν δική μας χώρα έδωσε τόν Αγγελο Ταξιδευτή. Αυτός ό Αγγελος ήταν παρών σέ όλη τήν ιστορία τής χώρας μας. Ήταν παρών στήν αρχαία Ελλάδα, στό Βυζάντιο, στήν Τουρκοκρατία στήν Μικρασία, στόν Πόντο, όπου εν ολίγοις υπήρξαν ή υπάρχουν Ελληνες καί ελληνικά χώματα καί βέβαια είναι κοντά μας καί σήμερα καί θά είναι, ώς τήν δευτέρα παρουσία τού Χριστού στήν γή, όποτε αυτή αμήν καί έρθει.
Ό Αγγελος Ταξιδευτής, βοηθάει τούς έλληνες σέ ότι καλό τού ζητάνε. Δυστυχώς οί περισσότεροι δέν πιστεύουν ότι υπάρχει κι’ έτσι καί δέν βοηθιούνται αλλά καί δίνουν χώρο καί υπόσταση στό κακό. Μεγαλώνοντας όμως Σταμάτη μου, θά καταλάβεις καί αυτά πού σού λέω καί πολύ περισσότερα, φτάνει νά μήν πάψεις νά πιστεύεις στόν Θεό καί νά αφουγκράζεσαι πάντα, τήν πνοή τού ανέμου».

Αυτά τά λίγα καί τελείως άσχετα καί μέ τήν εποχή αλλά καί τήν «πραγματικότητα» στήν οποία σήμερα ζούμε, είχα νά σάς μεταφέρω από τήν αρχική σελίδα, τού ημερολογίου αυτού.

Ο Θεός νά προσέχει τήν Ελλάδα μας, όλες τίς θείες, τούς θείους καί λοιπούς συγγενείς μας, τούς φίλους αλλά καί τούς εχθρούς μας καί πάντα νά κρατάει κοντά μας, τόν Άγγελο μας, τόν Ταξιδευτή.

Αμήν καί καλή χρονιά.
Σταμάτης Σπανουδάκης

 

πηγή Σταμάτης Σπανουδάκης