Κάποτε, οἱ ἄνθρωποι χρησιμοποιούσαμε τό δέρμα καί τά πούπουλα τῶν ζώων γιά νά ντυθοῦμε καί γιά ἄλλες ἀνάγκες, τώρα, χρησιμοποιοῦμε τό δέρμα καί τά πούπουλα τῶν ζώων, γιά νά μιάζουμε σάν ζῶα!
Σέ
λίγες μέρες, θά γεμίσουν οἱ δέκτες τῶν τηλεοράσεων, τά περιοδικά καί οἱ
ἐφημερίδες, μέ εἰκόνες ἀπό τό διεθνοῦς φήμης Καρναβάλι τοῦ Ρίο ντέ
Τζανέιρο στήν Βραζιλία τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς, ἀλλά καί ἄλλων πόλεων
στόν κόσμο καί δυστυχῶς καί τῆς Ἑλλάδας μας. Τά παγανιστικά Καρναβάλια,
θά διεισδύσουν καί φέτος πάλι μέσα στά σχολεῖα, τά ἱδρύματα
"διαπαιδαγώγησης" καί "διαφώτισης" ἀνηλίκων παιδιῶν-μαθητῶν, πού ὅπως
κάθε χρόνο, μέ τήν ἄδεια τῶν διδασκόντων τους καί τίς εὐλογίες τῶν
γονέων καί κηδεμόνων τους, κατά συντριπτική πλειοψηφία δυστυχῶς, θά
προσυπογράψουν ἐκ νέου αὐτόν τόν ξεπεσμό, μέ τό νά ντυθοῦν καρναβάλια!
Τά
Μ.Μ.Ε. θά μᾶς βομβαρδίσουν μέ χιλιάδες εἰκόνων, γεμάτων ἀπό ἀνθρώπους
πού περιφέρονται καί χοροπηδᾶνε σάν ζῶα ἤ σάν δαίμονες, φορώντας μάσκες,
φτερά, παρδαλά κοστούμια, ὑποκρινόμενοι τό ἄλλο φύλο, ἤ περιφερόμενοι
δημοσίως ἀκόμη καί ἠμίγυμνοι ἤ ἐντελῶς γυμνοί! Χωρίς αἰδώ, χωρίς καμία
ἠθική συστολή!
«Ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὦν, οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι ταῖς ἀνοήτοις καὶ ὁμοιώθη αὐτοῖς» (Ψαλμ. 49,12).
Ἔρχονται
λυγμοί καί δάκρυα στήν ψυχή εὐσεβῶν Χριστιανῶν καί συνετῶν ἀνθρώπων,
μπροστά σέ ὅλο αὐτό τό δαιμονικό πανηγύρι, πού τώρα συνδέεται μέ
γλέντια, τραγούδια, χορούς καί ἄλλες ἀσωτεῖες παντός περιεχόμενου πού "αἰσχρόν ἐστί καί λέγειν", αὔριο ὄμως θά συνδέονται μέ αἰώνια κόλαση μέ κλαυθμούς, ὀδυρμούς καί τριγμούς ὀδόντων!
"Στενή ἡ πύλη καί τεθλιμμένη ἡ ὁδός ἡ ἀπάγουσα εἰς τήν ζωήν" (Ματθ. 7:14), μᾶς λέγει τό Εὐαγγέλιο. Οἱ καρναβαλικές παρελάσεις, σέ τίποτε δέν θυμίζουν αὐτήν τήν ὁδό, ἀλλά ἀντίθετα,
θυμίζουν τήν εὐρύχωρη ὁδό πού τώρα προτιμοῦν πολλοί, πού ὅμως τελικά
ὁδηγεῖ στήν κόλαση. Τί τραγικό! Νά τρέχουμε χαρούμενοι, τραγουδώντας καί
χορεύοντας, στόν κατ' ἐξοχήν τόπο αἰωνίου θλίψεως, στόν ὁποίον δέν θά
ὑπάρχει παρηγορία καμιά!
"Εἰσέλθετε
διά τῆς στενῆς πύλης· ὅτι πλατεία ἡ πύλη καί εὐρύχωρος ἡ ὁδός, ἡ
ἀπάγουσα είς τήν ἀπώλειαν καί πολλοί εἰσίν oἱ εἰσερχόμενοι δι' αὐτῆς" (Ματθ.7,13)
Κάθε ἄνθρωπος ἔχει τό "κατ' εἰκόνα" τοῦ Θεοῦ! Οἱ
βαπτισμένοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἐπιπλέον, ἔχουμε λάβει μέ τό Ἅγιον
Χρῖσμα μέσα μας τό Ἅγιον Πνεῦμα κι ἔχουμε τίς προδιαγραφές "τοῦ κάθ'
ὁμοίωσιν", δηλαδή τῆς θεώσεως! Ἀλλά καί κάθε ἄνθρωπος καί τέκνο τοῦ Θεοῦ
ἔχει ἐν δυνάμει τό "καθ' ὁμοίωσιν", ἀρκεῖ νά θελήσει νά βαπτιστεῖ. «Οὐκ οἴδατε ὅτι τό σῶμα ὑμῶν ναός τοῦ ἐν ὑμίν Ἁγίου Πνεύματος ἐστίν, οὗ ἔχετε ἀπό Θεοῦ καί οὐκ ἐστέ ἑαυτῶν;» (Α΄ Κορ. στ΄19). Δέν εἴμαστε σάρκινα σώματα, εἴμαστε Ναοί Θεοῦ. "Οὐκ ἐστέ ἑαυτῶν",
λέγει, δέν ἀνήκουμε στόν ἑαυτό μας, ἀλλά εἴμαστε κτίσματα καί ἀνήκουμε
στόν Θεό καί Δημιουργό μας. Δέν γίνεται ἑπομένως κανείς νά βεβηλώνει καί
νά μεταχειρίζεται τό σῶμα του πού εἶναι Ναός Θεοῦ, σάν λημέρι ληστῶν
καί βόθυνο (ὀχετό) ἀσωτειῶν. Κι ὅπως κανείς δέν βεβηλώνει τά ἄψυχα
ντουβάρια μίας ἐκκλησίας, ἀπό εὐλάβεια καί κατανόηση, διότι μέσα της
τελοῦνται τά Μυστήρια τοῦ Θεοῦ, πῶς καταντᾶ κανείς νά βεβηλώνει τό ἴδιο
του τό σῶμα, πού σημειωτέον ἀποτελεῖ ἔμψυχο καί ζῶντα Ναό τοῦ Ὑψίστου;...
"καὶ μὴ λυπεῖτε τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον τοῦ Θεοῦ, ἐν ᾧ ἐσφραγίσθητε εἰς ἡμέραν ἀπολυτρώσεως" (Πρός Ἐφεσ. 4,30).
Κι
ἄν ὅλοι οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι τοῦ πλανήτη, οἱ μή Χριστιανοί καί οἱ μή
βαπτισμένοι Ὀρθόδοξοι, ὠς σκοτισμένοι, καί αἱρετικοί-πλανεμένοι,
ὑποκύπτουν στά πιό δαιμονιώδη πάθη τους καί ἀνταποκρίνονται στά
κελεύσματα παλαιότερων εἰδωλολατρικῶν ἐποχῶν πού ἀναβιώνουν καί στά
σατανικά προστάγματα τῆς σύγχρονης Νέας Ἐποχῆς, ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, τί θέση ἔχουμε σέ ὅλο αὐτό τό ξέφρενο δαιμονικό "πανηγύρι";
Ἀναρωτιέμαι:
- Ἔτσι θά ἀνοίξουμε τό Τριώδιο τῆς μετανοίας μας στόν λίγο χρόνο πού μᾶς ἀπομένει σέ αὐτό τόν βίο;
- Ἔτσι θά προετοιμαστοῦμε γιά τήν Μεγάλη Σαρακοστή πού ἀπαιτεῖ μεγαλύτερη πνευματική ἐγρήγορση καί ἐντατικώτερο ἀγώνα;
- Ἔτσι θά πενθήσουμε τά ἐπερχόμενα Πάθη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί θά συμπάθουμε μαζί Του, γιά νά ἔχουμε ἐλπίδα καί νά συναναστηθοῦμε ;
- Ἔτσι θά ἑλκύσουμε τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ὅπου δέν ὑπάρχει ταπείνωση καί τήρηση τῶν ἐντολῶν Του, φεύγει σάν ἀτμός καί ἀφήνει τόν ἄνθρωπο γυμνό καί ἕρμαιο τοῦ κάθε πειρασμοῦ;
- Ἥ μήπως πρῶτα θά φᾶμε χωρίς ἐγκράτεια, θά μεθύσουμε, θά τραγουδήσουμε, θά χοροπηδήσουμε, θά εὐτραπελίσουμε, θά ξετσιπωθοῦμε, θά γυμνητεύσουμε, θά πορνεύσουμε ἐνδεχομένως, θά σκανδαλίσουμε καί γενικά θά ἀσωτεύσουμε παντοιοτρόπως κι ἔπειτα θά τρέχουμε τελευταία στιγμή γιά νά ἐξομολογηθοῦμε (ἄν κι αὐτό...) καί θά πᾶμε τό Πάσχα μέ τήν λαμπάδα ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία γιά δέκα λεπτά, ἀφοῦ πρῶτα ἀναξίως κοινωνήσουμε Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ;;;
"Μιμηταί μου γίνεσθε, καθὼς κἀγὼ Χριστοῦ" (Κορνθ 11,1), μᾶς λέγει ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος.
Καί ἐρωτῶ: ντύθηκε ποτέ καρναβάλι ὁ Ἀπόστολος, γιά νά τόν μιμηθοῦμε;
«Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγώ ἅγιος εἰμί», (Α' Πέτρ. 1,16), μᾶς λέγει ὁ Κύριος.
Καί
ἐρωτῶ: ντύθηκε ποτέ καρναβάλι ὁ Χριστός, γιά νά Τόν μιμηθοῦμε; Ἥ μήπως
"ἄλλαζε κοστούμια καί στολές" ἡ Πανάχραντος καί Παναμώμητος Μητέρα τοῦ
Θεοῦ, τό κατ' ἐξοχήν παράδειγμα ταπεινότητος, σεμνότητος καί παρθενίας;
Δεῖξτε μου ἕναν Ἅγιο πού ντύθηκε καρναβάλι καί θά ντύνομαι κάθε μέρα τῆς ζωῆς μου ἀπό τώρα καί στό ἑξῆς!
Ὁ
κατ' ἐξοχήν μασκαράς εἶναι ὁ διάβολος, ὁ ὁποῖος μετασχηματίζεται ἀκόμη
καί σέ Ἄγγελο Φωτός, προκειμένου νά παγιδεύσει στόν ἱστό τῆς ἀπωλείας
τόν ἄνθρωπο καί ἀγαπημένο πλάσμα τοῦ Θεοῦ πού μισεῖ.
Ἄς
μήν κρυβόμαστε πίσω ἀπό τό μικρό μας δάχτυλο! Θέλουμε πολλοί νά
ἀκολουθοῦμε τά χνάρια τοῦ διαβόλου, τῶν δαιμόνων, τῶν ὀργάνων τους καί
τοῦ κόσμου τούτου πού μᾶς ἑτοίμασαν μέ τήν "συνεισφορά" τῆς ὀλιγοπιστίας
μας γιατί ἀγαπᾶμε τά πάθη μας κι ὄχι τά χνάρια τῶν Ἀχράντων ποδῶν τοῦ
γλυκυτάτου μας Ἰησοῦ.
Καί μήν μοῦ πεῖ κανείς:
-Μήν
τά σκαλίζεις τόσο τά πράγματα. Μήν τά παρουσιάζεις τραγικά. Ὁ
περισσότερος κόσμος κάνει ἔτσι, δέν πειράζει. Λίγο νά χαροῦμε βρέ
ἀδελφέ.
Καί ἀπαντῶ, γιά νά προλάβω τόν ὅποιον συνήγορο τοῦ διαβόλου, διά τοῦ ἁγίου στόματος Ἀποστόλου Παύλου:
- "μή συσχηματίζεσθε τῷ αἰώνι τούτῳ"
(Ρωμ. 12, 2).
Αὐτή εἶναι ἡ ἐντολή καί τό Ἅγιον θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ὅλα τά ὑπόλοιπα εἶναι "προφάσοις ἐν ἁμαρτίαις".
Καλή Σαρακοστή. Καλή μετάνοια.
Μ.Σ. ἐκπ/κός