– Γέροντα, μπορεῖτε νὰ μᾶς ψάλετε τὸ Μεγαλυνάριο ποῦ εἴχατε γράψει γιὰ τὴν Παναγία[1];
– Ἔλα νὰ τὸ ψάλουμε μαζί. «Εὖρες πολλὴν
Χάριν παρὰ Θεοῦ, Μῆτερ τοῦ Δεσπότου, Μεγαλόχαρη, ἀληθῶς, Κεχαριτωμένη,
ὡς Γαβριὴλ ἐβόα, Βασίλισσα Ἀγγέλων, φρούρει τοὺς δούλους σου». Νὰ σοὺ πῶ
τώρα καὶ ἕνα δογματικό: Ἡ Παναγία ἦταν Κόρη καὶ Μητέρα, Δούλη καὶ
Βασίλισσα, Βασίλισσα ὅλου του κόσμου. Χωράει στὸν νοῦ τοῦ ἀνθρώπου αὐτό;
Καὶ ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου εἶναι κάτι τὸ ὑπερφυσικό, ἔξω της
λογικῆς. Εὔχομαι ἡ Παναγία νὰ σοὺ δώση τὴν χαρὰ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ καὶ ὁ
Ἄγγελος νὰ σὲ εὐλογήση, γιὰ νὰ ἔχης πνευματικὴ πρόοδο. Ἀμήν.
– Γέροντα, ἕνα τροπάριο λέει: «Χαῖρε ἥ της Εὕας χαρά• ἡ γὰρ ἐκείνης λύπη διὰ τοῦ τόκου σου πέπαυται, Ἁγνὴ»[2].
– Ὅ,τι καλὸ κι ἂν βρῆ ὁ ἄνθρωπος νὰ πῆ
γιὰ τὴν Παναγία, δὲν θὰ μπορέση νὰ ἐκφράση τὸ μεγαλεῖο Της. Ἡ Παναγία μὲ
τὴν ὑπακοὴ Τῆς ἄνοιξε πάλι γιὰ μᾶς τὸν Παράδεισο, πού τὸν εἶχε....
κλείσει ἡ παρακοὴ
τῆς Εὕας. Ἡ Εὕα ἔσπασε τὸν κρίκο πού μᾶς ἕνωνε μὲ τὸν Θεὸ καὶ ἔφερε στὸν
κόσμο λύπη καὶ πόνο[3]• ἡ Παναγία ἕνωσε πάλι τὸν κρίκο καὶ ἔφερε στὸν
κόσμο τὴν παραδεισένια χαρά. Μᾶς συνέδεσε μὲ τὸν Θεό, ἀφοῦ ὁ Χριστὸς
εἶναι Θεάνθρωπος.
Ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριὴλ ἔφερε στὸν κόσμο
τὴν χαρμόσυνη ἀγγελία ὅτι οἱ ἄνθρωποι χάρη στὴν Παναγία βρῆκαν «χάριν
παρὰ Θεοῦ». Χαίρεται ἡ Παναγία, γιατί σαρκώθηκε ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ μᾶς
λύτρωσε ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Χαιρόμαστε καὶ ἐμεῖς, γιατί ἡ Παναγία μᾶς
ἔβγαλε ἀσπροπρόσωπους. Γὶ αὐτὸ ψάλλουμε τὰ Χριστούγεννα: «Ἡ ἔρημος
προσφέρει στὸν Χριστὸ τὴν φάτνη καὶ ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι προσφέρουμε τὴν
Μητέρα Του, τὴν Παναγία»[4].
[1] Ὁ Γέροντας ἔγραψε τὸ Μεγαλυνάριο
αὐτὸ καὶ τὸ ἔστειλε στὴν γιορτὴ ἀδελφῆς πού ἔφερε ὄνομα τῆς Παναγίας,
γιὰ νὰ τὸ ψάλλη στὸ κελλί της.
[2] Ἀπὸ τὸ Θεοτοκίον τῆς α' ὠδῆς τοῦ β' κανόνος τῆς Δευτέρας τῆς Γ' Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν.
[3] Βλ. Γέν. 3, 16.
[4] Βλ. Τέταρτον Ἰδιόμελον Ἑσπερίων τῶν Χριστουγέννων.
Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Ἐ΄,
Πάθη καὶ Ἀρετές, ἔκδ. Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ
Θεολόγος», Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης, 2010, σ. 153.