Όπως δεν θα μπορέσουμε να δικαιολογηθούμε για τα προσωπικά μας αμαρτήματα, το ίδιο και γι’ αυτά των παιδιών μας.
Και είναι λογικό. Γιατί αν η κακία ήταν έμφυτη, θα υπήρχε
δικαιολογία. Είναι γνωστό, όμως, ότι με τη θέληση μας ακολουθούμε είτε
το δρόμο της αμαρτίας είτε το δρόμο της αρετής. Πώς θα δικαιολογηθεί
επομένως ο γονιός, που άφησε το πιο αγαπημένο του πλάσμα, το παιδί του,
να παραστρατίσει;
Αν τα παιδιά ανατραφούν με καλές συνήθειες, δύσκολα αλλάζουν
συμπεριφορά όταν μεγαλώσουν. Γιατί η παιδική ψυχή είναι σαν το
κάτασπρο, το ολοκάθαρο πανί, που, αν το βάψουμε με κάποιο χρώμα,
βάφεται τόσο καλά, ώστε, όσες φορές κι αν θελήσουμε να το ξαναβάψουμε,
πάντα φαίνεται η αρχική βαφή. Έτσι, λοιπόν, είναι και τα μικρά παιδιά.
Όταν συνηθίσουν στο καλό, δύσκολα αλλάζουν.
Ο απόστολος Παύλος αναφέρει.....
μια παροιμία, που την έχει δανειστεί από
τον ποιητή Μένανδρο: «Φθείρουσιν ήθη χρηστά ομιλίαι κακαί». Δηλαδή: Οι
κακές συναναστροφές χαλάνε τον καλό χαρακτήρα (Α’ Κορ. 15:33). Ας μην
απορούμε, πώς μερικοί γίνονται κλέφτες ή ακόλαστοι ή βλάσφημοι. Τα
παιδιά από μικρά στερούνται τη χριστιανική αγωγή, συνηθίζουν στο κακό
και με την πρώτη αφορμή ξεστρατίζουν. Γι’ αυτό ο απόστολος συμβουλεύει:
«Παιδιά, να υπακούτε στους γονείς σας, σύμφωνα με το θέλημα του Κυρίου·
αυτό άλλωστε είναι το σωστό. Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου (αυτή
είναι η μόνη εντολή που περιέχει υπόσχεση), για να ευτυχήσεις και να
ζήσεις πολλά χρόνια πάνω στη γη. Κι εσείς, πατέρες, μη φέρνεστε στα
παιδιά σας έτσι που να τα εξοργίζετε, αλλά να τα ανατρέφετε δίνοντάς
τους αγωγή και συμβουλές που εμπνέονται από την πίστη στον Κύριο» (Εφ.
6:1-4). Και ο σοφός Σολομών λέει: «Το παιδί, που έχει παιδαγωγηθεί, θα
είναι σοφό» (Παροιμ. 10:4α). Και «ο γονιός που δεν χρησιμοποιεί το ξύλο
για να παιδαγωγήσει το γιο του, είναι σαν να τον μισεί· οποίος όμως τον
αγαπάει, τον ανατρέφει με επιμέλεια (:μέ στοργή αλλά και αυστηρότητα)»
(Παροιμ. 13:24).
Με αρετή, λοιπόν, να πλουτίζετε τα παιδιά σας και όχι με αγαθά πρόσκαιρα.
Μην τους αφήνετε, λοιπόν, πλούτη, αλλά παίδευση και αρετή. Έτσι δεν
θα στηρίζονται στην κληρονομιά υλικών αγαθών, και θα επιδοθούν στη
μόρφωση του νου και στην καλλιέργεια της ψυχής. Αυτός είναι ο καλύτερος
τρόπος για την υπέρβαση της φτώχειας και όλων των προβλημάτων της ζωής.
Και αν ο καθένας μας φροντίσει να καλλιεργήσει έτσι τα παιδιά του,
τελικά όλοι, από γενιά σε γενιά, θα βρεθούμε έτοιμοι κατά την παρουσία
του Χριστού και θα αμειφθούμε από τον δίκαιο Κύριό μας. Έτσι είναι. Αν
αναθρέψεις καλά το παιδί σου και το κάνεις να έχει ευσέβεια και αγάπη,
αν κι εκείνο κάνει το ίδιο στα δικά του παιδιά κ.ο.κ, θα σχηματιστεί μια
αλυσίδα ευλογημένη χάρη σ’ εσένα, που έγινες η ρίζα όλου του καλού.
Οι γονείς που παραμελούν την καλή ανατροφή των παιδιών τους, είναι
χειρότεροι κι από τους παιδοκτόνους· γιατί οι πρώτοι θανατώνουν την
αθάνατη ψυχή, ενώ οι δεύτεροι μόνο το θνητό σώμα.
Γονιός δεν είναι εκείνος που απλά γέννησε ένα παιδί, μα εκείνος που
και μετά τη γέννησή του το αγαπάει. Κι αν η αγάπη είναι αναγκαία εκεί
όπου υπάρχει από τη φύση, πολύ περισσότερο χρειάζεται εκεί όπου υπάρχει
χάρη Θεού. Αν δηλαδή πρέπει ν’ αγαπάει κανείς τα φυσικά του παιδιά για
να λέγεται σωστός γονιός, πόσο μάλλον τα χαρισματικά παιδιά, τα
πνευματικά, τα βαπτισμένα, φροντίζοντας να μην κολαστούν.
Αλλά κι εσύ, παιδί μου, να υπακούς τους γονείς που σε γέννησαν. Για
όσα σου πρόσφεραν, τίποτα δεν μπορείς να τους ανταποδώσεις, ούτε να τους
γεννήσεις ούτε να μοχθήσεις γι’ αυτούς, όσο εκείνοι για σένα. Και
όταν ο πατέρας σου μαλώνει κάποιο από τ’ αδέλφια σου, πρέπει να
συμμερίζεσαι το γονιό σου. Γιατί αν παίρνεις το μέρος του αδελφού σου,
μολονότι έσφαλε, θα γίνει χειρότερος. Έτσι βάζεις σε κίνδυνο και την
ψυχική σου σωτηρία, αφού όποιος δεν αφήνει να γιατρευτεί μια πληγή, έχει
μεγαλύτερη ευθύνη από κείνον που την προκάλεσε, γι’ αυτό και
τιμωρείται. Ένας τραυματισμός, βλέπεις, ίσως να μην είναι άμεσα
θανατηφόρος, ενώ η παρεμπόδιση της θεραπείας μπορεί να προκαλέσει το
θάνατο.
Ο προφήτης Δαβίδ λέει: «Αποκτήστε την παιδεία (του Θεού), για να μην
οργιστεί εναντίον σας ο Κύριος» (Ψαλμ. 2:12). Δώστε στα παιδιά σας
χριστιανική μόρφωση. Αυτή είναι η υποχρέωσή σας. Αν αδιαφορήσετε, θα
κολαστείτε, έστω κι αν έχετε άλλες αρετές. Να τους μάθετε τα μυστήρια
της Εκκλησίας, τη δικαιοσύνη, τη σωφροσύνη, την ανδρεία της ψυχής. Να
τα βοηθήσετε να γνωρίσουν τον εαυτό τους, γιατί μέσ’ από την αυτογνωσία
θα οδηγηθούν και στη θεογνωσία. Αν δεν γνωρίσουν το Θεό, τί θα τους
ωφελήσουν όλα τ’ άλλα; Δεν ακούτε τον Κύριο, που λέει στο ιερό
Ευαγγέλιο, πως, αν ο άνθρωπος κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο, χάσει όμως
την ψυχή του, δεν ωφελείται σε τίποτα;
Καλλιεργήστε, λοιπόν, πνευματικά τα παιδιά σας. Καλλιεργήστε και τον
εαυτό σας. Έτσι θα σωθείτε και θα μπείτε στη βασιλεία των ουρανών, με τη
χάρη του Χριστού μας.
από το βιβλίο: Θέματα Ζωής τόμος Α’
Κεφάλαιο: Η ανατροφή των παιδιών
Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου
εκδ. Ι.Μ.Παρακλήτου
Ι.Μ. Βέροιας
πηγή: aoratospolemos