Η διαγωγή μας, όσο βρισκόμαστε μέσα στο ναό, ας είναι η πρέπουσα, όπως αρμόζει σε άνθρωπο που βρίσκεσαι μπροστά στο Θεό.
Να μην ασχολούμαστε με άσκοπες συζητήσεις, μα να στεκόμαστε με φόβο
και τρόμο, με προσοχή και προθυμία, με το βλέμμα στραμμένο στη γη και
την ψυχή υψωμένη στον ουρανό.
Γιατί έρχονται πολλοί στην εκκλησία, επαναλαμβάνουν μηχανικά ψαλμούς
και ευχές, και φεύγουν, δίχως να ξέρουν τι είπαν. Τα χείλη κινούνται,
αλλά τ’ αυτιά δεν ακούνε......
Εσύ δεν ακούς την προσευχή σου, και θέλεις να
την εισακούσει ο Θεός; Γονάτισα, λες, αλλά ο νους σου πετούσε μακριά. Το
σώμα σου ήταν μέσα στην εκκλησία και η ψυχή σου έξω. Το στόμα έλεγε την
προσευχή και ο νους μετρούσε τόκους, συμβόλαια, συναλλαγές, χωράφια,
κτήματα, συναναστροφές με φίλους.
Κι όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί ο διάβολος είναι πονηρός, ξέρει πως την
ώρα της προσευχής κερδίζουμε πολλά, γι’ αυτό τότε επιτίθεται με
μεγαλύτερη σφοδρότητα. Άλλες φορές είμαστε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, και
τίποτα δεν σκεφτόμαστε, ήρθαμε όμως στην εκκλησία να προσευχηθούμε και ο
διάβολος μας έβαλε ένα σωρό λογισμούς, ώστε καθόλου να μην ωφεληθούμε.
Αν, αλήθεια, ο Θεός σου ζητήσει λόγο για την αδιαφορία ή και την
ασέβεια που δείχνεις στις λατρευτικές συνάξεις, τι θα κάνεις; Να, την
ώρα που Αυτός σου μιλάει, εσύ, αντί να προσεύχεσαι, έχεις πιάσει
κουβέντα με τον διπλανό σου για πράγματα ανώφελα. Και όλα τ’ άλλα
αμαρτήματά μας αν παραβλέψει ο Θεός, τούτο φτάνει για να στερηθούμε τη
σωτηρία.
Μην το θεωρείς μικρό παράπτωμα. Για να καταλάβεις τη βαρύτητά του,
σκέψου τι γίνεται στην ανάλογη περίπτωση των ανθρώπων. Ας υποθέσουμε ότι
συζητάς μ’ ένα επίσημο πρόσωπο ή μ’ έναν εγκάρδιο φίλο σου. Και ενώ
εκείνος σου μιλάει, εσύ γυρίζεις αδιάφορα το κεφάλι σου και αρχίζεις να
κουβεντιάζεις με κάποιον άλλο. Δεν θα προσβληθεί ο συνομιλητής σου απ’
αυτή την απρέπειά σου; Δεν θα θυμώσει; Δεν θα σου ζητήσει το λόγο;
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
πηγή: apodeixh.