Ντρέπεσαι και κοκκινίζεις να
ομολογήσεις τις αμαρτίες σου; Και αν ακόμα έπρεπε να τις ομολογείς
μπροστά στους ανθρώπους και να εξευτελίζεσαι, ούτε τότε έπρεπε να
ντρέπεσαι· διότι ντροπή και αισχύνη είναι το να αμαρτάνεις και όχι το να
ομολογείς τις αμαρτίες σου.
Τώρα όμως δεν
είναι ανάγκη να είναι παρόντες και μάρτυρες κατά την ώρα της
εξομολογήσεως. Η εξέταση και εξομολόγηση των αμαρτιών ας γίνει μέσα στο
νου- ας είναι το δικαστήριο χωρίς μάρτυρα- ας δει την εξομολόγηση σου
μόνον ο Θεός, ο Θεός που δεν κατηγορεί για τις αμαρτίες, άλλα που τις
συγχωρεί όταν τις εξομολογούμαστε.....
Άλλ’ ακόμα και έτσι διστάζεις και
υποχωρείς; Γνωρίζω και εγώ ότι δεν ανέχεται η συνείδηση την ενθύμηση των
αμαρτιών μας. Διότι αν θυμηθούμε μόνον τις αμαρτίες μας η ψυχή μας
αναπηδά όπως ακριβώς αναπηδά κάποιο αδάμαστο και δύστροπο πουλάρι. Όμως
συγκράτησε, χαλιναγώγησε, χάιδευσε τη ψυχή με το χέρι, κάνε τη ήμερη,
πείσε την, ότι αν δεν εξομολογηθεί τώρα, θα εξομολογηθεί εκεί όπου είναι
περισσότερη η τιμωρία, όπου είναι μεγαλύτερος ο παραδειγματισμός. Εδώ
το δικαστήριο είναι χωρίς μάρτυρα και δικαστής του εαυτού σου είσαι συ ο
οποίος αμάρτησες· εκεί όμως θα παρευρίσκεται όλο το πλήθος της
οικουμένης αν δεν προλάβουμε να τα σβήσουμε εδώ. Ντρέπεσαι να
ομολογήσεις το αμαρτήματα; Να ντρέπεσαι και να τα διαπράξεις.
Εμείς όμως όταν διαπράττουμε αυτά
τολμάμε να τα διαπράττουμε κατά τρόπον αναίσχυντο και προκλητικό· όταν
όμως πρόκειται να τα ομολογήσουμε, τότε ντρεπόμαστε και αποφεύγουμε, ενώ
έπρεπε να κάνομε τούτο με μεγάλη προθυμία. Διότι δεν είναι ντροπή το να
κατηγορείς τα αμαρτήματα, αλλά δικαιοσύνη και αρετή· εάν δεν ήταν
δικαιοσύνη και αρετή δεν θα έδινε γι’ αυτήν ο Θεός αμοιβή. Το ότι
πράγματι έχει αμοιβές η εξομολόγηση, άκουσε τί λέγει· «Λέγε πρώτος εσύ
τα αμαρτήματά σου για να δικαιωθείς». Ποιός ντρέπεται να πράξει κάτι από
το οποίο θα γίνει δίκαιος; Ποιός ντρέπεται να ομολογήσει τα αμαρτήματα,
για να απαλλάξει τον εαυτόν του από τα αμαρτήματα; Μήπως σε προτρέπει
να τα ομολογήσεις για να σε τιμωρήσει; Όχι βέβαια για να τιμωρήσει, αλλά
για να συγχωρήσει. Στα κοσμικά δικαστήρια συμβαίνει να επέρχεται η
τιμωρία μετά την ομολογία της ενοχής. Για τούτο και ο ψαλμός
υποπτευόμενος ακριβώς αυτό, μη τυχόν δηλαδή φοβούμενος κανείς τιμωρία
μετά την εξομολόγηση αρνηθεί να εξομολογηθεί τα αμαρτήματά του, λέγει·
«εξομολογηθείτε στον Κύριο τα αμαρτήματά σας, διότι είναι αγαθός, διότι
το έλεος αυτού μένει εις τον αιώνα». Μήπως δεν γνωρίζει τα αμαρτήματα
σου, εάν εσύ δεν τα ομολογήσεις; Λοιπόν τί περισσότερο γίνεται σε σένα
όταν δεν τα ομολογείς; Μήπως μπορείς να διαφύγεις την προσοχή του; Και
αν ακόμα δεν τα πεις εσύ, εκείνος τα είδε· αν δε τα πεις εσύ εκείνος τα
λησμονεί. Διότι λέγει· «Ιδού εγώ είμαι ο Θεός εκείνος ο οποίος από αγάπη
εξαλείφω τις αμαρτίες σου, και δεν τις ενθυμούμαι». Βλέπεις; «Εγώ δεν
θα τις ενθυμηθώ» λέγει· διότι τούτο είναι ίδιον της φιλανθρωπίας· συ να
τις θυμηθείς για να σου γίνει αφορμή σωφρονισμού.
Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου
πηγή: apokrifaperasmata.gr