Είναι, λες και έχεις πέσει βαθιά μέσα σε έναν λάκκο. Σε μία τρύπα.
Και βρίσκεσαι εκεί εγκλωβισμένος. . Έτσι είσαι. Έτσι νιώθεις…
Και αντί όμως να παλεύεις με νύχια και με δόντια να βγεις από κει
μέσα, αντί να κάνεις τα αδύνατα-δυνατά να ελευθερωθείς, να ξεφύγεις, να
ανεβείς στην επιφάνεια, εσύ ψάχνεις να βρεις τα πως και τα γιατί.
‘’Γιατί σε μένα; Πως έπεσα εδώ μέσα; Πως έγινε και εγκλωβίστηκα;
Ποιος με έριξε; Ποιος με έσπρωξε; Γιατί το έκανε; Λες να τα καταφέρω
ποτές να βγω; Μήπως δεν θέλω; Μήπως δεν μπορώ; Μήπως δεν πρέπει;’’ ΄
Και έτσι περνάει ο καιρός, με αυτές τις σκέψεις να γυρνάνε......
στο μυαλό
σου, σκέψεις, ερωτήσεις, που απάντηση δεν παίρνουνε ποτέ. Και εσύ εκεί…
Να μένεις ακόμα μες τη τρύπα. Ακόμα μες το λάκκο. Ακόμα εγκλωβισμένος…
Ξύπνα. Προχώρα επιτέλους. Άσε τις διαπραγματεύσεις και τις συζητήσεις, που δεν σε βγάζουν πουθενά.
Πάλεψε να βγεις. Πάλεψε να ελευθερωθείς. Με νύχια και με δόντια. Είναι το μόνο που έχει νόημα.
Και αν ελευθερωθείς, αν τα καταφέρεις και βγεις από το αδιέξοδό σου, μετά αναρωτήσου ό,τι θες…
Πάλεψε όμως πρώτα να ελευθερωθείς. Όπως μπορείς.
Είναι το μόνο που έχει σημασία…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.