Ο Μέγας Κωνσταντίνος πολεμείται από τούς νεο ειδωλολάτρες , επειδή απελευθέρωσε τούς Χριστιανούς από τήν μανία τών ειδωλολατρών αυτοκρατόρων καί τών δημίων τούς ! Σε 11.000.000 ανέρχονται οί, επίσημα καταγεγραμμένοι Μάρτυρες τών 4 μ.Χ. Αιώνων !!!
Οί νεο ειδωλολάτρες κατηγορούν τόν Μέγα Άγιο Κωνσταντίνο γιά τίς αμαρτίες πού έκανε πρίν βαπτιστεί ! Τίς σφαγές, τίς αιμομιξίες, τίς πορνείες, τούς βιασμούς τών θνητών καί τίς ζηλοφθονίες τών αμετανοήτων ψευτοθεών τούς δέν τά βλέπουν ; Εκτός αυτών, οί δαίμονες απαιτούσαν καί από τά θύματά τούς να διαπράττουν εγκλήματα καί αίσχη :
Ίσως το πιο μελανό σημείο της αρχαιοελληνικής θρησκείας είναι οι ανθρωποθυσίες. Τους ανθρώπους δεν τους πουλούσαν μόνο. Επί πλέον τους θυσίαζαν.
Δηλαδή, προκειμένου οι αρχαίοι Ελληνες να αποτρέψουν ένα μεγάλο κακό, έναν μεγάλο κίνδυνο, η προκειμένου να εξιλεωθούν για μια μεγάλη ανομία η για κάποιο ειδεχθές έγκλημα, κατέφευγαν στην ανθρωποθυσία. Τύχαινε να πολιορκείται μια πόλις και ο κίνδυνος γινόταν μεγάλος. Είχαν σαν ελπίδα την βοήθεια των θεών, αφού θα τους θυσίαζαν ανθρώπους. Έπεφτε σε μια χώρα λοιμώδης νόσος. Και σ' αυτή την περίπτωση, για ν' αποτραπεί το κακό, κατέφευγαν στην ανθρωποθυσία. Κάπου φονεύθηκε άδικα ένας άνθρωπος, και εκδηλώθηκε κακό. Και σ' αυτήν την περίπτωση θυσίαζαν ανθρώπους. Αυτή τη θυσία την θεωρούσαν καθαρτήρια πράξη. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι ανθρωποθυσίες είχαν μόνιμο χαρακτήρα. Δηλαδή επαναλαμβάνονταν κατά τακτά χρονικά διαστήματα, λ.χ. ανά έτος.
Ας μεταφερθούμε νοερά στην αρχαία Ελλάδα. Ας περιδιαβούμε κάποια ιερά των θεών κι ας παρακολουθήσουμε τα δρώμενα.
Πηγαίνουμε στην Φώκαια. Εκεί συναντούμε τον βωμό της Ταυροπόλου Αρτέμιδος. Και βρισκόμαστε μπροστά σε τραγικό θέαμα: ανάβουν στον βωμό φωτιά και ρίχνουν μέσα ανθρώπους για να καούν! Το ίδιο θα δούμε αν πάμε και στη Βραυρώνα η στην Αμφίπολη. Κι εκεί τις εορτές της Ταυροπόλου Αρτέμιδος τις συνοδεύουν ανθρωποθυσίες!
Μεταφερόμεθα στη Λευκάδα. Όταν νοιώσουν οι κάτοικοι του νησιού κάτι μεγάλο να βαραίνει τη συνείδησή τους, προσφέρουν ανθρωποθυσία στον Απόλλωνα. Όχι, όμως, με ρίξιμο στην πυρά, αλλά σε βραχώδη κρημνό, που καταλήγει στη θάλασσα. Και σήμερα μπορεί να δεί κανείς, στο νότιο ακρωτήρι της Λευκάδας την απόκρημνη αυτή περιοχή, όπου γίνονταν οι ανθρωποθυσίες για να χορηγήσει ο Απόλλων την εξιλέωση. Μεταφερόμεθα στην νότια Γαλλία, στην ελληνική αποικία της Μασσαλίας. Και εκεί συναντούμε παρόμοιο είδος θυσίας: οι Έλληνες άποικοι παίρνουν έναν ζητιάνο, τον ντύνουν λαμπρά και επίσημα και τον κατακρημνίζουν από ψηλό βράχο !
