-
Γέροντα, μου κάνει εντύπωση το θάρρος των Μυροφόρων.- Οι Μυροφόρες
είχαν μεγάλη εμπιστοσύνη στον Χριστό, είχαν πνευματική κατάσταση, γι’
αυτό δεν υπολόγισαν τίποτα…
Γι’ αυτό και αξιώθηκαν να ακούσουν από τον Άγγελο το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως.
-
Να καλλιεργήσουμε το χαροποιόν πένθος, για να έρθει η πραγματική χαρά.
Αν ζήσουμε με ευλάβεια και κατάνυξη την Μεγάλη Εβδομάδα, θα ζήσουμε με
πνευματική αγαλλίαση και θεία ευφροσύνη την Αγία Ανάσταση.
- Είναι, γέροντα, φυσικό να μην νιώθω πολλή χαρά το βράδυ της Αναστάσεως;
-
Ναι, είναι φυσικό. Επειδή το συναίσθημα της λύπης είναι μεγαλύτερο από
το συναίσθημα της χαράς, δεν μπορούμε σε μια μέρα να ξεπεράσουμε αυτή
την ψυχική κατάσταση. Σιγά-σιγά όμως, κατά τη Διακαινήσιμο Εβδομάδα, που
είναι σαν μία ημέρα πασχαλινή, φεύγει ο πόνος της Μ. Εβδομάδας και η
ψυχή γεμίζει από την αναστάσιμη χαρά.
- Γιατί, Γέροντα, σε μερικά μοναστήρια κάνουν λιτανεία κατά την δεύτερη ή Τρίτη ημέρα του Πάσχα;
- Για να σκορπίσουν την πασχαλινή χαρά.
Την Διακαινήσιμο Εβδομάδα χτυπούν όλα μαζί - καμπάνες σήμαντρα, και η καρδιά χτυπά δυνατά ζώντας το «Αναστάσεως ημέρα…».
Εύχομαι να χαίρεστε πάντοτε
με αγαλλίαση πνευματική,
με συνεχή πνευματική χαρά,
με εσωτερική γλυκειά αναστάτωση.
(από το βιβλίο Λόγοι Γ. Παΐσιου, τόμος ΣΤ, σ. 203-204)
Πηγή: Ι.Ν. Αγίων Χαραλάμπους & Αντωνίου Κρύα Ιτεών Πατρών: