Το αγνό και μαλακό κερί συμβολίζει το εύπλαστο της ψυχής μας. Όπως το κερί λιώνει αθόρυβα και φωτίζει, έτσι και εμείς με τη Χάρη του Θεού θα πρέπει να «λειώνουμε» μέχρι τελευταίας πνοής,
θυσιαζόμενοι για τον πλησίον μας. Να φωτίζουμε και να ευεργετούμε τους
γύρω μας αθόρυβα και χωρίς επίδειξη για χάρη της αγάπης του Χριστού.
Το κερί επίσης που βρίσκεται στους Ιερούς Ναούς συμβολίζει επίσης τον «
νεκρό » εαυτό μας. Όταν το βάζουμε όρθιο και αναμμένο στο μανουάλι
συμβολίζει τον Αναστημένο Ιησού και ομολογούμε και τη δική μας Ανάσταση.
Με τα κεριά στα μνημόσυνα, στην Κηδεία και στα κόλλυβα ομολογούμε την πίστη μας στην Ανάσταση των Νεκρών και στη δίκαια κρίση της ημέρα που όλοι μας, πλούσιοι οι φτωχοί, άρχοντες οι δούλοι θα σταθούμε έναντι του Δίκαιου Κριτή. Με την λαμπάδα στο Μυστήριο του Βαπτίσματος ομολογούμε την πνευματική ανάσταση του Βαπτιζόμενου ενώ στο μυστήριο του Γάμου ομολογούμε ότι όπως φωτίζουν οι καθαρές λαμπάδες, έτσι και εμείς με τη Χάρη του Θεού θα σταθούμε φωτεινά παραδείγματα των παιδιών μας και δεν θα προδώσουμε την τιμιότητα του Γάμου.
Με τα κεριά στα μνημόσυνα, στην Κηδεία και στα κόλλυβα ομολογούμε την πίστη μας στην Ανάσταση των Νεκρών και στη δίκαια κρίση της ημέρα που όλοι μας, πλούσιοι οι φτωχοί, άρχοντες οι δούλοι θα σταθούμε έναντι του Δίκαιου Κριτή. Με την λαμπάδα στο Μυστήριο του Βαπτίσματος ομολογούμε την πνευματική ανάσταση του Βαπτιζόμενου ενώ στο μυστήριο του Γάμου ομολογούμε ότι όπως φωτίζουν οι καθαρές λαμπάδες, έτσι και εμείς με τη Χάρη του Θεού θα σταθούμε φωτεινά παραδείγματα των παιδιών μας και δεν θα προδώσουμε την τιμιότητα του Γάμου.
Ένα ή δύο κεριά είναι υπέρ αρκετά για τους ζωντανούς και τις ψυχές των κεκοιμημένων αδελφών μας.
Είναι λαθεμένη η συνήθεια να ανάβουμε πολλά κεριά δήθεν ότι θα μας
σώσουν. Ας προσέξουμε τον τρόπο της ζωής μας , διότι όσα κεριά και αν
ανάψουμε, δεν μας σώζουν εάν δεν ζούμε με μετάνοια, εξομολόγηση με
προσευχή και κοντά στην Εκκλησία και στα Μυστήριά Της.
Το καντήλι
• Να φωτίσουμε τους εαυτούς μας με το αληθινό φως της γνώσεως
• Να γίνουμε φώτα όπως οι μαθητές του Χριστού
Ανάβουμε το καντήλι στην Εκκλησία και στα σπίτια μας για να μας
θυμίζει ότι η πίστη μας είναι φως, αφού ο Κύριός είπε « Εγώ ειμί το φως
του κόσμου ». Το φως του καντηλιού μας θυμίζει το φως με το οποίο ο
Χριστός καταυγάζει τις ψυχές μας. Ανάβουμε το καντήλι για να μιμηθούμε
τους Αποστόλους και όλους τους Αγίους οι οποίοι κατά τον Απόστολο Παύλο
είναι τέκνα φωτός.
Για να ελέγχονται από το φως Του τα σκοτεινά μας έργα, οι κακές
ενθυμίσεις και να επανερχόμαστε στο δρόμο του φωτός του Ευαγγελίου.
Για να μας θυμίζει το αδιάλειπτο της προσευχής μας.
Για να είναι φόβητρο στις δυνάμεις του σκότους που μας επιτίθενται με
πονηριά πριν και κατά τη διάρκεια της προσευχής και θέλουν να αποκρίνουν
τη σκέψη μας από το Θεό. Οι δαίμονες αγαπούν το σκοτάδι και τρέμουν το
φως, το φως του Χριστού.
Για να μας παρακινεί σε αυτοθυσία. Όπως δηλαδή με το λάδι καίγεται στο
καντήλι το φυτίλι, έτσι και το δικό μας θέλημα να καίγεται με τη φλόγα
της αγάπης στο Χριστό.
Ένα καθαρό ποτήρι, καθαρό και αγνό λάδι ελιάς πρέπει να
χρησιμοποιούμε στο καντήλι μας και όχι η κακή συνήθεια να χρησιμοποιούμε
σπορέλαιο ή άλλα παράγωγα αυτού. Χρησιμοποιούμε αγνό ελαιόλαδο για να
θυμόμαστε την προσευχή του Ιησού στον κήπο των Ελαιών στη Γεθσημανή.
Το ελαιόλαδο είναι το καλύτερο λάδι και το πιο καθαρό και αυτό θα
προσφέρουμε στον Ένα και Αληθινό Θεό. Το άναμμα του καντηλιού με
ελαιόλαδο είναι μι μικρή δική μας θυσία, σημείο και δείγμα ευγνομωσύνης
και αγάπης που οφείλουμε στο Θεό για την μεγάλη θυσία που έκανε για μας
με το Σταυρικό του θάνατο. Τον ευχαριστούμε για την Πατρική Του αγάπη,
την υγεία που μας χαρίζει, για τη σωτηρία τη δική μας άλλα και όλου του
κόσμου μα πάνω απ όλα για όλες τις δωρεές του Παναγίου Πνεύματος.
Ακοίμητο καντήλι πρέπει να καίει στο εικονοστάσι του σπιτιού μας για
να μας θυμίζει ότι ο πνευματικός μας αγώνας πρέπει να είναι ακοίμητος.
Το ανάβουμε μπροστά στις εικόνες στους Ιερούς Ναούς, στην Αγία Τράπεζα,
στον Εσταυρωμένο πίσω της Αγίας Τραπέζης, στην Ιερά Πρόθεση εντός του
Ιερού Βήματος, στους τάφους των προσφιλών κεκοιμημένων συγγενών μας.
To λιβάνι ή θυμίαμα
Είναι ένα από τα τρία δώρα που προσέφεραν οι τρεις Μάγοι στον
Κύριο μας. Συμβολίζει την προσευχή μας που ανέρχεται όπως ο καπνός, στο
θρόνο του Θεού. Όπως δηλαδή το λιβάνι συναντάται με το αναμμένο
κάρβουνο και δεν μένει εκεί, αλλά αφού αφού θερμανθεί ανέρχεται προς τα
άνω και σκορπίζει την ευωδία, έτσι και οι ψυχές μας με ζεστή και θερμή
πίστη προσευχόμενες, δεν πρέπει να κολλούν στα γήινα υλικά όταν
λατρεύουν το Θεό, αλλά να φτερουγίζουν προς τα άνω μυροβλήζουσες,
απαγκιστρωμένες από τις υλικές μέριμνες.
Με την ανάταση του νου και της ψυχής μας προς τα άνω, η προσευχή μας
γίνεται πιο καθαρή και η κοινωνία μας με το Θεό περισσότερο ουσιαστική.
Το θυμίαμα μας μεταφέρει στο χώρο της προσευχής των Αγίων στον Ένα και
Αληθινό Θεό και τονίζει την παρουσία του Κυρίου και των Αγίων στη ζωή
μας. Όταν θυμιάζει ο ιερέας την πρόθεση, το θυμίαμα θυμίζει τα δώρα των
Μάγων. Όταν θυμιάζει πριν την Μεγ. Είσοδο το θυμίαμα υποδηλώνει την
σμυρναλόη του Νικοδήμου. Κατά την Μεγ. Είσοδο συμβολίζει το Άγιο Πνεύμα .
Τα θυμιατά που χρησιμοποιούμε στους Ιερούς Ναούς είναι κινητά
μεταλλικά σκεύη που στο κάτω μέρος δέχονται τα αναμμένα κάρβουνα ή
καρβουνόσκονη. Εξαρτώνται από τέσσερις αλυσίδες με δώδεκα κουδουνάκια.
Συμβολίζουν τους τέσσερις Ευαγγελιστές και τους δώδεκα Αποστόλους
αντίστοιχα. Η βάση του θυμιατού συμβολίζει την ανθρώπινη φύση του
Χριστού μέσα στα σπλάχνα της Παναγίας Μητέρας Του. Τα ανάμενα κάρβουνα
συμβολίζουν το πυρ της θεότητας. Είναι η βάτος η φλεγόμενη αλλά μη
κατακαιομένη. Η φωτιά συμβολίζει και τη Θεία Αγαπη τού ως φωτιά καίει
την καρδιά του κάθε πιστού.
Λιβανίζουμε στο σπίτι μας κάθε βράδυ πριν την προσευχή μας , όταν διαβάζουμε παράκληση στην Παναγία και όταν ζυμώνουμε πρόσφορα. Λιβανίζουμε τις ιερές εικόνες .
.agioritikovima.
πηγή stavroulasblog.