H ιστορία πίσω από τη φωτό από τη Βιάννο που έκανε τον γύρο του διαδικτύου

“Σ’ αυτό εδώ το μετόχι, σκοτώθηκαν από τους γερμανούς” – H ιστορία πίσω από τη φωτό από τη Βιάννο που έκανε τον γύρο του διαδικτύου.

 “Σ’ αυτό εδώ το μετόχι στις 14-9-2014 σκοτώθηκαν από τους Γερμανούς, αφού βασανίσθηκαν απάνθρωπα, τα παιδιά του Γεώργιου Βερβελάκη από το Κεφαλοβρύσι Βιάννου

Ευαγγελία 8 ετών

Μαρία 12 ετών

Στυλιανός 15 ετών

Γιατί αρνήθηκαν να δείξουν που είχε κρυφθεί ο πατέρας τους”

Μία φωτογραφία από την πλάκα που έχει τοποθετηθεί, εκεί που οι γερμανοί ναζί δολοφόνησαν τρία παιδιά, επειδή δεν ήθελαν να καταδώσουν τον πατέρα τους κυκλοφορεί εντονότατα στο διαδίκτυο, στις σελίδες των χρηστών του facebook που τη δημοσιοποιούν ενώ πολλοί εκφράζουν την οργή τους για την αναγόρευση του Χάινς Ρίχτερ σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Πρώτη από όλους Αντιστάθηκε η Εκκλησία στη Κατοχή... του Kων/νου Σαρδελή

ΚΛΗΡΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ   ….ΠΡΩΤΗ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ
Του Kων/νου Σαρδελή
Η Βουλή των Ελλήνων έχει χρέος, έστω και μετά θάνατον, έστω και μετά από εξήντα χρόνια, να ανακηρύξει τους Αρχιεπισκό­πους Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χρύ­σανθον (Φιλιππίδην, 1881-1949) και Δαμασκηνόν (Παπανδρέου, 1890-1949) ΑΞΙΟΥΣ του έθνους, τον δε Χρύσανθον πρώτον αντιστασιακόν, διότι πρώτος αυτός προέβαλε αντίσταση κατά των Γερ­μανών, αμέσως μετά την είσοδό τους στην Αθήνα.

Περιήγηση στο Οχυρό Ρούπελ (ΒΙΝΤΕΟ)

Περιήγηση στο Οχυρό Ρούπελ στην Περιοχή Ευθύνης της 10 Μ/Π ΤΑΞΠΖ από το Πολεμικό Μουσείο.

Συνεχίστε για να δείτε το βίντεο

Σαν σήμερα πέθανε ο Ι.Μεταξάς. Aκόμη και ο θάνατός του,αμφιλεγόμενος. ΒΙΝΤΕΟ

Ιωάννης Μεταξάς. Από ανώτατος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού έφθασε να γίνει πρωθυπουργός και δικτάτορας της Ελλάδας (1936-1941).
Στην ιστορία έμεινε για το θρυλικό ΟΧΙ στις 28 Οκτωβρίου 1940.
Ο Μεταξάς πέθανε ξαφνικά. Επίσημη αιτία θανάτου: βαριά φλεγμονή του φάρυγγος. Τα σενάρια που ακόμη και σήμερα κυκλοφορούν επί της ουσίας μιλούν ακόμη και για δολοφονία! Από πολλούς έχει υποστηριχθεί ότι ο θάνατός του ίσως και να οφείλεται σε επέμβαση των Άγγλων που δεν ήθελαν να επιτευχθεί συνθηκολόγηση της Ελλάδας με τη Γερμανία......

Πίστη, ενότητα και φιλοπατρία

Οι ήρωες

του Έπους του 1940

διδάσκουν

την πίστη,

την ενότητα, 

και τη φιλοπατρία

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Τρία ήσαν τα κύρια χαρακτηριστικά των Ελλήνων, που πραγματοποίησαν το  Έπος της 28^ης Οκτωβρίου 1940, η πίστη στον Θεό, η ενότητα και η φιλοπατρία. Η πίστη στον Θεό τους ενδυνάμωσε και τους έδωσε τη δύναμη να νικήσουν τον εισβολέα. Η ενότητα πάλι που έδειξε ο λαός στην κρίσιμη ώρα υπέρ της υπεράσπισης βωμών και εστιών δεν είναι κάτι που το συνηθίζει. Αντίθετα η διχόνοια είναι μια ενδημική και διαχρονική ασθένεια του. Τις βραχείες χρονικά περιόδους ενότητας, κατά τις οποίες η Ελλάδα μεγαλούργησε, ακολούθησαν διχασμοί και καταστροφές. Μόνο στον 20ό αιώνα την ενότητα και τον θρίαμβο της Ελλάδας στους Βαλκανικούς Πολέμους ακολούθησε ο διχασμός, με αποτέλεσμα την τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής και την ενότητα και τον θρίαμβο έναντι του φασισμού ακολούθησε ο τραγικός εμφύλιος πόλεμος....

ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ

ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

  

    Στο μέτωπο, σ' όλη τη γραμμή, από τη γαλανή θάλασσα του Ιονίου μέχρι ψηλά τις παγωμένες Πρέσπες, ο Ελληνικός στρατός άρχιζε να βλέπει παντού το ίδιο όραμα: Έβλεπε τις νύχτες μια γυναικεία μορφή να προβαδίζει ψηλόλιγνη, αλαφροπερπάτητη, με την καλύπτρα της αναριγμένη από το κεφάλι στους ώμους. Την αναγνώριζε, την ήξερε από παλιά, του την είχαν τραγουδήσει όταν ήταν μωρό κι ονειρευόταν στην κούνια. Ήταν η μάνα η μεγαλόψυχη στον πόνο και στην δόξα, η λαβωμένη της Τήνου, η υπέρμαχος Στρατηγός.

Οι άγνωστες ηρωίδες που θυσιάστηκαν για την ελευθερία !

Ακριβή Νικολετοπούλου, Άννα Θωμάκου – Παυλάκου και Ελένη Βαλλιάνου

Η 60χρονη μάνα Λουκία Τοπάλη και η 38χρονη κόρη της Σοφία Τοπάλη κρεμασμένες στο ίδιο δέντρο. Η 40χρονη Καλλιόπη Μαράτου – Χρήστου από το Αργοστόλι δολοφονημένη στο 3ο χιλιόμετρο του δρόμου από Θεσσαλονίκη προς το Κιλκίς. Η δεκαεξάχρονη Άννα Θωμάκου – Παυλάκου πυροβολήθηκε απ’ τους Ναζί και έπεσε σε πηγάδι για να σωθεί και να εκτελεστεί λίγους μήνες αργότερα στο Χαϊδάρι. Η Μαργαρίτα Δημοπούλου και η 22χρονη Καίτη Βαϊδου εκτελέστηκαν επίσης στο Χαϊδάρι. Η 18χρονη Ήβη Αθανασιάδου δολοφονήθηκε την ώρα που έγραφε συνθήματα στους τοίχους. Η 25χρονη Αλίκη Χεμίκογλου έπεσε χτυπημένη από τα μανιασμένα φλογοβόλα των Γερμανών.......

ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ‘40

Στις 6 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου του 1940 οι σειρήνες της αντιαεροπορικής άμυνας ξύπνησαν την Αθήνα, τα ανακοινωθέντα έγραφαν: "Αι ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουν από της 5.30 σήμερον τα ημέτερα τμήματα ... Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους", οι εφημερίδες ξεσήκωναν τον κόσμο "’Ελληνες εις τα όπλα!" και οι ’Ελληνες εν μέσω ζητοκραυγασμών πανηγύριζαν στους δρόμους. Αυτό ήταν το ιστορικό "ΟΧΙ" που γεμάτη υπερηφάνεια και φιλότιμο φώναξε η μικρή και φτωχή χώρα μας απέναντι στην ισχυρή φασιστική Ιταλία του Μουσσολίνι όταν της ζήτησε να παραδώσει τα ελληνικά εδάφη. Είχε έρθει η ώρα της "Μάχης της Ελλάδας" ......

Τό ΟΧΙ τοῦ κλήρου στό ἔπος τοῦ 1940

Εὐδοξία Αὐγουστίνου. Φιλόλογος - Θεολόγος 

Ἀναμφισβήτητα τό ἔπος τοῦ 1940 ἀνήκει σέ ὅλους τους Ἕλληνες. Ὅλος ὁ λαός μας τότε ἑνωμένος μέ μία ψυχή, χωρίς κανένα δισταγμό, ὄρθωσε τό ἀνάστημά του στόν ὁρμητικό χείμαρρο τοῦ φασισμοῦ καί τοῦ ναζισμοῦ. Ἔτσι, ἀπό αὐτήν τήν τιτάνια μάχη, πού ξεκίνησε τή Δευτέρα 28 Ὀκτωβρίου 1940, δέν θά ἦταν δυνατό νά ἀπουσιάζει ἡ Ἐκκλησία μας, ὁ ρόλος τῆς ὁποίας σήμερα μονίμως ἀγνοεῖται ἤ συστηματικά ἀποσιωπᾶται. Καί, ὅπως πάντοτε, ἔτσι καί τό 1940 ἔσπευσε νά καταγράψει μέ πράξεις ἡρωισμοῦ καί ἀντίστασης τήν ἀπροσκύνητη θέλησή της καί νά φανεῖ ἄλλη μία φορά ὁ φύλακας ἄγγελος τοῦ πονεμένου λαοῦ καί ὁ θύλακας τῆς σωτηρίας του.


Μέ τήν κήρυξη τοῦ πολέμου ἡ ἱερά Σύνοδος ὑπό τήν προεδρία τοῦ Ἀθηνῶν Χρυσάνθου ἐξέδωσε διάγγελμα πρός τόν λαό: «Ἡ Ἐκκλησία εὐλογεῖ τά ὅπλα τά ἱερά καί πέποιθεν ὅτι τά τέκνα τῆς Πατρίδος εὐπειθῆ εἰς τό κέλευσμα Αὐτῆς καί τοῦ Θεοῦ, θά σπεύσωσιν ἐν μιᾷ ψυχῇ καί καρδίᾳ νά ἀγωνισθῶσιν ὑπέρ βωμῶν καί ἑστιῶν καί τῆς ἐλευθερίας καί τιμῆς, καί... θά προτιμήσωσι τόν ὡραῖον θάνατον ἀπό τήν ἄσχημον ζωήν τῆς δουλείας... Ἐπιρρίψωμεν ἐπί Κύριον τήν μέριμναν ἡμῶν...».

Τότε, χωρίς χρονοτριβή, ὀγδόντα τέσσερις κληρικοί ὅλων τῶν βαθμίδων ἐγκαταλείποντας......

ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΑΙΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΛΗΡΟΥ ΣΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ‘40

ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΑΙΜΑΤΟΣ

ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΛΗΡΟΥ

 ΣΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ‘40 

Του Πρωτ. Κωνσταντίνου Δ. Βαστάκη

«Επορεύοντο χαίροντες... ότι υπέρ τού ονόματος Αυτού (τού Χριστού)

κατηξιώθησαν ατιμασθήναι» 

(Πράξ. 5, 41)

   Σταθμός ανεπανάληπτος στην ιστο­ρία τού νεώτερου Ελληνισμού, χαράχτηκε με χρυσά και ανεξίτη­λα γράμματα το ΕΠΟΣ τού '40. Το γεγονός μάλιστα τού ύπουλου τορπιλισμού τού ευάνδρου Α/κού μας «ΕΛΛΗ» και, συνε­πεία τούτου, η εκ μέρους τού εχθρού –τάχα και Χριστιανού- ασεβέστατη και βλάσφημη προσβολή που έκαμε στη Μεγαλόχαρη Πα­ναγία μας (15-08-1940), συνεκλόνισε την Ορθόδοξη συνείδηση των Ελλήνων. Γι' αυτό και το πολυθρύλητο ΟΧΙ τού αείμνη­στου Πρωθυπουργού Ιωάννου Μεταξά, ύστερα από το κατάπτυστο τελεσίγραφο της φασιστικής Ιταλίας, είχε τη γνωστή ενθουσιώδη ανταπόκριση στον ελληνικό λαό, ο οποίος με πίστη στο Θεό και με αγά­πη στη δοκιμαζόμενη τότε Πατρίδα ανέλαβε τον υπέρ πάντων αμυντικό αγώνα. Κι ακόμα, είναι γεγονός ότι όλοι τότε οι φο­ρείς της αγωνιζομένης Πατρίδας μας ανεγνώριζαν στην Εκκλησία την πνευματική ηγεσία τού υπέρτατου αγώνα......

Η ΕΘΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ ΚΑΙ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ (1940-1944)

Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος

Με την κατάρρευση του μετώπου, επακολούθησε η ξενική κατοχή και η αντίσταση συνάμα του περήφανου λαού μας. Τότε ακούστηκε και το άλλο όχι, το οποίο διεκήρυξε επισήμως ο Κομοτηναίος αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος Φιλιππίδης (1938-1941), ο από Τραπεζούντος, ο οποίος ευθαρσώς αρνήθηκε να συμμετάσχει στην συμβολική παράδοση της πόλεως των Αθηνών και εδήλωσε με παρρησία ότι: «Ο αρχηγός της Εκκλησίας δεν παραδίδει την πρωτεύουσα της πατρίδας του εις ουδένα ξένον. Ο αρχηγός της Εκκλησίας ένα καθήκον έχει: να φροντίσει διά την απελευθέρωσιν αυτής».

Όταν επίσης εζητήθη από τον ίδιο να ορκίσει την πρώτη κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου, ο αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος και πάλι αρνήθηκε, λέγοντας ότι: «Ο αρχηγός της Εκκλησίας δεν δύναται να ορκίσει κυβέρνηση σχηματιζόμενη υπό την διοίκηση του εχθρού της πατρίδος».
Αλλά και στον Γερμανό στρατάρχη των κατοχικών δυνάμεων στην Ελλάδα Φον Στούμε, τον οποίο εδέχθη ως επισκέπτη στην Ιερά Αρχιεπισκοπή, «ορθός, ατάραχος και γαλήνιος με ψυχρό και ανέκφραστο ύφος», έδειξε την έντονη δυσφορία του για την υπό των ναζιστικών στρατευμάτων κατάληψη της Ελλάδος. Όταν ο στρατάρχης του είπε: «Ο γερμανικός στρατός δεν έφθασε με εχθρικές διαθέσεις», ο αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος του απήντησε άφοβα και αυστηρά: «Κύριε στρατάρχα, πρωτίστως ο στρατός σας εισέβαλε σε έναν τόπον του οποίου ο λαός αγωνίσθηκε με πραγματική πίστη για την ελευθερία του…..

Η ιστορία της σημαίας και οι ήρωες του ‘40

Αρχιμ. Ειρηναίος Λαφτσής
Πρωτοσύγκελλος Ιεράς Μητροπόλεως Αλεξανδρουπόλεως

Με την ευκαιρία της Εθνικής μας Επετείου και επειδή πλέον δεν ακούγονται και δεν γράφονται ...
 
πολλά για τα εθνικά μας σύμβολα, τους πατριωτικούς αγώνες και τους ήρωες του γένους μας, θέλουμε να γράψουμε ένα κείμενο αφιερωμένο στο εθνικό μας σύμβολο ως αντίδωρο μνήμης για όσους έπεσαν μ’ αυτό το σύμβολο στα πεδία των μαχών για να μπορούμε εμείς σήμερα να βιώνουμε το πιο πολύτιμο αγαθό των λαών που είναι η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι να γράψουμε λίγες σκέψεις για ενημέρωση και προβληματισμό.
Όταν λέμε σημαία, εννοούμε κατ’ αρχήν τεμάχιο υφάσματος το οποίο φέρει το έμβλημα ενός έθνους. Από την αρχαιότητα ακόμη χρησιμοποιήθηκαν τα εμβλήματα αντί σημαιών, κυρίως θρησκευτικά ή στοιχείων της φύσης και ζώων. Είναι γνωστό ότι η σημαία της αρχαίας Αθήνας έφερε την γλαύκα (κουκουβάγια) προς τιμήν της αγαπημένης τους θεάς Αθηνάς, της Σπάρτης τους Διόσκουρους, των Ασσυρίων έναν ανθρωπόμορφο αετό, των Περσών έναν αετό ή έναν αλέκτορα (κόκορα).[1]
Γνωρίζουμε επίσης από την Παλαιά Διαθήκη[2] ότι οι Ιουδαίοι έφεραν μαζί τους την Κιβωτό της Διαθήκης ως σύμβολο θρησκευτικό και εθνικό....

Δεν ξεχνώ ότι είμαι Έλληνας.... Θα αναρτήσω την Ελληνική Σημαία στο μπαλκόνι μου....

Δεν ξεχνώ ότι είμαι Έλληνας....

Δεν ξεχνώ αυτούς που αγωνίστηκαν για την ελευθερία μου....

Δεν ξεχνώ εν όψει της Εθνικής επετείου

28ης Οκτωβρίου 1940

να αναρτήσω την Ελληνική Σημαία στο μπαλκόνι μου....

Ἡ Μάνα τῶν πεσόντων ἡρώων τοῦ Ἀλβανικοῦ Ἔπους ξεσπᾶ: "Ἐγὼ τοὺς νεκρούς μου δὲν θὰ τοὺς προδώσω"!

Ἡ γυναίκα ποὺ ἐπὶ 74 χρόνια φροντίζει τοὺς τάφους τῶν Ἑλλήνων που ἔπεσαν τὸ ἔπος τοῦ 1940 !Ἐπὶ 74 χρόνια ἔχει τὸ δικό της καθῆκον, τὸ ὁποῖο ὑπηρετεῖ μὲ συνέπεια καὶ ἀφοσίωση. Φροντίζει τὰ μνήματα Ἑλλήνων ποὺ «ἔπεσαν» στὸ ἔπος τοῦ 1940. Εἶναι ἡ Ἐρμιόνη Πρίγκου, ἡ «Μάνα τῶν Πεσόντων», ὅπως τὴν ἀποκαλοῦν… Ἡ γυναίκα ἀπὸ τὴ Χειμάρρα, ποὺ εἶχε βοηθήσει στὴν πρώτη γραμμὴ τοῦ μετώπου καὶ τὰ τελευταῖα 74 χρόνια, στὸ νὰ φροντίζει τὰ μνήματα ἕξι Ἑλλήνων στρατιωτῶν ποὺ ἔχασαν τὴ ζωή τους καὶ εἶναι ἐνταφιασμένοι στὴν αὐλὴ τοῦ σπιτιοῦ της…Μετὰ ἀπὸ τὴ συνάντησή της μὲ τὸν Κάρολο Παπούλια πρὶν ἀπὸ λίγες ἡμέρες, τὸ ὑπουργεῖο Ἐθνικῆς Ἄμυνας τίμησε τὴ κ. Πρίγκου γιὰ τὴν προσφορά της.

H 82χρονη κ. Ἐρμιόνη, δὲν σταμάτησε ποτὲ νὰ κλαίει τοὺς πεσόντες στὸ τελευταῖο ὀχυρό. Οἱ ἥρωες γι’ αὐτὴν ἔχουν πάντα ὄνομα «Ἐ, μὸ διάολε, τράβα τὸ δρόμο σου. Ἐγὼ τοὺς νεκρούς μου δὲν θὰ τοὺς προδώσω». Ἡ κ. Ἐρμιόνη Πρίγκου εἶχε ἀγριέψει. Ὁ Ἀλβανὸς ἀστυνομικὸς τὴν ἀπειλοῦσε μὲ φυλακή. Ἐκείνη ὅμως ἐπέμενε νὰ τιμήσει -μὲ τὸ δικό της τρόπο, ἀλλὰ....

«ΑΚΡΙΒΟΙ ΣΤΑ ΠΙΤΟΥΡΑ ΚΑΙ ΦΤΗΝΟΙ ΣΤΟ ΣΤΑΡΙ»

Η 28^η Οκτωβρίου 1940 είναι το νεότερο θαύμα του Ελληνισμού!

Πόσο υπέροχος αλήθεια είναι ο λαός του Θεού!!! Ο λαός μας!

Πόσα θαύματα μπορεί να κάνει η πίστη και η προσευχή του λαού μας!!

Όχι, δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε αυτά που ο Θεός με την Παναγία και τους Αγίους έγραψε πάνω στην Πίνδο. Τα μνήματα των σκοτωμένων φωνάζουν και ζητούν δικαίωση.

Τι θαύμα ήταν όλο αυτό μέσα στα χιόνια, χωρίς εφοδιασμό και πολεμοφόδια, λιγότεροι αριθμητικά και οπλικά υποδεέστεροι!

Να δοξάσουμε τον Θεό και την Παναγία μας.

Ανθρωπίνως δεν υπήρχε η δυνατότητα – καμιά πιθανότητα -να νικήσουμε τους Ιταλούς. Είχαν οκτώ εκατομμύρια στρατό, επίλεκτες μονάδες, πλήθος πυρομαχικών, πολυπληθέστερα μέσα και σύγχρονα οπλικά συστήματα. Εμείς κυριολεκτικά πηγαίναμε «ξυπόλυτοι στ΄ αγκάθια».

Κι όμως αυτό το θαύμα το έχουμε κάνει τραύμα στην ψυχή του έθνους. Είμαστε έτοιμοι να εγείρουμε πόλεμο για κάτι ψιλολόγια που ήρθαν σα φίδια στον κόρφο μας τελευταία, έχουμε λόγο και άποψη για παγκόσμιες ημέρες και για τους όπου γης αντάρτες και επαναστάτες, πανηγυρίζουμε για εγκληματίες πολέμου και συγχαίρουμε σφαγείς της οικουμένης, κι όμως για το 1940 μασάμε τα λόγια μας.

Είμαστε, όπως λέγει ο λαός μας «ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο στάρι» !

Ας δούμε όμως το θαύμα…