Η Σμύρνη καίγεται, τα παράλια της Μικράς Ασίας αδειάζουν
από το Ελληνικό στοιχείο. Είτε με τη φυγή, είτε με τον θάνατο...Το όραμα
του Ελευθερίου Βενιζέλου για τη Μεγάλη Ελλάδα των δύο ηπείρων και των
πέντε θαλασσών αποτυγχάνει και η κατάληξη είναι τραγική.
Η
προκυμαία της Σμύρνης πλημμυρίζει από Έλληνες που προσπαθούν να σωθούν
από τον εχθρό και δεν πρόκειται για έναν απλό «συνωστισμό». Η θάλασσα
είναι η μόνη έξοδος. Οι μέχρι τότε νοικοκυραίοι, επιτυχημένοι
επιχειρηματίες, οι κυράδες των αρχοντικών, με παιδιά στην αγκαλιά, με τα
ρούχα που φορούν κι ελάχιστα, σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχοντα, μέσα
σ΄ένα μπόγο, προσπαθούν να μπουν σ΄ένα καράβι, για να σωθούν.
Με
τον τροχό της ζωής να φέρνει τα πάνω κάτω, με επιρροές του
κοσμοπολιτισμού, πρόσφυγες πλέον, παίρνουν τον δρόμο για την Ελλάδα.
Eκδιώχνονται ως Έλληνες και σε ορισμλενες περιπτώσεις του υποδέχονται ως
τουρκόσπορους...