Η απουσία κατάκρισης αποτελεί το κριτήριο που επιτρέπει στον άνθρωπο να γνωρίζει:
την αυθεντικότητα
των επιλογών του ή την μίζερη καταναγκαστική εφαρμογή κάποιων ηθικών
κανόνων, η οποία στοχεύει στην αποφυγή κάποιας τιμωρίας.
Αν κάποιοι «θρησκευόμενοι» πληροφορούνταν ότι ο Θεός μέσα στο άπειρο
έλεος Του δεν θα επέτρεπε την τιμωρία κανενός, θα ήσαν σίγουροι ότι
αδικήθηκαν. Γιατί δήθεν στερήθηκαν κάποιες απολαύσεις.Θα αναρωτιόντουσαν
για την αξία της πίστης τους. Είναι τότε που ο φόβος της τιμωρίας
αποτελεί το κριτήριο των επιλογών και όχι η πεποίθηση ότι η πίστη
συνιστά μια ευλογία για την ύπαρξη, μια κατευθυντήρια δυνατότητα που δεν
εμποδίζει την ζωή, αλλά που επιτρέπει την ευχαριστιακή βίωση της.
Η κατάκριση αποτελεί την προστασία των δειλών.......