Γράφει ο Χρίστος Βασιλόπουλος
Τότε στα δημοτικά
σχολεία οι τάξεις είχαν ξύλινα θρανία, πολλούς χάρτες στους τοίχους και
όλους τους ήρωες του ΄21.
Τότε οι μαθητές δεν μπέρδευαν το 1821 με το έπος του ΄40 και όλοι
μάθαιναν τι είχε συμβεί στις 29 Μαϊου του 1453.
Εκείνοι οι μαθητές θυμούνται ακόμα τα ονόματα των δασκάλων τους, μαζί με
τις υπερβολές, τις τιμωρίες και τον τσουχτερό χάρακα.
Οι εποχές αλλάζουν και μέσα στο χρόνο κερδίσαμε πολλά. Χάσαμε όμως,
ακόμα περισσότερα.
Πόσοι δάσκαλοι σήμερα θα άντεχαν να διδάξουν κάτω από αυτές τις
«πρωτόγονες» συνθήκες και πόσα παιδιά θα άκουγαν τον κύριο να τους
δείχνει που βρίσκεται η Αθήνα, χωρίς να γελάσουν;
Πάντως, εκείνα τα φτωχόπαιδα με τα τρυπημένα πανωφόρια έβλεπαν τον
δάσκαλο με σεβασμό και σταύρωναν τα χέρια τους με δέος μπροστά στη νέα
γνώση. Είχαν την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή.......
Σήμερα όλοι κάνουν φροντιστήριο και οι μαθητές δεν αντλούν χαρά, ούτε δείχνουν σεβασμό στο εκπαιδευτικό σύστημα.
Κυρίως βαριούνται και κυνηγούν ψεύτικα μόρια, που πληρώνουν με απίστευτο κόπο οι πτωχευμένοι γονείς τους.
Η αρχική φωτογραφία απεικονίζει δημοτικό σχολείο στο Ζαγόρι το 1962 και προέρχεται από την ομάδα «Σπάνιες Ασπρόμαυρες φωτογραφίες από την Ελλάδα» ...
πηγή .mixanitouxronou.
