Ἔρχονται δύσκολοι καιροί, ἀπ' ὅλες τὶς μεριὲς θὰ μᾶς χτυπᾶνε.
Καὶ θὰ ἀντέξουν μόνο αὐτοί, ποῦ μάθανε νωρὶς νὰ ἀγαπᾶνε. Θέτω, ἕνα δικό μου προσωπικὸ δίλημμα. Ἡ στάση
μου στὴν σημερινὴ πραγματικότητα, ὡς Ἕλληνα καὶ Χριστιανοῦ ὀρθόδοξου, ποιὰ
πρέπει νὰ 'ναι;
Ἡ προσευχὴ ἡ τὸ μαχαίρι;
Μέσα μου, δυὸ πρόσωπα παλεύουν. Τὸ
ἕνα, μοῦ ζητάει νὰ πολεμήσω, ὅλους αὐτοὺς ποὺ χρόνια τώρα καταστρέφουν, ὅτι καὶ
ὅσους ἀγαπάω. Τὸ ἄλλο μου ζητάει νὰ τοὺς
ἀγαπήσω, ἀκόμα κι ἂν μὲ σταυρώνουν. Ἡ εὐτυχής,
"δυστυχία" τοῦ Χριστιανοῦ, εἶναι ὅτι πρέπει πάντα καὶ σὲ κάθε τοῦ
δίλημμα, νὰ σκέφτεται: Τί θὰ 'κανε ὁ Χριστὸς στὴ θέση μου;
Λίγο ἂν Τὸν πιστεύεις
καὶ ξέρεις τὰ ὅσα εἶπε καὶ κυρίως ὅσα εἶναι, τὸ δίλημμα ἀπαντιέται. Θέλει πολὺ
περισσότερη δύναμη, τὸ νὰ ἀγαπᾶς, ἀπὸ τὸ νὰ μισεῖς. Τὸ νὰ ὑπομένεις τὴν ἀδικία, ἀπὸ τὸ νὰ ἐκδικεῖσαι. Τὸ νὰ συγχωρεῖς καὶ νὰ συμπονᾶς, τὸν ἐκτελεστή
σου. Ἀλλὰ κυρίως θέλει ἀκλόνητη πίστη στὸν
Χριστὸ καὶ τοὺς ἀρχαγγέλους Του, ποῦ εἶναι καθημερινὰ δίπλα μας καὶ δίνουν, τὶς
δικές μας μάχες.
Πιστέψτε μὲ καὶ μὴν
φοβάστε. Εἶναι πολὺ περισσότεροι καὶ....
δυνατότεροι οἱ φωτεινοὶ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τοὺς ἤδη ἡττημένους καὶ
πανικόβλητους, ἄγγελους τοῦ σκότους καὶ τοὺς γήινους ἐκπροσώπους τους.
Τελικὰ ἀπαντάω ὡς ἑξῆς
στὸ δίλημμα: Μαζί σου Χριστέ μου. Μόνο
δυνάμωσε τὴν φτωχή μου πίστη καὶ δεῖξε μου γιὰ λίγο τὶς οὐράνιες δυνάμεις Σου,
νὰ παρηγορηθῶ καὶ νὰ πάρω τὸ κουράγιο καὶ τὴν δύναμη ποὺ χρειάζομαι γιὰ νὰ
συνεχίσω.
Ἀμήν!
