28η Ὀκτωβρίου.
Ἡμέρα δόξας γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Ὀφείλουμε νὰ σταθοῦμε μὲ δέος καὶ θαυμασμὸ
μπροστὰ σ’ αὐτοὺς ποὺ πολέμησαν τὸ 1940, νὰ κλίνουμε εὐλαβικὰ τὸ γόνυ
τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, ἕνα κλωνάρι δάφνης νὰ προσφέρουμε, καὶ νὰ
τοὺς ποῦμε: Τιμὴ σὲ σᾶς, «ἥρωες, μάρτυρες, νεκροί, γενναῖοι, ὡραῖοι»!
Ἔχουμε
καθῆκον εὐγνωμοσύνης νὰ ἀναγνωρίσουμε τὴν προσφορά τους, ἂν ζοῦν ἀκόμη
λιγοστοί, ἢ νὰ καταθέσουμε στεφάνι τιμῆς στὴ μνήμη αὐτῶν ποὺ ἀναπαύονται
τὰ μαρτυρικὰ σώματά τους στὴ μητέρα γῆ. «Γλυκειὰ Πατρίδα, σκόρπιζε
στεφάνια στὰ παιδιά σου»! Τοὺς ἀξίζουν, διότι δὲν ἦταν συνηθισμένο αὐτὸ
ποὺ πέτυχαν στὰ ἠπειρωτικὰ βουνά, στὰ ἄγρια φαράγγια τῆς Πίνδου. Ἦταν
ἀπίστευτη ἐποποιΐα, ποὺ ἀνέβασε τὸ κύρος τῆς Πατρίδος μας παγκοσμίως.....
Οἱ
πάντες, ἐφημερίδες, ραδιόφωνα, συγγραφεῖς, ποιητές, πολιτικοὶ καὶ
στρατιωτικοί, μιλοῦσαν μὲ θαυμασμὸ γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Τόλμησαν τότε οἱ
Ἕλληνες νὰ κάνουν αὐτὸ ποὺ δὲν τόλμησε νὰ κάνει ὁλόκληρη ἡ Εὐρώπη.
Πρόβαλαν τὴν πρώτη γενναία ἀντίσταση, «κατέφεραν τὴν πρώτη πραγματικὴ
ἥττα στὶς κατὰ ξηρὰν δυνάμεις τοῦ Ἄξονα», ποὺ ἔγινε ἡ αἰτία νὰ ἀλλάξει ἡ
ἔκβαση τοῦ Β΄ παγκοσμίου πολέμου.
Μέχρι
τότε ἡ ναζιστικὴ Γερμανία τοῦ Χίτλερ καὶ ἡ φασιστικὴ Ἰταλία τοῦ
Μουσολίνι ἦταν ἀήττητες. Ἐνέπνεαν φόβο καὶ τρόμο στοὺς λαούς. Ἀπειλοῦσαν
μὲ τὶς σιδηρόφρακτες στρατιές τους, τὴν ἀσύγκριτη ὑπεροπλία τους καὶ τὰ
μεγαλεπήβολα κατακτητικὰ σχέδιά τους νὰ ὑποτάξουν ὅλα τὰ Ἔθνη. Κανεὶς
δὲν τολμοῦσε νὰ ἀντισταθεῖ. Ἀρκετὰ κράτη, ὅπως ἡ Σουηδία, ἡ Ρουμανία, ἡ
Βουλγαρία, ἡ Τουρκία, ἡ Γιουγκοσλαβία, ἡ Ἱσπανία, κράτησαν οὐδετερότητα ἢ
συνθηκολόγησαν μὲ τὸν Ἄξονα χωρὶς καθόλου νὰ πολεμήσουν. Ἄλλα κράτη,
ὅπως ἡ Τσεχοσλοβακία, ἡ Πολωνία, ἡ Νορβηγία, ἡ Δανία, ἡ Ὁλλανδία, τὸ
Βέλγιο, ἡ Γαλλία, ὑπέκυψαν στὸν πάνοπλο ἐχθρὸ μὲ ἀνύπαρκτη ἢ ὑποτυπώδη
ἀντίσταση. Ἡ Ρωσία ἔσπευδε νὰ συνάψει «σύμφωνον μὴ ἐπιθέσεως». Μόνο ἡ
Ἑλλάδα ὕψωσε τὸ ἀνάστημά της καὶ ἀντιστάθηκε. «Ὄχι, δὲν δύναται οὐδὲ
λόγος κἂν νὰ γίνῃ περὶ ἐλευθέρας διαβάσεως τῶν στρατευμάτων σας»,
βροντοφωνάξαμε μὲ τὸ στόμα τοῦ κυβερνήτη μας Ἰωάννη Μεταξᾶ. «Ἡ Ἑλλὰς
εἶναι ἀποφασισμένη... νὰ ὑπερασπίσῃ τὰ ἐδάφη της, ἔστω κι ἂν πρόκειται
νὰ πέσῃ…
Ὑπάρχουν
στιγμὲς κατὰ τὶς ὁποῖες ἕνας λαὸς ὀφείλει, ἂν θέλῃ νὰ μείνῃ μεγάλος, νὰ
εἶναι ἱκανὸς νὰ πολεμήσῃ, ἔστω καὶ χωρὶς καμμίαν ἐλπίδα νίκης»,
συμπληρώσαμε σὲ ἄλλη περίσταση. Δὲν ὑπολογίσαμε τὸν ὑψηλὸ κίνδυνο.
Ἀκούσαμε τὴ φωνὴ τοῦ χρέους. Θυμηθήκαμε τοὺς Μαραθωνομάχους, τοὺς
Σαλαμινομάχους, τοὺς Παλαιολόγους, τοὺς ἀγωνιστὲς τοῦ 1821. Κι ἀνεβήκαμε
στὸ μέτωπο νὰ πολεμήσουμε μὲ ἀσυγκράτητο ἐνθουσιασμό, σὰν νὰ πηγαίναμε
σὲ πανηγύρι.
Αὐτὸ
ποὺ ἔκαναν οἱ Ἕλληνες τοῦ ’40, δὲν τὸ κάνουν οἱ πολλοί. Τὸ κάνουν οἱ
λίγοι. Αὐτοὶ ποὺ ἔμαθαν νὰ φυλάγουν Θερμοπύλες. Τὸ ἔκανε ἡ μικρὴ σὲ
ἔκταση καὶ πληθυσμὸ Ἑλλάδα, ποὺ ἀριθμοῦσε τότε μόλις ἑπτὰ ἑκατομμύρια
πλη θυσμὸ καὶ τόλμησε νὰ ἀντισταθεῖ σὲ ἐχθροὺς ποὺ ἀριθμοῦσαν
εἰκοσαπλάσιο πληθυσμό.
Τὸ
ἔκανε ἡ φτωχὴ Ἑλλάδα, ποὺ διέθετε πενιχρὰ μέσα καὶ ὑποδεέστερο ὁπλισμὸ
καὶ καταντρόπιασε ἐχθροὺς ποὺ ἔλεγαν ὅτι μποροῦν μὲ τὶς λόγχες τους νὰ
κρύψουν τὸν ἥλιο. Καθήλωσε 6,5 μῆνες ἕναν πανίσχυρο ἐχθρό. Κι ὄχι ἁπλῶς
τὸν καθήλωσε, ἀλλὰ πέρασε καὶ στὴν ἀντεπίθεση. Πρέπει νὰ εἶναι πολὺ
εὐχαριστημένοι οἱ Ἰταλοὶ ποὺ δὲν τοὺς ρίξαμε στὴ θάλασσα μὲ τὴν ὁρμὴ μὲ
τὴν ὁποία τοὺς κυνηγοῦσαν οἱ φαντάροι μας. Ὁ μεγάλαυχος Χίτλερ
ὑποκλίθηκε: «Χάριν τῆς ἱστορικῆς δικαιοσύνης εἶμαι ὑποχρεωμένος νὰ
διαπιστώσω ὅτι ἐκ τῶν ἀντιπάλων οἵτινες μᾶς ἀντιμετώπισαν, ὁ Ἕλλην
στρατιώτης ἐπολέμησε μὲ παράτολμον θάρρος καὶ ὑψίστην περιφρόνησιν πρὸς
τὸν θάνατον».
❁ ❁ ❁
Λένε
ὅτι ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται. Καὶ σήμερα διερχόμαστε κρισιμότατη
περίοδο. Ἀκήρυκτος πόλεμος σαρώνει τὸν πλανήτη. Κανεὶς δὲν γνωρίζει ἀπὸ
ὥρα σὲ ὥρα τί ἄλλο χειρότερο μπορεῖ νὰ συμβεῖ.
Ὁ
κόσμος ὅλος περιέρχεται σὲ κίνδυνο ἀσυγκρίτως φοβερότερο ἀ πὸ αὐτὸν τῆς
φασιστικῆς καὶ ναζιστικῆς θηριωδίας τοῦ ’40. Ὑποδουλώνεται σὲ σκοτεινὰ
κέντρα, στοὺς ἰσχυροὺς τῆς γῆς, ποὺ κάνουν ἐπίδειξη δυνάμεως. Κανεὶς δὲν
τολμάει νὰ τοὺς ἀντισταθεῖ, νὰ ὑψώσει τὸ ἀνάστημά του, νὰ πεῖ· «ὄχι»!
Ὅλοι σπεύδουν νὰ προσφέρουν «γῆν καὶ ὕδωρ». Ὅλοι σκύβουν καὶ προσκυνοῦν
τὸ θηρίο.
Τώρα
ποὺ βρισκόμαστε πάλι σὲ δίνη πολέμου, ἐκτιμοῦμε περισσότερο πόσο
σπουδαῖο ἦταν τὸ τόλμημα τῶν Ἑλλήνων τοῦ ’40 νὰ ἀντισταθοῦν στὶς
δυνάμεις τοῦ Ἄξονα. Νὰ ἀποτιμήσουμε τὴν προσφορά τους καὶ νὰ τοὺς
μοιάσουμε. Νὰ μιμηθοῦμε τὴ γενναιότητα, τὸν ἡρωι σμό, τὴν ἑνότητα, τὴν
ὁμοψυχία, τὴ θερ μὴ πίστη στὸν Θεό, τὶς πύρινες προσευχές, τὴν κα ταφυγὴ
στὴν προστασία τοῦ Θεοῦ καὶ τὴ σκέπη τῆς Παναγίας, τὴν αὐ τα πάρνηση,
τὶς θυσίες, τὴν ἀγάπη πρὸς τὴν Πατρίδα τῶν γιγάντων τῆς ἐποποιΐας τοῦ
’40! Ἡ θυσία τους γράφτηκε στὴν ἱστορία μὲ χρυσά, ἀνεξίτηλα γράμματα. Ἂς
εἶναι γιὰ ὅλους αἰώνια θύμηση, σύμβολο τοῦ Ἔθνους μας γιὰ τὰ ἰδανικὰ
τῆς Φυλῆς μας.
Περιοδικό
“Ο ΣΩΤΗΡ”
πηγή agiosharalabos.
