Τιμοῦμε τὴ γυναίκα ποὺ ἔδρασε καὶ ἀπέθανε περήφανη γιὰ τὸ ὄνομα τῆς Λευτεριᾶς!
Ὡς ἀγωνίστρια καὶ ὡς μάνα ἡ Λουκία
Λαουτάρη Παπαγεωργίου εἶχε τὰ χαρακτηριστικὰ ἐκεῖνα ποὺ θὰ ζήλευε κάθε
γυναίκα τοῦ σήμερα. Ἡ Λουκία Λαουτάρη καὶ ὁ σύζυγός της Γεώργιος
Λαουτάρης διατηροῦσαν κρησφύγετο στὸ περιβόλι τους, ὅπου ἔκρυβαν
καταζητούμενους ἀντάρτες τῆς ΕΟΚΑ.
Ἡ τεράστια συμβολὴ τῆς Ἑλληνίδας Κύπριας γυναίκας κατὰ τὸν Ἀπελευθερωτικὸ Ἀγώνα τῆς ΕΟΚΑ 55-59 ἦταν ἀναμφισβήτητα ἄκρως σημαντικὴ
καὶ ἐντυπωσιακή. Μάλιστα, ὁ Ἀρχηγὸς Διγενὴς στὰ Ἀπομνημονεύματά του
ἀναφέρεται στὴ γυναίκα τῆς ΕΟΚΑ μὲ μεγάλο θαυμασμό, παρομοιάζοντας τὴ μὲ
τὴν γυναίκα Σπαρτιάτισσα, ἀφοῦ ὡς ἀγωνίστρια καὶ ὡς μάνα εἶχε τὰ
χαρακτηριστικὰ ἐκεῖνα ποὺ θὰ ζήλευε κάθε γυναίκα τοῦ σήμερα: Ἀψηφοῦσε
τὸν κάθε κίνδυνο, ξεγελοῦσε μὲ μεγάλη δεξιοτεχνία τὸν Ἄγγλο κατακτητή,
χειριζόταν τὰ πάντα μὲ μεγάλη μυστικότητα, εὐελιξία καὶ πανουργία.
Φύλαγε στὸ σπίτι τῆς χωρὶς δεύτερη σκέψη ἀντάρτες μὲ κίνδυνο τὴ δική της
ζωὴ καὶ τῆς οἰκογένειάς της, μετέφερε μέσα στὸ....
καλαθάκι της φυλλάδια, ὑλικὰ καὶ σημειώματα ἀγωνιστῶν, καὶ πολλὲς φορὲς ὅπλα καὶ πυρομαχικά.
Ὡς γνήσια Ἑλληνίδα μάνα ἔστελνε τὰ
παιδιά της στὸ βωμὸ τῆς Λευτεριᾶς καὶ ἔκρυβε τὸν πόνο της μὲ τὸ σθένος
καὶ τὴν περηφάνια ποὺ τὴ χαρακτήριζε. Σήμερα
τιμοῦμε μιὰ γυναίκα ποὺ διέθετε ὅλα αὐτὰ τὰ χαρακτηριστικά, μιᾶς
γυναίκας ποὺ ἔδρασε καὶ ἀπέθανε περήφανη γιὰ τὸ ὄνομα τῆς λευτεριᾶς καὶ
τῆς Ἕνωσης τῆς Κύπρου μὲ τὴ Μητέρα Ἑλλάδα! Τὴν «Μπουμπουλίνα» τῆς ΕΟΚΑ,
τὴ Λουκία (Λαουτάρη) Παπαγεωργίου.
Ἡ Λουκία γεννήθηκε στὶς 23 Μαρτίου τοῦ
1926, στὸ χωριὸ Αὐγόρου τῆς ἐπαρχίας Ἀμμοχώστου καὶ τέλειωσε τὸ δημοτικὸ
σχολεῖο τοῦ χωριοῦ της. Ἀσχολεῖτο μὲ τὰ ἀγροτικὰ ἀπὸ πολὺ νεαρὴ ἡλικία,
ἀκούραστη ἀγρότισσα, ὑπόδειγμα συζύγου καὶ μητέρα ἕξι παιδιῶν.
Ἡ Λουκία Λαουτάρη καὶ ὁ σύζυγός της
Γεώργιος Λαουτάρης διατηροῦσαν κρησφύγετο στὸ περιβόλι τους, ὅπου
φιλοξενοῦσαν καὶ ἔκρυβαν καταζητούμενους ἀντάρτες τῆς ΕΟΚΑ.
4 Ἰουλίου 1958: Ὁ Ἀρχηγὸς Διγενὴς δίνει ἐντολὴ γιὰ γενικὸ ξεσηκωμὸ ὅλου τοῦ ἄμαχου
πληθυσμοῦ. Στὸ Αὐγόρου ἡ τοπικὴ ὀργάνωση τῆς ΕΟΚΑ τοποθετεῖ σὲ ὅλο το
χωριὸ συνθήματα, οἱ Ἄγγλοι στρατιῶτες ὅμως τὰ κατεβάζουν.
5 Ἰουλίου 1958: Οἱ Ἕλληνες δὲν τὰ βάζουν κάτω, τίποτα δὲν τοὺς σταματάει καὶ ἀναρτοῦν νέα συνθήματα.
Οἱ Ἄγγλοι, γιὰ νὰ τοὺς ἐκφοβίσουν,
συλλαμβάνουν ἕνα δεκαπεντάχρονο ἀγόρι, τὸν Κυριάκο Μακρὴ καὶ τὸν
ἀναγκάζουν νὰ ἀνέβει σὲ μιὰ σκάλα γιὰ νὰ κατεβάσει τὰ συνθήματα. Τὸ
δεκαπεντάχρονο παιδὶ ἀρνεῖται πεισματικὰ καὶ οἱ στρατιῶτες τὸν σέρνουν
πρὸς τὸ στρατιωτικὸ ὄχημα, κτυπώντας τὸν ἀλύπητα μὲ ρόπαλο. Τότε οἱ
γυναῖκες τοῦ χωριοῦ, γιὰ νὰ τὸ προστατεύσουν, ὁρμοῦν καὶ τὸ ἁρπάζουν ἀπὸ
τὰ χέρια τῶν Ἄγγλων καὶ τὸ φυγαδεύουν.
Ἀπὸ τὴ συμπλοκὴ ποὺ εἶχε δημιουργηθεῖ
στὸ κέντρο τοῦ Αὐγόρου, οἱ καμπάνες ἄρχισαν νὰ κτυποῦν καὶ συναγερμὸς
σημάνθηκε, γιὰ νὰ συγκεντρωθοῦν οἱ κάτοικοι τοῦ χωριοῦ στὴν πλατεία. Ἡ
καμπάνα χτυποῦσε καὶ γιὰ τὴ Λουκία, ποὺ ἐκείνη τὴν ὥρα ἔκανε μπάνιο τὴ
μικρή της κόρη Θεοδώρα. Ἡ καρδιὰ της κτυποῦσε στὸ ρυθμὸ τῆς καμπάνας…
σηκώθηκε, κοίταξε τὸ καμπαναριό… Ξέρει πὼς πρέπει νὰ φύγει νὰ πάει ἐκεῖ
ποὺ κτυπᾶ γιὰ ἐκείνην ὁ ἦχος τῆς Ἐλευθεριᾶς. Κοιτάζει τὴ μικρή της κόρη…
τὴν ἀγκαλιάζει, τῆς δίνει ἕνα φιλὶ καὶ τὴν ἀφήνει στὴ φροντίδα τῆς
ἀδελφῆς τοῦ ἀνδρός
της. Τρέχει ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι καὶ κατευθύνεται στὴν πλατεία, κοντὰ στοὺς
ἄλλους συγχωριανούς, τῆς γιὰ νὰ δώσει καὶ ἐκείνη τὸ παρών της.
Στὴν πλατεία ἀκολούθησε ἄγριος
λιθοβολισμὸς ἀπὸ τοὺς κατοίκους, μὲ ἀποτέλεσμα οἱ Ἄγγλοι νὰ ἀναγκαστοῦν
νὰ καλέσουν ἐνισχύσεις. Σὲ λίγο καταφθάνουν τρία θωρακισμένα αὐτοκίνητα
καὶ δυὸ μεγάλα αὐτοκίνητα γεμάτα στρατιῶτες, περικυκλώνοντας τὸ πλῆθος.
Οἱ Ἄγγλοι ἐξαπέλυσαν ἐπίθεση μὲ ρόπαλα ἐναντίον τῶν ἄοπλων κατοίκων, ἐνῶ
τὸ ἕνα ἀπὸ τὰ τρία θωρακισμένα αὐτοκίνητα ἀνοίγει πῦρ, μὲ ἀποτέλεσμα οἱ
σφαῖρες του νὰ βροῦν τὴ Λουκία Παπαγεωργίου Λαουτάρη στὸ κεφάλι καὶ τὸν
συγχωριανὸ τῆς Παναγιώτη Ζαχαρία στὸ στῆθος. Ὁ θάνατός τους ἦταν
ἀκαριαῖος, γιὰ τὴν οἰκογένεια Λαουτάρη ὅμως ὁ θρῆνος ἦταν διπλός…. ἀφοῦ ἡ
Λουκία κυοφοροῦσε τὸ ἕβδομο παιδί της, ὅταν σκοτώθηκε…. σχεδὸν ἦταν 5
μηνῶν!
Ἐπίσης, ἀπὸ τὴ συμπλοκὴ τραυματίστηκαν ἀλλὰ ἑκατὸν πρόσωπα. ΑΘΑΝΑΤΗ!
