Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Διαβάζοντας τις αποκαλύψεις των Wikleaks για εκείνο το γκρανγκινιόλ
καλοκαίρι του 2015, όταν ο σημερινός πρωθυπουργός έκανε στροφή 180
μοιρών και τελικά υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο, αισθάνεσαι… ανατριχίλα
καθώς συνειδητοποιείς το πώς εργάζεται και επιβάλλεται η διεθνής μαφία
της Νέας Τάξης και σε ποια κατάσταση βρίσκεται η χώρα μας.
Πέραν των υποτιθεμένων τότε παρεμβάσεων Ομπάμα- Κλίντον και κλπ προς
τη ελληνική πλευρά, εκείνο που πραγματικά προκαλεί δέος ήταν εκείνη η
σύσκεψη κεκλισμένων των θυρών επί 17 ολόκληρες ώρες όταν κυριολεκτικά ο
Έλληνας πρωθυπουργός ήταν αιχμάλωτος και δεν αποκλείεται να του είχε
χορηγηθεί και…φαρμακευτική αγωγή, ενώ του θύμιζαν με απειλητικό τρόπο το
προηγούμενο του Καραμανλή. όταν η ζωή του κρεμάστηκε από μια κλωστή......
Η ιστορία όμως δεν αρχίζει από εδώ. Πριν από 15 χρόνια ο τότε
πρωθυπουργός, γερμανόρφων κ Σημίτης, έβαζε την χώρα με παράνομο τρόπο
στην ζώνη του ευρώ για να την αιχμαλωτίσει ενώ οι Γερμανοί έκαναν
σκόπιμα τα στραβά μάτια στην μη τήρηση των προϋποθέσεων από την Ελλάδα.
Ο Σημίτης έκανε καλά την δουλειά του, ο τότε όμως ηγέτης της
Εκκλησιάς, αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ήταν μεγάλο αγκάθι για το τι
επρόκειτο να ακολουθήσει. Έπρεπε να φύγει από την μέση και έφυγε με τον
γνωστό τρόπο.
Τον Σημίτη διαδέχτηκε ο Καραμανλής ο οποίος με επιπόλαιο τρόπο άρχισε
παιχνίδια με την Ρωσία με εκείνο το περίφημο αλλά και συγκλονιστικό
σχέδιο του αγωγού Μπουργκάζ- Αλεξανδρούπολης, που έβαζε από τότε φωτιά
στην αμερικανική κυριαρχία.
Μάλιστα “κάποιοι” πιστεύουν πως αν γινόταν αυτός ο αγωγός δεν θα
ακολουθούσε η αραβική άνοιξη και ο αιματηρός πόλεμος της Συρίας.
Ακολούθησε ένας ανελέητος κρυφός πόλεμος με την ίδια την ζωή του Έλληνα
πρωθυπουργού.
Ο
Καραμανλής το… έβαλε στα πόδια και παρέδωσε στον μεγάλο ινστρούχτορα
των Αμερικανών, τον Γιωργάκη, που συμπλήρωνε το έργο του Σημίτη και
έχωνε την χώρα στα μνημόνια ενώ μπορούσε κάλλιστα τότε να χορέψει όλη
την Ευρώπη καθώς κρέμονταν από την Ελλάδα.
Ο Παπαντρέου κάηκε στη κοινή γνώμη, αν και ο ίδιος δεν του καιγόταν
καρφάκι καθώς απολάμβανε την ανταμοιβή των υψηλών υπηρεσιών του. Τον
διαδέχτηκαν οι Σαμαροβενιζέλοι, πιστοί στην γραμμή του κατοχικού
καθεστώτος. Ο λαός αλυσοδένονταν για τα καλά και η χώρα καταστρέφονταν
εκ θεμελίων.
Και τότε εμφανίστηκε το «άστρο» του κ Τσίπρα.
Πίστεψε ότι η Ευρώπη θα τον ακολουθούσε. Πως κατέληξε ? από τα Wikileaks :
«Ο Αλέξης Τσίπρας νιώθει τον κίνδυνο και κάνει μια δραματική στροφή…
Αναφορές των εδώ κλιμακίων των μυστικών υπηρεσιών στις πρεσβείες της
Γερμανίας και της Γαλλίας, προς Βερολίνο και Παρίσι, αναφέρονται στην
«ιδιαίτερα κακή ψυχολογική κατάσταση του Έλληνα πρωθυπουργού και στη
λήψη φαρμακευτικής αγωγής για να μπορέσει να ανταποκριθεί στην πίεση».
Οι αναφορές των ξένων υπηρεσιών μιλούν για κάποια ξεσπάσματά του την
περίοδο μετά τις 15 Ιουνίου και για συγκεκριμένη φαρμακευτική αγωγή.
Στις πρωτεύουσες των δανειστών στήνεται το δόκανο: στο Eurogroup της
12ης Ιουλίου, η μάχη δεν θα δοθεί στην μεγάλη αίθουσα όπου συνεδριάζει
το άτυπο όργανο παρουσία δεκάδων αξιωματούχων, αλλά σ’ ένα δωματιάκι
όπου θα βρίσκονται μόνο ο Αλέξης Τσίπρας, η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, ο
Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού
Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός είναι καταπονημένος ήδη όταν παίρνει στα χέρια
του την εισήγηση του Eurogroup και την απαίτηση άμεσης ψήφισης των
βασικών μέτρων μέχρι την Τετάρτη.
Ξεκινά η περίφημη τετραμερής. Θα τελειώσει 17 ώρες αργότερα με την
ολική πολιτική συντριβή του Έλληνα πρωθυπουργού που βασίστηκε στην
εκμετάλλευση της προϊούσας ψυχολογικής κατάρρευσής του, βάσει των
ακριβέστατων πληροφοριών που είχαν αποστείλει στις κυβερνήσεις τους οι
μυστικές υπηρεσίες.
Κάποια στιγμή ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να δραπετεύσει. Όμως ο
πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ο Πολωνός Ντόναλντ Τουσκ δεν τον
αφήνει και τον αναγκάζει να ξανακαθίσει στην καρέκλα, σχεδόν βίαια: «Δεν
θα φύγει κανείς από εδώ μέσα, πριν συμφωνήσουμε» φωνάζει.
Γιατί αυτή η βιαιότητα; Ο Ντόναλντ Τουσκ έδινε ταυτόχρονα εξετάσεις
και στον αμερικανικό παράγοντα που ελέγχει σε μεγαλύτερο βαθμό την
Πολωνία απ’ ότι το Βερολίνο. Έναν αμερικανικό παράγοντα που ήθελε
οπωσδήποτε συμφωνία με τον έναν ή τον άλλο τρόπο… Η Ελλάδα ήταν και
έπρεπε να παραμείνει στο μπλοκ των Δυτικών”.
Αλήθεια τώρα τι γίνεται και αξίζει πράγματι αυτή η χώρα τέτοια τύχη?
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr
