Εγώ πρέπει να πάω στον Χριστό, όχι να ΄ρθή ο Χριστός σε μένα. Οι τελευταίες συγκλονιστικές στιγμές του Αγίου Παϊσίου

Ενώ υποτασσόταν ταπεινά στις υποδείξεις των γιατρών, κάποια μέρα κάλεσε τον γιατρό και του είπε:
-Εδώ θα σταματήσουμε τη θεραπεία
-Γιατί Γέροντα;
-Τώρα θα κάνεις υπακοή εσύ. Θα δώσεις εντολή να σταματήσουμε. Τώρα δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Χθες θέλησα να προσευχηθώ γονατιστός και δεν μπόρεσα. Δεν μπορώ να δω κανέναν, έληξε η αποστολή μου. Αυτό ήταν. Εδώ θα με αφήσετε.

Ύστερα ρώτησε:

-Μπορώ να πίνω λίγο νερό ή στειμμένο καρπούζι; Τίποτε άλλο. Και θα σε παρακαλέσω θα έρθεις άλλη μια φορά και μετά δεν θα ξανάρθεις.

….

-Γέροντα το συκώτι σας πρήστηκε και σας πονάει, του είπα, γιατί έχει κάνει μεταστάσεις φοβερές.

Χαμογέλασε και μου είπε:

-Α΄αυτό είναι το καμάρι μου, μη στενοχωριέσαι. Αυτό με κράτησε ως τα εβδομήντα και αυτό τώρα με στέλνει, όσο πιο γρήγορα μπορεί, εκεί που πρέπει να πάω. Μη στενοχωριέσαι γι αυτό, μια χαρά είμαι.

Συγχρόνως είχε δύσπνοια. Είχε συσκευή οξυγόνου που όταν δυσκολευόταν πολύ, την χρησιμοποιούσε. Οι πόνοι γίνονταν πιο έντονοι. Δεν δεχόταν να κάνη ενέσεις παυσίπονες. Δεν ήθελε να λείψη τελείως ο πόνος. Μόνο έπαιρνε καμιά κορτιζόνη, για να μπορή μέχρι να παραδώσει το πνεύμα του, αυτοεξυπηρετήται.

Ο Γέροντας είχε επιθυμία να επιστρέψη στο Άγιον Όρος. Να κοιμηθή και να ταφή αφανώς στο Περιβόλη της Παναγίας, στην πνευματική του πατρίδα. Είχε μάλιστα παρακαλέσει ένα πνευματικό του τέκνο να διαμορφώση κατάλληλο χώρο να να μείνη εκεί τις τελευταίες ημέρες του, γιατί στην Παναγούδα ήταν αδύνατο πια να μείνει μόνος. Ετοιμάστηκε κάποια Τετάρτη και υπολόγιζε την ερχομένη Δευτέρα να μπη στο Όρος. Αλλά αιφνιδίως χειροτέρεψε η κατάσταση του. Ο πολιτικός Διοικητής του Αγίου Όρους προσφέρθηκε να διαθέση ελικόπτερο, αλλά ο γιατρός γνωμάτευσε ότι μπορεί να πεθάνη στο δρόμο. Φυσικά και ο Γέροντα δεν αναπαυόταν σε τέτοιους τρόπους μεταβάσεως.

Πάλι προγραμμάτισε την επιστροφή του στο Όρος, μόλις βελτιώθηκε λίγο η υγεία του, αλλά και πάλι εμποδίστηκε από νέα επιδείνωση της ασθενείας. Πίσω από αυτές τις δυσκολίες και τα εμπόδια κρυβόταν το θέλημα του Θεού, δηλαδή να ταφή έξω στο κόσμο. Οι άνθρωποι, όσο τον είχαν ανάγκη, όταν ζούσε. Άλλο τόσο θα τον χρειάζονταν και μετά τη κοίμηση του.

Έτσι αποφάσισε να μείνη και να ταφή στον μοναστήρι της Σουρωτής, κοντά στον Άγιο του. Πιθανώτατα, πριν από την οριστική του απόφαση, να έλαβε και σαφέστερη πληροφορία από το Θεό για το θέμα αυτό.

Ειδοποίσε και του έφεραν το Μεγάλο Σχήμα και το κουκούλι. Ώρισε ην θέση του τάφου και έδωσε εντολή και οδηγίες σχετικά με τον τρόπο της κηδείας του.

Το τελευταίο διάστημα ζήτησε από δύο γνωστούς του επισκόπου που πέρασαν να τον δουν, να του διαβάσουν συγχωρετική ευχή, ευχή εις ψυχορραγούντα, και να κάνουν και την νεκρώσιμη ακολουθία, όπου συνέψαλε ο Γέροντας.

Κοινωνούσε τακτικά. Με κόπο και δυσκολία πήγαινε μόνος του στην Εκκλησία. Όταν του πρότειναν να έρχεται ο παπάς να τον κοινωνά στο κελλί αρνήθηκε λέγοντας:

-Εγώ πρέπει να πάω στον Χριστό, όχι να ΄ρθή ο Χριστός σε μένα.

Οι πόνοι συνεχώς επιτείνονταν και έφθασαν πλέον να ισοτιμούνται με τους πόνους των μαρτύρων.

-Γέροντα δεν πονάτε τον ρώησε Αγιορείτης που τον έβλεπε ήρεμο και ειρηνικό.

-Συνήθισα απάντησε.

Πράγματι σε όλη του τη ζωή είχε εξοικειωθή με το πόονο. Δεν πανικοβαλλόταν δεν γόγγυζε αλλά υπέμενε και δοξολογούσε. Τώρα φιλοσοφούσε ανατρέχοντας νοερώς τα μαρτύρια των Αγίων μαρτύρων. Έλεγε: όσο με ωφέλησαν οι αρρώστιες, δεν με ωφέλησε η άσκηση που σαν μοναχός έκανα τόσα χρόνια.

Κάπου κάπου έψαλλε, για να διασκεδάση τον δυσβάσταχτο πόνο και να αντικαταστήση με την ψαλμωδία τυχόν αναστεναγμούς αθέλητους.

Είχε σταματήσει να βλέπη κόσμο. Τώρα που πλησίαζε το τέλος δεν ήθελε ούτε οι αδελφές να μπαίνουν στο κελλί του. Όταν χρειαζόταν κάτι, χτυπούσε τον τοίχο και ερχόταν η αδελφή. Ήθελε να είναι μόνος, να προσεύχεται απερίσπαστα και να πρετοιμασθή καλύτερα για την έξοδο του. Εξυπηρετείτο μέχρι τέλους μόνος, εταλαιπωρείτο αφάνταστα, ήταν όμως χαρούμενος και ειρηνικός.

Στην γιορτή της αγίας Ευγημίας, 11 Ιουλίου(ν.η.) ημέρα Δευτέρα, κοινώνησε για τελευταία φορά γονατιστός στο κρεβάτι του, αφού πλέον αδυνατούσε να μεταβή στην Εκκλησία.

Ο Γέροντας πέρασε την τελευταία νύχτα μαρτυρική. Επεκαλείτο την Παναγία μέσα στους πόνους του: «Γλυκειά μου Παναγία», έλεγε. Του έπαιρναν τον σφιγμό και ήταν ανύπαρκτός, μόνο όταν ανάσαινε φαινόταν πως ζη.  Μέχρι το τέλος αισθανόταν, καταλάβαινε τα πάντα και συνεχώς προσευχόταν. Μόνο για δυο ώρες έχασε τις αισθήσεις του και όταν συνήλθε, με σβησμένη φωνή είπε: «Μαρτύριο, πραγματικό μαρτύριο» και έπειτα εκοιμήθη ειρηνικά. Ήταν η 12η Ιουλίου του έτους 1994, ημέρα Τρίτη και ώρα 11η π.μ. και με το παλαιό εορτολόγιο η 29η Ιουνίου, μνήμη των πρωτοκορυφαίων αποστόλων Πέτρου και Παύλου.

Ενταφιάσθηκε πίσω από το ναό του οσίου Αρσενίου, χωρίς να μάθη και χωρίς να κληθή κανείς στην κηδεία του. Αυτό ήταν το θέλημα του Γέροντα. Να γίνη αφανώς η κηδεία του.

Μετά από τρεις ημέρες, που έγινε γνωστή η κοίμηση του, το τι συνέβη είναι απερίγραπτο. Από όλα τα μέρη μια κοσμοσυρροή ξεχυνόταν για να προσκυνήσουν τον τάφου του. Έβλεπε κανείς αυθόρμητες εκδηλώσεις αγάπης και ευλάβειας. .άλλοι τον επεκαλούντο ως Άγιο. Άλλοι από ευλάβεια έπαιρναν χώμα από τον τάφο του. Όσο είχαν κάποιο προσωπικό του αντικείμενο το θεωρούσαν μεγάλη ευλογία.

Το κελλί του στο Άγιο Όρος, η Παναγούδα, υπέστη ευσεβή λεηλασία. Προσκυνητές μπήκαν κάτω από τα σύρματα και σκαρφάλωσαν μέχρι την απλωταριά. Έπαιρναν ότι εύρισκαν για το έχουν ευλογία από τον Γέροντα: κύπελλα, μαχαίρια, ξύλα, χαλάκια λασπωμένα. Σχοινιά, χαρτιά, ακόμη και κούτσουρα που τα είχε για καθίσματα.

Οι θρήνοι και τα δάκρυα έπνιγαν πολλούς. Ιδιαίτερα εκείνους που είχαν ευεργετηθή από τν Γέροντα, Αισθάνονταν την έλλειψη του, την ορφάνια. Αλλά έπειτα μια παρήγορη ελπίδα ανέτειλε, ότι τώρα βρίσκεται πλέον κοντά στην Αγία Τριάδα και πρεσβεύει για όλους.

Πηγή: Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, Ιερομονάχου Ισαάκ, Ιερόν Ησυχαστήριον, Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, Μεταμόρφωση Χαλκιδικής

Πηγή φωτο: http://gero-paisios.blogspot.gr/2010/07/o.html

Δακτυλογράφηση του αποσπάσματος : Χώρα Του Αχωρήτου

Δεν επιτρέπεται η αναπαραγωγή της δακτυλογράφησης χωρίς την έγγραφη άδεια της διαχείρισης της ιστοσελίδας

https://

πηγή: www.ορθοδοξια.gr/