Κουράστηκα.....

Ξέρεις κάτι; Κουράστηκα.
Δεν μπορώ άλλο να είμαι ο δυνατός. Δεν το μπορώ, δεν το αντέχω…
Να παλεύω για τα αυτονόητα, να απολογούμαι για το κάθε τι μικρό.
Κουράστηκα να κουβαλάω βάρη, που δεν τα υπολόγισα. Κουράστηκα να μην προλαβαίνω να σηκώσω για λίγο έστω κεφάλι.
Νιώθω την ψυχή μου να πονάει ρε συ. Να πονάει…
Το έχεις νιώσει αυτό ποτέ; Αυτό νιώθω…
Νιώθω ότι δεν μου φτάνει ο αέρας. Και όλο και προσπαθώ να γεμίσω με οξυγόνο τα πνευμόνια μου, και όλο να μην μου φτάνει…
Δεν ξέρω. Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω. Κουράστηκα. Μόνο αυτό.
Και άκρη δεν βλέπω πουθενά…
Δεν είναι η πρώτη φορά. Και άλλες φορές το έχω νιώσει.
Δεν είναι κάτι το συγκεκριμένο. Όλα μαζί. Όλα μαζί είναι.
Φαντάζομαι πως πότε πότε, θα το νιώθεις και εσύ. Όλοι μας… Μην νομίζεις.
Τέλος πάντων. Είναι αργά. Τα μάτια κλείνουν.
Αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα…
Έχει ο Θεός. Θα δούμε.
Έχει ο Θεός.
Καλό βράδυ…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.

πηγή: e-psyxologos.gr