Τὸ Ἅγιον Ὅρος παρεμβαίνει καὶ δηλώνει ἀντίθετο στὰ νέα προγράμματα σπουδῶν γιὰ τὰ θρησκευτικὰ καυτηριάζοντας τὴν ἐπιχειρούμενη ἀλλοίωση τοῦ μαθήματος

ΙΕΡΑ ΚΟΙΝΟΤΗΣ ΑΓΙΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΚΑΡΥΑΙ,

 ΤΗ 22.11/3.12.2012 ΑΘΩ ΑΡ.ΠΡΩΤ. Φ.2/7/3464

Μακαριώτατον

ἈρχιεπίσκοπονΑθηνων καὶ πάσης Ἑλλάδος Κύριον κύριον Ἱερώνυμον Πρόεδρον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Ἰωάννου Γενναδίου 14, 11521 Ἀθήνας

 Μακαριώτατε πάτερ καὶ Δέσποτα,

 Την Ὑμετέραν Θεοτίμητον Μακαριότητα καὶ τοὺς περὶ Ὑμᾶς Σεβάσμιους Ἀρχιερεῖς υἱικῶς καὶ εὐλαβῶς ἐν Κυρίω προσαγορεύομεν.

Ἀξιωθέντες παρὰ τὴν ἀναξιότητα ἠμῶν νὰ ἐγκαταβιοῦμεν εἰς τὸν ἱερόν της Ὑπεραγίας ἠμῶν Θεοτόκου Περιβόλιον, τὸ Ἁγιώνυμον Ὅρος ἔνθα εὐλαβῶς ἠσκήθησαν ἀναρίθμητον πλῆθος Ἁγίων, καθ’ἑκάστην δὲ προσφέρεται ἡ ἀναίμακτος θυσία τοῦ Κυρίου καὶ ἀναπέμπονται δεήσεις καὶ ἰκεσίαι ὑπὲρ τοῦ σύμπαντος κόσμου, μακρὰν ὄντες τοῦ κόσμου ἀλλ’ ἐν τούτω ἐγγύς, ὡς μέλη τοῦ αὐτοῦ Σώματος, πῶς νὰ ἀποκρύψωμεν τὸ μέγεθος τῆς ὀδύνης, διὰ τῆς ἁμαρτίας καὶ τὴν ἀποστασίαν πάντων ἠμῶν. Αὐτὴ τούτη ἡ ἀπομάκρυνσις ἀπὸ τὸ ταπεινὸν φρόνημα τῶν ὁσίων καὶ τῶν...
μαρτύρων τῆς πίστεως, ὑποθηκεύουσα τὸ μέλλον τῆς Πατρίδος μας καὶ τῶν τέκνων της, κρίνει πρῶτον ἠμᾶς Μακαριώτατε, τοὺς ἐμπιστευθέντας νὰ φυλάξωμεν τὴν παρακαταθήκην τῆς πίστεως, διὸ καὶ συμμετέχομεν εἰς τὴν βαθύτατην ἀγωνίαν Σας, ἀναγνωρίζοντες τοὺς πολυσχιδεῖς ἀγώνας Σᾶς διὰ νὰ προσφέρητε τὴν μαρτυρίαν τῆς ὀρθοδόξου πίστεως εἰς καιροὺς δυσχειμέρους καὶ λίαν χαλεπούς, εἰδικότερον δὲ ὅσον ἀφορᾶ εἰς τὸν εὐαίσθητον καὶ λίαν κρίσιμον χῶρον τῆς Παιδείας καὶ τῆς ἀγωγῆς πρὸς τοὺς νέους ἀνθρώπους.

Ὅθεν, ἐξ ἀφορμῆς τοῦ νέου πιλοτικοῦ προγράμματος διὰ τὸ Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, ἤχθημεν εἰς τὴν ἀπόφασιν νὰ ἐνώσωμεν τὴν ἰδικὴν μᾶς φωνὴν μετὰ τῆς Ὑμετέρας, διὰ νὰ διακηρύξωμεν καὶ ὑπερασπισθῶμεν τὸ δικαίωμα τῶν νέων ἀνθρώπων διὰ μίαν παιδείαν οὐχὶ ὑλιστικὴν καὶ χρησιμοθηρικήν, ἀλλὰ θείαν καὶ ἀνθρωπίνην. Διότι σήμερον, ὑπὲρ ποτὲ ἄλλοτε, ἡ μαθητιώσα νεολαία, εἴτε εἶναι ὀρθόδοξος εἴτε ὄχι, εἴτε ἑλληνικῆς εἴτε ἀλλοδαπῆς καταγωγῆς, ἔχει ἀνάγκην ἀπὸ τὴν πίστιν εἰς τὸν Σωτήρα Χριστόν, ἤτις εἶναι ἡ σώζουσα ἀλήθεια καὶ ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν περάτων τῆς γής.

Ταπεινῶς φρονοῦμεν ὅτι ἡ εὐθύνη ἠμῶν καὶ ἐν προκειμένω τῶν διδασκάλων, ὡς καὶ τοῦ προσανατολισμοῦ τῶν μαθημάτων καὶ τῶν προγραμμάτων σπουδῶν –οὐχὶ μόνον τῶν Θρησκευτικῶν ἀλλὰ καὶ τῆς γλώσσης καὶ τῆς ἱστορίας καὶ τῶν λοιπών– δέον νὰ εἶναι οὐχὶ ἡ μετάδοσις ξηρῶν καὶ ἀποσπασματικῶν γνώσεων καὶ ἡ προσφορὰ εἰς τὴν ἄωρον ἡλικίαν τῶν μικρῶν ἑλληνοπαίδων σωρείας ἑτεροκλήτων θρησκευτικῶν παραστάσεων, συμβόλων, πεποιθήσεων καὶ πρακτικῶν, ἀλλὰ ἡ μεταλαμπάδευσις εἰς τὰς ψυχᾶς τῶν νέων του πληρώματος τῆς ζωῆς καὶ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ· εἶναι δὲ πρόδηλον ὅτι ἡ ζωὴ καὶ ἡ ἀλήθεια δὲν ἐμπνέονται εἰς τὰς ψυχᾶς τῶν νέων ἀνθρώπων μὲ θρησκειολογικᾶς πληροφορίας, ἀλλὰ μὲ τὰ ζῶντα παραδείγματα τῶν Ἁγίων της Πίστεως καὶ τῶν ἡρώων της ἀγάπης τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἤτις ἀποτελεῖ τὸ σῶμα τοῦ ζῶντος Χριστοῦ.

Διερωτώμεθα, Μακαριώτατε, εἰς τὸ σχολεῖον τῆς πολυπολιτισμικῆς νέας ἑλληνικῆς κοινωνίας, τί θὰ παραδώσωμεν ὡς παρακαταθήκην πρὸς τοὺς ἐπιγενομένους; Δὲν ὑπερασπιζόμεθα οὐδένα ἰδιοτελῆ σκοπόν. Πῶς ἡ ὀρθόδοξος παιδεία ἤτις κατ’ ἐξοχὴν σέβεται τὸ ἀνθρώπινον πρόσωπον, θὰ ἦτο ποτὲ δυνατὸ νὰ χαρακτηρίζεται ὡς «μονοφωνία» ἡ ποῖος ἀρύεται τὸ δικαίωμα ἀκυρώσεως τῆς Παιδείας τοῦ Γένους; Δυστυχῶς διαπιστοῦται ὅτι μὲ πρόσχημα τὴν ἀποφυγὴν τοῦ «δογματισμοῦ»  ἢ τοῦ «κατηχητισμοῦ» ἢ τῶν «ἀγκυλώσεων τοῦ παρελθόντος» εἰς τὸ σχολεῖον τῆς δῆθεν πολυπολιτισμικῆς νέας ἑλληνικῆς κοινωνίας, ἐπιχειρεῖται ἡ μετατροπὴ τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν εἰς γνωσιακὸν – Θρησκειολογικόν. Φρονοῦμεν ὅτι τὸ Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν θὰ ἔδει νὰ εἶναι ὁμολογιακὸν διὰ νὰ εἶναι ἀνοικτόν, εἰδάλλως θὰ εἶναι “φυλακή”.

Ἐπιτρέψατε ἠμὶν νὰ ἐνώσωμεν τὴν φωνὴν καὶ τὸν προβληματισμὸν ἠμῶν μετὰ τοῦ Ὑμετέρου, καθὼς ταῦτα πάντα προωθοῦνται εἰς τὸ πλαίσιον εὐρυτέρας καὶ συστηματικωτέρας προσπαθείας ἀπομακρύνσεως τοῦ λαοῦ μας ἀπὸ τὰς ρίζας του καὶ ἐπιβολῆς ἑνὸς «πολυπολιτισμικοῦ ἀποχρωματισμοῦ».

Μακαριώτατε, ταῦτα πάντα ἐν ταπεινώσει καὶ μετὰ πόνου ψυχῆς τολμῶμεν νὰ καταθέσωμεν εἰς τὴ ἐγνωσμένην σύνεσιν καὶ διάκρισίν Σας, οὐχὶ ὡς διδάσκοντες ἀλλ’ ὡς ἔσχατοι, καὶ περαιοῦντες ἐκζητοῦμεν τὰς πατρικᾶς εὐχᾶς καὶ εὐλογίας τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος καὶ τῶν περὶ Ὑμᾶς ἁγίων Ἀρχιερέων, ἴνα τελειώσωμεν τὸν μοναχικὸν ἠμῶν δόλιχον βαδίζοντες ἀκλινῶς πρὸς τὸν δὶ’ ἄφατον φιλανθρωπίαν σαρκὶ τεχθέντα Κύριον, διατελοῦμεν δὲ μεθ’ ἐορτίων προσρήσεων κατασπαζόμενοι τὴν ἁγίαν Ὑμῶν δεξιάν.

Ἅπαντες οἱ ἐν τὴ κοινὴ Σύναξει Ἀντιπρόσωποι καὶ Προϊστάμενοι

Τῶν εἴκοσιν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὅρους Ἄθω

Κοίν. Ὑπουργὸν Παιδείας κ. Κωνσταντῖνον Ἀρβανιτόπουλον


πηγή orthodoxia-ellhnismos.