ΙΕΡΟΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΕΣ – ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ – Ο ΜΑΧΗΤΙΚΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΡΕΒΕΝΩΝ

Ἡ μεταφορά τῶν κατακρεουργημένων σωμάτων τοῦ Μητροπολίτου Αἰμιλιανοῦ καὶ τοῦ διάκου του, Δημητρίου Ἀναγνώστου, λίγες ἡμέρες μετὰ τὴν ἄγρια δολοφονία τους. Φωτογραφία τῶν ἀδελφῶν Μανάκη.

Σὰν σήμερα τὸ 1911, ὁ Αἰμιλιανός (Λαζαρίδης), Μητροπολίτης Γρεβενῶν, ἀπό τὶς ἡγετικές καὶ μαχητικὲς φυσιογνωμίες τῆς Μακεδονίας, ἐνῶ ἐπέστρεφε ἀπό λειτουργία στὸ χωριὸ Σνίχοβο, δολοφονήθηκε ἄγρια μαζὶ μὲ τὸν διάκο Δημήτριο Ἀναγνώστου, σὲ ἐνέδρα τουρκορρουμανικῆς συμμορίας.

Μαρτυρία ποὺ εἶχε δημοσιευθεῖ τὸ 1911 ἀπό τὸν Θ. Παναγιωτόπουλο ἀπό τὴν Θεσσαλονίκη, ποὺ συνομίλησε μαζὶ του μέσα στὴν Ἱερά Μητρόπολη Γρεβενῶν, ἀναφέρει :

«…μεταξὺ τῶν ἄλλων τῷ ἐλέγομεν : – Δὲν φοβείσαι Δεσπότη μου τὸν μέχρι Σαμαρίνης δρόμον; Τουρκορουμανικαὶ γᾶρ συμμορίαι ἐλυμαίνοντο τὴν περιφέρειαν ταύτην. – Τὶ νὰ φοβηθῷ, λέγει, τὸν θάνατον; Πικρὸν πράγμα τὸ ποτήριον αὐτοῦ, γλυκὺς ὅμως καὶ ἔνδοξος ὁ θάνατος εἰς τὸν προσπαθοῦντα νὰ ἀφήσῃ ἴχνη τῆς διαβάσεώς του, ἐργάζεται ἐθνωφελῶς καὶ τέλος πίπτει ἐπί τοῦ πεδίου τῆς τιμῆς.»

Ἡ κατὰ τῆς Μακεδονίας ἀπειλή, δὲν περιοριζόταν μόνο στὴν προερχόμενη ἀπό βουργαρία καὶ Σερβία. Ἀπό τοῦ 1853 εἶδε τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος τὸ βιβλίο «Ὄνειρον ἑνός ἀποκλήρου» τοῦ ῥουμάνου ἐθνικιστή Ραντουλέσκου, ἐπιδίωξη τοῦ ὁποίου ἦταν νὰ δημιουργηθῇ ῥουμανική συνείδηση στοὺς Κουτσοβλάχους τῆς Μακεδονίας καὶ τῆς Ἠπείρου. Ἡ ῥουμανική ἐκπαιδευτική προσπάθεια ὑποστηριζόταν ἀνεπιφύλακτα ἀπό τοὺς πράκτορες τοῦ καθολικισμοῦ καὶ προστατευόταν ἀπό τὴν ὑψηλή πύλη, ἡ ὁποία πάντοτε ἐφάρμοζε τὴν πολιτικὴ τοῦ «διαίρει καὶ βασίλευε».
[Ἑλληνικό Ἡμερολόγιο http://eistorias.wordpress.com/]

” Ὁ Αἰμιλιανός Λαζαρίδης ἐγεννήθη τό ἔτος 1877 εἰς τά Πέρματα, μικράν πόλιν τοῦ νομοῦ Ἰκονίου τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀπό γονεῖς τουρκοφώνους, οἱ ὁποῖοι ὅμως διεκρίνοντο διά τήν εὐσέβειαν καί τήν φιλοπατρίαν των. Ὁ πατήρ του ὠνομάζετο Χαράλαμπος, ἡ δέ μήτηρ του Θεανώ. Πλήν τοῦ Αἰμιλιανοῦ εἶχον καί ὀκτώ ἀκόμη παιδιά: τόν Γεώργιον, τόν Ἀλέξανδρον, τήν Ἑλένην, τήν Δόμναν, τήν Ἄνναν, τήν Κασσιανήν, τήν Σοφίαν, καί τήν Ναταλίαν”.[Ἀπό τὸ βιβλίο τοῦ Ἰωάννου Γ. Παπαδημητρίου, καθηγητοῦ Θεολόγου, " Ὁ Ἐθνομάρτυς Μητροπολίτης Γρεβενῶν Αἰμιλιανὸς, (1877-1911)]

Τὴν 01 Ὀκτωβρίου τοῦ 1911, ἐνῶ ἐπέστρεφε ἀπό λειτουργία στὸ χωριὸ Σνίχοβο, δολοφονήθηκε ἄγρια μαζὶ μὲ τὸν διάκο Δημήτριο Ἀναγνώστου, σὲ ἐνέδρα τουρκορρουμανικῆς συμμορίας. Μαρτυρία ποὺ εἶχε δημοσιευθεῖ τὸ 1911 ἀπό τὸν Θ. Παναγιωτόπουλο ἀπό τὴν Θεσσαλονίκη ποὺ συνομίλησε μαζὶ του μέσα στὴν Ἱερά Μητρόπολη Γρεβενῶν, ἀναφέρει :

«…μεταξὺ τῶν ἄλλων τῷ ἐλέγομεν : – Δὲν φοβείσαι Δεσπότη μου τὸν μέχρι Σαμαρίνης δρόμον; Τουρκορουμανικαὶ γᾶρ συμμορίαι ἐλυμαίνοντο τὴν περιφέρειαν ταύτην. – Τὶ νὰ φοβηθῷ, λέγει, τὸν θάνατον; Πικρὸν πράγμα τὸ ποτήριον αὐτοῦ, γλυκὺς ὅμως καὶ ἔνδοξος ὁ θάνατος εἰς τὸν προσπαθοῦντα νὰ ἀφήσῃ ἴχνη τῆς διαβάσεώς του, ἐργάζεται ἐθνωφελῶς καὶ τέλος πίπτει ἐπί τοῦ πεδίου τῆς τιμῆς.»

Ὁ Αἰμιλιανός ὑπῆρξε ἀπό τὶς ἡγετικές καὶ μαχητικὲς φυσιογνωμίες τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα.

Ἡ κατὰ τῆς Μακεδονίας ἀπειλή, δὲν περιοριζόταν μόνο στὴν προερχόμενη ἀπό βουργαρία καὶ Σερβία. Ἀπό τοῦ 1853 εἶδε τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος τὸ βιβλίο «Ὄνειρον ἑνός ἀποκλήρου» τοῦ ῥουμάνου ἐθνικιστή Ραντουλέσκου, ἐπιδίωξη τοῦ ὁποίου ἦταν νὰ δημιουργηθῇ ῥουμανική συνείδηση στοὺς Κουτσοβλάχους τῆς Μακεδονίας καὶ τῆς Ἠπείρου.

Ἡ ῥουμανική ἐκπαιδευτική προσπάθεια ὑποστηριζόταν ἀνεπιφύλακτα ἀπό τοὺς πράκτορες τοῦ καθολικισμοῦ καὶ προστατευόταν ἀπό τὴν ὑψηλή πύλη, ἡ ὁποία πάντοτε ἐφάρμοζε τὴν πολιτικὴ τοῦ «διαίρει καὶ βασίλευε».

Κι’ ἄλλη σφαγὴ σ’ αἱμάτων γῆ

Ποίημα τοῦ Γεωργίου Σουρῆ, γιὰ τὸν ἱεροεθνομάρτυρα Αἰμιλιανό

Τὸν ἔσφαξαν τῶν Γρεβενῶν τὸν ἄφοβο Δεσπότη, 

/τὸν ἔσφαξαν τὸν ἄξιο τοῦ γένους στρατιώτη· 

/θρήνησε σκλάβα, θρήνησε κι ἄλλη μεγάλη μίτρα, 

/ποῦ τὴν αἱματοκύλισαν τῆς ‘λευθεριᾶς τὰ φύτρα. 

/Τυλίξου πάλι, δύστυχη, μὲ μάτια βουρκωμένα σὲ ῥάσα ‘ ματωμένα. 

 /Βλέπεις τὴν ἄτιμη σφαγὴ κι’ ἐκδίκησί μου μόνη, 

/μένουν καμπόσα δάκρυα καὶ βογγητὰ καὶ πόνοι. 

/Καὶ τὄχεις γιὰ παρηγοριὰ στὴν μαύρη τὴν ὀρφάνια, 

/νὰ πλέκῃς μὲ τἀγκάθια σου μαρτυρικὰ στεφάνια. 

/Κι ἄν ἕνας εἶναι σήμερα μ’ ἄλλων καιρῶν αἰσθήματα, 

/ποῦ νὰ πονῇ τοὺς μάρτυρας, τῶν ἰδεῶν τὰ θύματα, 

/ἐκεῖνος ἄς τρανολαλῇ ‘στὰ δάκρυα πνιγμένος: 

/Κατάρα σ’ ὅσους ἔκαναν νὰ σφάζεται τὸ γένος.  

[Ἀπό τὸ «Μακεδονικὸν Ἡμερολόγιον».]


πηγή eistorias.wordpress.