Σημεία συνέντευξης του Γενικού Γραμματέα Θρησκευμάτων, Γιώργου Καλαντζή, στην εκπομπή «Κάθε μέρα νέα μέρα» του Ρ/Σ της Εκκλησίας, με αφορμή την 1η συνάντηση εργασίας με θέμα: «Πολιτεία και Εκκλησία: σχέσεις συνεργασίας σε μια εποχή κρίσης». Για τη συνάντηση εργασίας:Ποτέ άλλοτε το Υπουργείο Παιδείας δεν έχει ανοίξει τις πόρτες του για να προσκαλέσει και να συνομιλήσει όχι μόνο με τη Διοικούσα Εκκλησία, όπως ούτως ή άλλως γίνεται, αλλά και με ιερείς. Η Υπουργός Παιδείας ήθελε να ακούσει τους ιερείς.
Για τις σχέσεις Υπουργείου Παιδείας και Εκκλησίας:
Όπως είπε και ο Αρχιεπίσκοπος, όχι μόνο δεν υφίσταται κανένα παράπονο από το Υπουργείο Παιδείας, αλλά αντιθέτως αυτά τα δύο χρόνια ήταν χρόνια πολύ γόνιμης συνεννόησης και συνεργασίας για πολλά θέματα.
Για τα φαινόμενα υποσιτισμού παιδιών σε σχολεία:
Πρόκειται για ένα ζήτημα που απασχολεί το Υπουργείο, αν και δεν είναι αρμοδιότητά του. Ένα παιδί δεν παρουσιάζει προβλήματα υποσιτισμού γιατί είναι στο σχολείο, αλλά γιατί η οικογένειά του έχει κάποιο πρόβλημα.
Είναι δηλαδή ένα πρόβλημα εκτός σχολείου που μεταφέρεται εντός του σχολείου. Για αυτό είναι αισχρός λαϊκισμός να παρουσιάζεται το πρόβλημα σαν να φταίει το σχολείο που ένα παιδί υποσιτίζεται. Ένας ιερέας, λοιπόν, είπε στη συνάντηση εργασίας ότι έχει, ήδη, έρθει σε συνεννόηση με Διευθυντές σχολείων της ενορίας του για να υπάρξει μία απόρρητη, τρόπον τινά, ανταλλαγή πληροφοριών για παιδιά που αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα, γιατί εκείνος στην ενορία του ξέρει τις οικογένειες και μπορεί να πάει στο σπίτι να βοηθήσει χωρίς να το μάθει κανένας.
Είναι πολύ σημαντική η παράμετρος της αξιοπρέπειας. Το να πεις ότι «εσείς οι δέκα μαθητές ελάτε εδώ στο κυλικείο να σας δώσουμε δωρεάν κάτι» στοχοποιεί δέκα παιδιά. Να, λοιπόν, ένα πεδίο συνεργασίας, ένα παράδειγμα για ένα πρόβλημα το οποίο κάποιος έλυσε, όχι περιμένοντας μια κεντρική οδηγία, αλλά γιατί ο ίδιος είχε την αγάπη να το κάνει.
Για την προσφορά των κληρικών:
Εκ του ρόλου τους είναι υποχρεωμένοι να κουβαλάνε το σταυρό του μαρτυρίου, όχι μόνο το δικό τους, αλλά και του ποιμνίου τους. Υπάρχουν ιερείς μας οι οποίοι, ενώ έχουν οι ίδιοι πρόβλημα στο σπίτι τους, θα δώσουν και 50 ευρώ για να πληρωθεί ένας λογαριασμός ή για να πάρουν δυο οικογένειες τρόφιμα από το σούπερ μάρκετ. Αυτό έχει μια σημασία να είναι ευρύτερα γνωστό, να ακουστεί και ένα μπράβο. Ηθικό είναι το ζήτημα. Κανείς παπάς δεν περιμένει να πάρει παραπάνω χρήματα για αυτό.
Για την κοινωνική προσφορά της Εκκλησίας:
Ελεημοσύνη δεν είναι να ρίχνουμε ένα ευρώ σε κάποιον που ζητιανεύει στο δρόμο ή στα φανάρια. Η ελεημοσύνη, η προσφορά στον άνθρωπο, είναι ο τρόπος να τον βοηθήσεις να βγει από μια δύσκολη κατάσταση, χωρίς να τον βάλεις σε καμία διαδικασία διακύβευσης της προσωπικής του αξιοπρέπειας και στάσης.
Αυτό διδάσκει η Εκκλησία με την παρουσία, την προσφορά και το λόγο της. Και αυτός είναι και ο πυρήνας της προσφοράς του Αρχιεπισκόπου, που μέσα σε ένα κλίμα απίστευτου λαϊκισμού και καταγγελτικού λόγου, αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα για το πώς μπορούμε πραγματικά να σταθούμε στον συνάνθρωπό μας και η Εκκλησία και η Πολιτεία.
Για το ζήτημα της μισθοδοσίας του κλήρου και τις σχέσεις Κράτους- Εκκλησίας:
Ακούω, ουκ ολίγες, λαϊκίστικες κραυγές και φωνές που πάντα αρχίζουν και καταλήγουν σε ένα ζήτημα, στη μισθοδοσία του κλήρου. Αυτό είναι και ένα εύκολο ζήτημα προς πώληση άφθονης αγάπης στο λαό, γιατί είναι πολύ εύκολο να λες «κοιτάξτε, θα πάρουμε αυτά τα χρήματα από αυτούς και θα τα μοιράσουμε σε σας και έτσι θα είμαστε πιο ευτυχισμένοι».
Θέλω να σας πω το εξής: για το συγκεκριμένο έθνος, με τη συγκεκριμένη ιστορία, τη συγκεκριμένη παράδοση και τη συγκεκριμένη ταυτότητα, το να προσπαθεί κάποιος να οδηγήσει την Εκκλησία και την Πολιτεία σε αντιπαράθεση θα ήταν σαν ένας άνθρωπος να είχε δύο εγχειρίδια στα χέρια του και αντί να αντιμετωπίζει τους εξωτερικούς εχθρούς να αυτοτραυματίζεται.
πηγή briefingnews
