Κάποιο ἀγοράκι μπῆκε ἐπειγόντως στὶς Πρῶτες Βοήθειες ἑνὸς νοσοκομείου. Ὕστερα ἀπὸ ἐπείγουσες ἐξετάσεις, ὁ γιατρὸς ἀποφάνθηκε τὰ ἑξῆς: «Θὰ ἀνοίξω τὴν καρδιά σου…». Τὸ ἀγοράκι τὸν διέκοψε ἀπότομα: «Μέσα στὴν καρδιά μου θὰ βρεῖτε τὸ Χριστὸ». Ὁ χειρουργὸς τὸν κοίταξε περίεργα καὶ καθὼς δὲν πίστευε, σούφρωσε τὰ φρύδια του καὶ τοῦ εἶπε: «Θὰ ἀνοίξω τὴν καρδούλα σου γιὰ νὰ διαπιστώσω τὶς βλάβες πού σου προκάλεσε ἡ ἀρρώστια σου…»
«Ναί, ἀλλὰ ὅταν ἀνοίξετε τὴν καρδιά μου, θὰ βρεῖτε τὸ Χριστό.»
Ὁ γιατρὸς ἔριξε ἕνα βλέμμα περίεργο πρὸς τοὺς γονεῖς του ποὺ κάθονταν ἤρεμοι πλάι του καὶ συνέχισε: «Ὅταν διαπιστώσω τὶς βλάβες, θὰ κλείσω τὴν καρδιὰ καὶ τὸ στῆθος σου καὶ θὰ ἀποφασίσω τί θὰ κάνω.»
«Σύμφωνοι, ἀλλὰ θὰ βρεῖτε τὸ Χριστὸ μέσα στὴν καρδιά μου. Ἡ Ἁγία Γραφὴ λέει, πὼς ὁ Χριστὸς κατοικεῖ ἐκεῖ μέσα. Ὅλοι οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ὕμνοι λένε, πὼς ὁ Χριστὸς κατοικεῖ ἐκεῖ, μέσα στὴν καρδιά μας. Ἐσεῖς θὰ τὸν βρεῖτε μέσα στὴ δική μου καρδιά.»
Ὁ καρδιοχειρουργὸς ἀπηύδησε: «Θὰ σοὺ πῶ τί ἀκριβῶς θὰ βρῶ μέσα στὴν καρδιά σου. Θὰ βρῶ ἕνα φθαρμένο καρδιακὸ μῦ, μία μειωμένη κυκλοφορία αἵματος καὶ ἐξασθενημένα αἱμοφόρα ἀγγεῖα. Καὶ τότε θὰ μπορῶ, ἂν ξέρω, ἂν ἔχω τὴ δυνατότητα νὰ....σὲ κάνω καλά.»
«Καὶ θὰ βρεῖτε ἐπίσης καὶ τὸ Χριστό, ποὺ βρίσκεται ἐκεῖ…»
Ὁ γιατρὸς βγῆκε ἀπὸ τὴν αἴθουσα ἐξετάσεως ἐνοχλημένος. Καημένο παιδί…!
Ὅπως εἶχε προβλέψει, προέβη στὴ χειρουργικὴ ἐπέμβαση…Οἱ βλάβες ἦταν σημαντικές, καθὼς εἶχε προβλέψει, σύμφωνα μὲ τὴν εἰκόνα τῶν ἐξετάσεων. Δὲν μποροῦσε νὰ κάνει τίποτα…
Ὅταν τελείωσε τὸ χειρουργεῖο, κάθισε στὸ γραφεῖο του γιὰ νὰ καταγράψει στὸ τετράδιο χειρουργείου τὶς σημειώσεις τοῦ σχετικὰ μὲ τὴν ἐπέμβαση: κατεστραμμένη ἀορτή, κατεστραμμένη πνευμονικὴ φλέβα, ἐκτεταμένη μυϊκὴ ἐκφύλιση. Καμιὰ ἐλπίδα μεταμόσχευσης. Καμιὰ ἐλπίδα ἴασης. Θεραπεία: παυσίπονα καὶ ἀπόλυτη ἀνάπαυση. Πρόγνωση (σταμάτησε): ὁ θάνατος θὰ ἐπέλθει μέσα στὸ χρόνο…
Ἄφησε τὸν Η/Υ καὶ σηκώθηκε…Ἀπευθύνθηκε στὸ Χριστὸ τοῦ μικροῦ: ¨Γιατί, ἀναφώνησε, γιατί τὸ ἔκανες αὐτό; Τὸ ἔστειλες ἐδῶ. Τὸ ἔστειλες μ΄αὐτὸ τὸ κακό. Τὸ καταδίκασες νὰ πεθάνει μικρὸ ἀπ’ αὐτὸ τὸ κακό. Γιατί; Γιατί;»
Τότε στὸ βάθος τοῦ εἶναι του, ἄκουσε μία φωνὴ νὰ τοῦ ἁπαντά: «Αὐτὸ τὸ παιδὶ δὲν εἶναι προορισμένο νὰ ζήσει μακροπρόθεσμα στὸ δικό σας ποίμνιο. Αὐτὸ τὸ παιδὶ ἀνήκει στὸ δικό μου ποίμνιο καὶ ἔτσι θὰ εἶναι γιὰ πάντα. Ἐδῶ, στὸ δικό μου ποίμνιο, δὲν ὑπάρχει κανένας πόνος. Θὰ ἀνακουφιστεῖ τόσο, ὅσο δὲ φαντάζεσαι. Κάποια μέρα, οἱ γονεῖς του θὰ τὸ συναντήσουν ἐδῶ καὶ θὰ γνωρίσουν τὴν εἰρήνη. Τὸ ποίμνιό μου θὰ συνεχίσει νὰ αὐξάνεται.»
Δάκρυα ἔτρεχαν στὰ μάτια τοῦ καρδιοχειρουργοῦ. Ὅμως τὰ αἰσθήματά του ἐνάντια στὸ Θεό, γεμάτα ἐγωισμό, ἀντιδροῦσαν μέσα του: «Ἔπλασες αὐτὸ τὸ πλάσμα, ἔπλασες αὐτὴ τὴν καρδιά. Εἶναι καταδικασμένο νὰ πεθάνει μέσα σὲ λίγους μῆνες…γιατί;»
Ἡ φωνὴ μέσα τοῦ ἀπάντησε: «Τὸ παιδὶ πρέπει νὰ ἐπιστρέψει στὸ δικό μου ποίμνιο γιατί ἔχει ἐκτελέσει τὸ καθῆκον του. Δὲν ἔπλασα τὸ παιδί μου στὴ γῆ γιὰ νὰ τὸ χάσω, ἀλλὰ γιὰ νὰ ξαναβρεθεῖ ἕνα ἄλλο χαμένο πρόβατο.»
Ὁ γιατρὸς κατάλαβε πὼς αὐτὸ τὸ παιδὶ δὲν ἦρθε ἐκεῖ τυχαία…ἦρθε γι’ αὐτόν…Ὁ ἴδιος εἶχε λάβει μία χριστιανικὴ μόρφωση…Οἱ ἀναμνήσεις χόρευαν μέσα στὸ νοῦ του. Ἐξ αἰτίας τῶν πολλῶν ἐπαγγελματικῶν του ἐπιτυχιῶν, ἡ ψυχὴ τοῦ εἶχε γίνει ἡ τελευταία του φροντίδα.
Μπῆκε στὸ θάλαμο τοῦ παιδιοῦ, κάθισε πάνω στὸ κρεβάτι του, ἔχοντας ἀπέναντί του τοὺς γονεῖς του.
Τὸ ἀγοράκι ξύπνησε καὶ ψέλλισε: «Ἀνοίξατε τὴν καρδιά μου;»
«Ναί!»,ἀπάντησε συγκινημένος ὁ γιατρός.
«Καὶ τί βρήκατε;», ρώτησε ὁ μικρός.
« Βρῆκα τὸ Χριστό», ἀπάντησε ὁ χειρουργός, κλαίγοντας σὰν τὸ μικρὸ παιδὶ ποὺ ἦταν ὁ ἴδιος, πρὶν ἀπὸ πενήντα χρόνια…
Τὸ παιδὶ καὶ ὁ γιατρὸς ἔγιναν οἱ καλύτεροι φίλοι…
πηγή:katinapoume
