ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΤΑ ΞΕΧΝΑΝΕ ΑΥΤΑ... ΟΧΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΟΨΥΧΟΙ!
12 Νοεμβρίου 1906... Ο οπλαρχηγός του Μακεδονικού Αγώνα Δημήτριος
Νταλίπης από τη Γκαμπρέσα (Γάβρος) της Φλώρινας, σε μάχη με υπέρτερες
τουρκικές δυνάμεις σκοτώνεται μαζί με τους άνδρες της ομάδας του, στο
χωριό Ζέλοβο (Ανταρτικό) της περιοχής Κορεστίων.
Ο Δημήτριος Νταλίπης γεννήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στο Γάβρο
Καστοριάς από οικογένεια κτηνοτρόφων. Το πραγματικό επίθετο της
οικογενείας ήταν Κωνσταντινίδης Κεχαγιάς. Αποτέλεσε έναν από τους
ισχυρότερους οπλαρχηγούς στα Κορέστια που αγωνίστηκαν για την υποστήριξη
της Ελληνικής πλευράς. Αρχικά πήρε μέρος το 1903 στην εξέγερση του
Ίλιντεν. Στη συνέχεια όμως διαχώρησε τη θέση του από την ΕΜΕΟ, όταν αυτή
στράφηκε εναντίον των Ελληνικών συμφερόντων. Συνεργάστηκε τότε, με τον
Κώττα Χρήστου. Στη συνέχεια συμμετείχε στον αγώνα στο πλευρό του Παύλου
Μελά. Μετά το θάνατο του τελευταίου το 1904, συνεργάστηκε διαδοχικά με
τους Γεώργιο Κατεχάκη (Ρούβα), Ευθύμιο Καούδη και Ιωάννη Καραβίτη. Έλαβε
μέρος στη μάχη του Ζελόβου (Αντάρτικο) με τους Παύλο Κύρου και Γ.
Κατεχάκη, το 1905. Το Νοέμβριο του 1905, συνεργάστηκε με τον Γεώργιο
Τσόντο (Βάρδα). Σκοτώθηκε σε συμπλοκή με τον Οθωμανικό στρατό στο Ζέλοβο
(Αντάρτικο) Φλώρινας στη θέση Ασβού Ράχη, στις 19 Νοεμρίου του 1906.
Σε αναφορά του προς το υπουργείο Εξωτερικών, ο πρόξενος Μοναστηρίου Ν.
Ξυδάκης σχολιάζει το θάνατο του Νταλίπη: «Ο Δημήτριος Νταλίπης εκ
Γκαμπρές καταγόμενος ήτο γενναίος και αρκούντος ικανός οπλαρχηγός,
γνωρίζων καλώς τα μέρη και τα χωρία και υπό την έννοιαν ταύτην επαρκώς
χρήσιμος. Το κύριον προσόν αυτού τε και του Παύλου Κύρου εκ Ζελόβου
καταγομένου ήτο ότι ήσαν εγχώριοι, επομένως εγκρατείς των λαλουμένων
γλωσσών, γνώσται του τόπου και των κατοίκων» [Προξενείο Μοναστηρίου,
11.12.1906, έγγραφο 832]
πηγή elnewsgr.
