17 Φεβρουαρίου 1914. Ὁ
Βορειοηπειρωτικὸς Ἑλληνισμὸς ὑψώνει τὴ Σημαία τῆς Αὐτονομίας καὶ καταφέρει
ἰσχυρὸ ράπισμα στοὺς μηχανορράφους τῆς Εὐρώπης ποὺ δημιούργησαν τὸ μόρφωμα
«Ἀλβανία» πάνω στὰ ματωμένα χώματα τῆς Ἑνιαίας Ἑλληνικῆς Ἠπείρου. Ἡ ἀποφασιστικότητα τῶν
ἐπαναστατῶν ἀποτυπώνεται στὴ Διακήρυξη τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς Χιμάρας Σπ. Σπυρομήλιου:
«Ἡ Ἤπειρος Ἑλληνικὴ ἀπὸ τῆς ἀρχαιοτάτης ἐποχῆς, ἡ Ἤπειρος ἀπὸ ἔτους ἡνωμένη μὲ
τὸ Ἑλληνικὸν Κράτος, ἡ Ἤπειρος πωλεῖται δούλη εἰς τοὺς Τουρκαλβανούς, τοὺς
μηδὲν γνωρίζοντας ἢ ἐννοοῦντας περὶ τῆς ἐθνικότητος αὐτῶν. Ἡ Ἤπειρος
διαμαρτύρεται καὶ κηρύσσει ὅτι δουλείαν τοιαύτην δὲν ἀνέχεται…»
Τὸ Πρωτόκολλο τῆς
Κερκύρας (17 Μαΐου 1914) καὶ ἡ ἐξ αὐτοῦ ἀναγνωρισθεῖσα Αὐτονομία τῆς Βορείου
Ἠπείρου ἀποτέλεσε τὸ ἐπιστέγασμα τοῦ ἐπικοῦ ἐκείνου ἀγώνα. Σήμερα, 99 χρόνια μετά,
τὸ γεωπολιτικὸ περιβάλλον στὴν περιοχὴ εἶναι ρευστὸ καὶ ἐπικίνδυνο. Ἡ ἔξαρση
τοῦ ἀλβανικοῦ ἀλυτρωτισμοῦ μὲ τὴν ἐπίνευση τῶν ΗΠΑ καὶ ἡ πολύπτυχη σύσφιγξη τῶν
διμερῶν σχέσεων Ἀλβανίας-Τουρκίας, μὲ τὴν ἐνίσχυση τοῦ ρόλου καὶ τῆς παρουσίας
τῆς τελευταίας στὴ γειτονικὴ χώρα, δημιουργοῦν νέα δεδομένα τὰ ὁποῖα ἐπηρεάζουν
οὐσιαστικὰ σὲ ἐπίπεδο ἀσφαλείας, τόσο τὸν Βορειοηπειρωτικὸ Ἑλληνισμό, ὅσο καὶ....
τὸν κυρίως Ἑλλαδικὸ χῶρο.
Στὸν ἀντίποδα, οἱ
Βορειοηπειρῶτες ἀδελφοί μας ἀναζητοῦν ἑνότητα, ὅραμα καὶ προοπτική, ἐνῶ ἡ
ἑλληνικὴ κυβέρνηση δὲν ἀσκεῖ τὸν ἀποφασιστικὸ ἐκεῖνο ρόλο ποὺ ἐπιτάσσουν τὸ
Δίκαιο καὶ ἡ Ἱστορία γιὰ τὴν προστασία τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τῆς Ἑλληνικῆς
Ἐθνικῆς Μειονότητος.
Η ΣΦΕΒΑ καὶ ὁ ΠΑΣΥΒΑ
ἐπισημαίνουν γιὰ μία ἀκόμη φορᾶ τὴν ἀναγκαιότητα υἱοθετήσεως Ἐθνικῆς
Στρατηγικῆς στὸ Βορειοηπειρωτικό, τὸ ὁποῖο συνιστᾶ ἐνεργὸ Ἐθνικὸ Ζήτημα.
Ἂς προλάβουμε κάποτε τὶς
ἐξελίξεις, γιὰ νὰ μὴν τρέχουμε μονίμως ἀσθμαίνοντας πίσω ἀπὸ αὐτές!
Ἀθήνα, 16-2-2013
ΚΔΣ ΣΦΕΒΑ
