.jpg)
Γράφει ο π. Βασίλειος Ι. Καλλιακμάνης
α) Κάθε χρόνο τό βράδυ τής 11ης τού μηνός Ιουλίου τελείται πάνδημη αγρυπνία στό μοναστήρι τού Αγίου Ιωάννου Θεολόγου στή Σουρωτή. Χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας από τή Θεσσαλονίκη, διάφορα μέρη τής Ελλάδος καί τού εξωτερικού επισκέπτονται τό μοναστήρι γιά νά προσκυνήσουν τόν τάφο τού Γέροντα Παϊσίου τού Αγιορείτη, πού κοιμήθηκε στίς 12 Ιουλίου πρίν από δεκαοχτώ χρόνια. Η ιδιαίτερη πνευματική σχέση πού είχε ο μακάριος Γέροντας μέ τήν Αγία Ευφημία φαίνεται ότι επιβεβαιώνεται από τήν ημερομηνία τής κοιμήσεώς του.β) Η Αγία Ευφημία, πού εορτάζεται στίς 11 Ιουλίου, σύμφωνα μέ τόν Συναξαριστή, "εκατάγετο από τήν Χαλκηδόνα... Αύτη λοιπόν διαβαλθείσα, πώς ωμολόγει τόν Χριστόν, ετιμωρήθη μέ τροχούς καί μέ φωτίαν, ομοίως καί μέ μηχανάς καί τρόπους άλλων βασάνων. Ύστερον δέ εδόθη εις τά θηρία διά νά τήν φάγουν, έμεινεν όμως από αυτά αβλαβής. Είτα δαγκαθείσα ολίγον από μίαν αρκούδαν, καί ...
προσευχηθείσα, παρέδωκε τήν ψυχήν τής εις χείρας Θεού μέσα εις τό θέατρον".
γ) Ο Γέροντας Παΐσιος είχε τήν ευλογία νά τόν επισκεφθεί η Αγία Ευφημία στό κελί του. Κι όπως μαρτυρεί ο ίδιος, έπειτα απ' αυτό τό γεγονός γιά τρείς μέρες ήταν εκστατικός. Σκιρτούσε καί συνεχώς δόξαζε τόν Θεό, απέχοντας ακόμη καί από τήν τροφή. Σέ επιστολή τού αναφέρει: "Σ' όλη μου τή ζωή δέν θά μπορέσω νά εξοφλήσω τήν μεγάλη μου υποχρέωση στήν Αγία Ευφημία, η οποία ενώ ήταν άγνωστή μου καί χωρίς νά έχει καμιά υποχρέωση, μού έκανε αυτήν τή μεγάλη τιμή…". Εντύπωση προξένησε στόν Γέροντα "πώς αυτή η μικροκαμωμένη καί αδύνατη άντεξε τόσα μαρτύρια; Νά πείς ήταν καμία... Μία σταλιά ήταν", έλεγε χαρακτηριστικά.
δ) Διαβάζοντας τά παραπάνω καθώς καί άλλες ρήσεις του γιά τούς έσχατους χρόνους αλλά καί τήν προφητική περιγραφή τής κοινωνίας πού έντονα προβάλλονται στίς μέρες μας, δημιουργείται η εντύπωση ότι ο όσιος Γέροντας δέν ασχολούνταν μέ καθημερινά πράγματα, αλλά μόνο μέ οράματα καί θείες αποκαλύψεις. Καί πράγματι ο Γέροντας Παΐσιος είχε τό χάρισμα τής διακρίσεως, συνομιλούσε μέ αγίους, ήταν υπόδειγμα άσκησης, ταπείνωσης καί υπομονής.
ε) Ενώ όμως ο χαρισματικός Γέροντας ήταν προσανατολισμένος πρός τή μέλλουσα βασιλεία καί δόξα, ζούσε ταυτόχρονα χριστιανοπρεπώς τό παρόν. Πολιτευόταν στόν ουρανό, αλλά διέτριβε στή γή. Δέν απέφευγε τήν πραγματικότητα καί δέν αναζητούσε ένα φαντασιακό τεχνητό παράδεισο, αλλά μέ συνέπεια καί ευθύνη ενδιαφερόταν γιά τή διαμόρφωση ενός δίκαιου παρόντος. Θά αναφερθεί μόνο ένα παράδειγμα σχετικό μέ τούς φόρους πρός τό κράτος.
στ) Ρωτήθηκε κάποτε: "Γέροντα, όταν αγοράζουμε κάτι γιά τό μοναστήρι, μερικοί δέν δέχονται νά μάς κόψουν τιμολόγιο. Τί νά κάνουμε;". Καί απάντησε: "Τιμολόγια νά σάς κόβουν πάντοτε καί εσείς νά κόψετε τίς απαιτήσεις σας. Νά περιορίσετε τίς ανάγκες σας καί νά φτιάχνετε μόνον ό,τι είναι απαραίτητο. Εγώ έτσι θά έκανα. Θά τά στείλη ο Θεός. Άν εμείς οι μοναχοί ζητάμε νά μή μάς κόβουν τιμολόγια, κάνουμε καί τούς άλλους νά αμαρτάνουν. Λένε: 'Αφού έτσι κάνουν τά μοναστήρια…'. Άν εμείς πού θέλουμε νά τηρήσουμε τίς εντολές, κινούμαστε έτσι, ξέρετε πόσο σκανδαλίζουμε; 'Τώ τόν φόρον τόν φόρον', λέει η Γραφή. Εγώ, όταν στέλνω γράμμα όχι μέ τό ταχυδρομείο αλλά μέ άνθρωπο, πάλι βάζω τά γραμματόσημα. Οι κοσμικοί δικαιολογούν τόν εαυτό τους, αλλά καί τά μοναστήρια, άν κινούνται έτσι, δέν έχουν ειλικρίνεια καί πάει τό Ευαγγέλιο στήν άκρη... Όταν γιά κάποιο λόγο δέν σάς κόβουν τιμολόγια, νά τό θεωρήτε ζημιά πνευματική".
ζ) Άλλη φορά ρωτήθηκε: "Κάποιος μάστορας, Γέροντα, ζήτησε νά τόν απολύσουμε από τήν δουλειά, νά μπή στό Ταμείο Ανεργίας καί νά συνεχίση νά δουλεύη σ' εμάς". Καί απάντησε: "Όχι, βρέ παιδί, δέν είναι σωστό! Λίγη συνείδηση νά έχη κανείς, δέν τό κάνει αυτό! Δέν ταιριάζει σέ μοναστήρι νά κάνη τέτοιο πράγμα! Προτιμότερο είναι, καί ανάγκη νά έχη τό μοναστήρι, νά τόν πληρώση διπλό μισθό, γιά νά μήν τό κάνη. Τόσο βαρύ είναι! Η ευλογία φέρνει ευλογία καί η αδικία φέρνει τήν καταστροφή".
Άν όλοι είχαν έντονο τό αίσθημα τής κοινωνικής ευθύνης, όπως ο σοφός Γέροντας, η οικονομική κρίση θά ήταν ίσως ηπιότερη καί τά φτωχότερα κοινωνικά στρώματα δέν θά υπέφεραν.
πηγή:agiosharalabos
