Hμέρα ἀποφράδα γιά τόν τόπο καί τήν Πατρίδα ἡ
27η Σεπτεμβρίου 1831. Ὁ πρῶτος Κυβερνήτης τῆς ἐλεύθερης καί ἀνεξάρτητης
Ἑλλάδας πέφτει δολοφονημένος ἀπό χέρια συμπατριωτῶν μας στήν εἴσοδο τῆς
Ἐκκλησίας τοῦ Ἁγ. Σπυρίδωνα στό Ναύπλιο, πηγαίνοντας νά παρακολουθήσει τήν Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία.Ποιός ἦταν ὅμως ὁ Ἰ. Καποδίστριας; Ποιός ἦταν ὁ ἄνθρωπος αὐτός πού
συγκέντρωσε ἐπάνω του τήν τόση ὀργή καί θυμό ὥστε νά ἔχει τέτοια
κατάληξη; Τί προξένησε τόν θάνατό του;
Μήπως ἀναριχήθηκε στήν διακυβέρνηση τῆς Χώρας γιά νά κερδίσει τιμές καί δόξα; Μήπως θέλησε νά τροφοδοτήσει τήν προσωπική του φιλοδοξία καί στήν προσπάθεια αὐτή πάτησε ἐπί δικαίων καί ἀδίκων;
Μέ παρακάλια καί ἀγωνία οἱ Ἕλληνες ζήτησαν ἀπό τόν Ἰ. Καποδίστρια νά ἀναλάβει τήν κυβέρνηση τῆς Ἑλλάδος. Ἡ Ἑλλάδα βυθιζόταν μέρα τή μέρα καί κινδύνευε νά χάσει ὅλα ὅσα εἶχε ἀποκτήσει μέ τόν ἀγῶνα ἐναντίων τῶν Τούρκων. Οἱ Ἕλληνες μοιρασμένοι σέ φατρίες, ὅλοι ἐναντίον ὅλων εἶχαν ἐπιδοθεῖ σέ ἀνελέητο κυνήγι ἀντιπάλων μέ τελικό σκοπό τήν ἐπικράτησή τους ἔναντι τοῦ ἄλλου.
Ὁ Ἰ. Καποδίστριας ἀφήνει τίς δόξες καί τίς τιμές, ἀπορρίπτει τήν πρόταση τοῦ τσάρου Νικολάου Α’ νά παραμείνει στή θέση του ὡς Ὑπ. Ἐξωτερικῶν τῆς Ρωσσίας, ἀφήνει μία λαμπρή καριέρα τήν ὁποία μέ πολύ κόπο καί μόχθο ἔκτισε, ἀφήνει μία λαμπρή καριέρα στό σημεῖο ὅπου τώρα ἀρχίζει νά διαφαίνεται καί στούς ἴδιους τούς Ρώσσους ἡ ἐπιτυχία στίς ἐπιλογές καί ἡ ἐπιτυχή κρίση του στά ζητήματα τῶν Βαλκανίων. Ὅλη ἡ Εὐρωπαϊκή σκηνή τίθεται στά πόδια του καί πάλι νά τόν περιμένει νά πρωταγωνιστήσει.
Τά ἀφήνει ὅλα γιά νά ἔρθει στήν Ἑλλάδα ἡ ὁποία ὁρίζεται ἀπό τήν Πελοπόννησο καί λίγα νησιά τοῦ Ἀργοσαρωνικοῦ. Σέ μία Ἑλλάδα ὅπου παραπαίει καί κανείς δέν ξέρει ἄν σέ λίγο καιρό θά εἶναι ἀνεξάρτητη ἤ θά καταντήσει ξένη ἀποικία.
Μήπως ὅμως ἡ δίψα του γιά πλούτη καί χρήματα τόν ὁδήγησαν σέ αὐτή του τήν ἐπιλογή; Οὔτε ὅμως καί αὐτό, δεδομένου ὅτι τό Δημόσιο Ταμεῖο δέν εἶχε οὔτε μία δραχμή. Ζητήθηκαν μάλιστα ἀπό τόν ἴδιο νά καταβάλλει τά ἔξοδα συντήρησης τοῦ σπιτιοῦ πού θά ἔμενε στό Ναύπλιο λόγω ἔλλειψης χρημάτων.
Ὁ ἴδιος ξόδεψε τήν μεγάλη περιουσία πού εἶχε ἀλλά καί αὐτή πού ἀπέκτησε, πρός ἀνακούφιση τῶν πεινασμένων καί ἀναξιοπαθούντων Ἑλλήνων. Πούλησε ὅλη του τήν περιουσία ὥστε νά καλύψει ἀνάγκες του νεοσύστατου κράτους.
Τί ἔκανε λοιπόν αὐτός ὁ ἄνθρωπος ὥστε νά τοῦ τό ἀνταποδώσουμε μέ αὐτό τόν τρόπο; «Δός μοι τοῦτον τόν ξένον, τόν ἐκ βρέφους ὡς ξένον ξενωθέντα ἐν κόσμῳ», ἀναφωνοῦμε καί ἐμεῖς γιατί ὅλη του τή ζωή ἔζησε στά ξένα καί διέπρεψε, ἀλλά στήν πατρίδα του σάν ξένος ἀντιμετωπίστηκε. «Δός μοι τοῦτον τόν ξένον, ὅν ὁμόφυλοι, μισοῦντες, θανατοῦσιν ὡς ξένον», τόν ὁποῖο οἱ ὁμοεθνεῖς μας θανάτωσαν. «Δός μοι τοῦτον τόν ξένον, ὅστις οἶδε ξενίζειν τούς πτωχούς καί τούς ξένους». Αὐτόν πού σέ ὅλη του τή ζωή ὑπηρέτησε τούς ξένους καί τούς πτωχούς καί στήν Εὐρώπη, καί στή Ρωσσία καί στήν Ἑλλάδα. «Δός μοι τοῦτον τόν ξένον, ἵνα κρύψω ἐν τάφῳ, ὅς ὡς ξένος οὐκ ἔχει τήν κεφαλήν ποῦ κλίνῃ». «Δός μοι τοῦτον τόν ξένον, ὅν ξενίζομαι βλέπων τοῦ θανάτου τό ξένον». Καί πράγματι ὁ παράδοξός του θάνατος μας δημιουργεῖ ἔκπληξη.
Ὁ ἄνθρωπος πού θυσίασε τήν καριέρα του, τήν προοπτική νά κάνει οἰκογένεια, τόν ἴδιο του τόν ἑαυτό. Ὁ ἄνθρωπος πού ὁραματίστηκε καί ἀγωνίστηκε γιά μιά Ἑλλάδα πραγματικά ἐλεύθερη καί ἀνεξάρτητη. Μία Ἑλλάδα πού δέν θά εἶναι ἀποικία τῶν Μεγ. Δυνάμεων, ἀλλά οἰκονομικά καί ἐδαφικά ἀνεξάρτητη. Μία Ἑλλάδα πρότυπο στό σύγχρονο κόσμο, μέ τό δικαίωμα νά ἀποφασίζει ἡ ἴδια γιά τό μέλλον της καί νά χειρίζεται ἡ ἴδια τίς ἐπιλογές της.
Γι’ αὐτή τήν Ἑλλάδα ἀγωνίστηκε καί ἔδειξε ὅτι μπορεῖ νά τά καταφέρει.
Δυστυχῶς αὐτό τό κατάλαβαν καί οἱ Μεγ. Δυνάμεις, οἱ ὁποῖες ἀπό τή στιγμή πού ἡ Ἑλλάδα ἔγινε ἀνεξάρτητη βάλθηκαν τήν ἴδια στιγμή νά τήν ὑποδουλώσουν.
Αὐτό δέν συγχώρησαν οἱ Μεγ. Δυνάμεις ποτέ στόν Ἰ. Καποδίστρια καί ἔβαλαν σκοπό νά τόν ἐξοντώσουν. Δυστυχῶς τό κατάφεραν καί ἔβαλαν γερά τά θεμέλιά τους στήν ταλαίπωρη αὐτή χώρα.
Ἡ ἱστορία δικαιώνεται ἔστω καί καθυστερημένα. Ἐργάστηκαν τόσα χρόνια μυστικά καί τώρα μέ οἰκονομικό τό πρόσχημα διαφεντεύουν τόν τόπο μας φανερά καί ἀπροκάλυπτα. Ἡ ἀνεξαρτησία τῆς χώρας μας στίς μέρες μας καταλύθηκε.
Αὐτό πού ὁ Ἰ. Καποδίστριας φοβόταν καί ἀντιτάχθηκε, μέ παροιμιώδη τρόπο, νά γίνει, οἱ σύγχρονοι πολιτικοί τό παρέδωσαν ἔτοιμο στό πιάτο τῶν ξένων.
Δέν γνώριζαν τί ἔκαναν; Γνώριζαν καί συμφώνησαν νά πουλήσουν τήν πατρίδα. Ὅ,τι καί ἄν συμβαίνει εἶναι ἀξιοκατάκριτοι στά μάτια τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἀνθρώπων.
Αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ Ἰ. Καποδίστρια πού ἔζησε γιά νά διδάξει πῶς ὁ πολιτικός ἄνδρας πρέπει νά ζεῖ.
Αἰωνία ἡ μνήμη σου πού πέθανες γιά νά διδάξεις πώς ὁ πολιτικός ἄνδρας πρέπει νά προτιμάει νά πεθάνει καί ὄχι νά πουλάει τήν πατρίδα του.
Αἰωνία ἡ μνήμη σου, πού ὑπῆρξες γιά ὅλους ἐμᾶς τούς Ἕλληνες γιά νά θυμόμαστε πώς ὁ Θεός ἀγαπάει τήν Ἑλλάδα.
Μήπως ἀναριχήθηκε στήν διακυβέρνηση τῆς Χώρας γιά νά κερδίσει τιμές καί δόξα; Μήπως θέλησε νά τροφοδοτήσει τήν προσωπική του φιλοδοξία καί στήν προσπάθεια αὐτή πάτησε ἐπί δικαίων καί ἀδίκων;
Μέ παρακάλια καί ἀγωνία οἱ Ἕλληνες ζήτησαν ἀπό τόν Ἰ. Καποδίστρια νά ἀναλάβει τήν κυβέρνηση τῆς Ἑλλάδος. Ἡ Ἑλλάδα βυθιζόταν μέρα τή μέρα καί κινδύνευε νά χάσει ὅλα ὅσα εἶχε ἀποκτήσει μέ τόν ἀγῶνα ἐναντίων τῶν Τούρκων. Οἱ Ἕλληνες μοιρασμένοι σέ φατρίες, ὅλοι ἐναντίον ὅλων εἶχαν ἐπιδοθεῖ σέ ἀνελέητο κυνήγι ἀντιπάλων μέ τελικό σκοπό τήν ἐπικράτησή τους ἔναντι τοῦ ἄλλου.
Ὁ Ἰ. Καποδίστριας ἀφήνει τίς δόξες καί τίς τιμές, ἀπορρίπτει τήν πρόταση τοῦ τσάρου Νικολάου Α’ νά παραμείνει στή θέση του ὡς Ὑπ. Ἐξωτερικῶν τῆς Ρωσσίας, ἀφήνει μία λαμπρή καριέρα τήν ὁποία μέ πολύ κόπο καί μόχθο ἔκτισε, ἀφήνει μία λαμπρή καριέρα στό σημεῖο ὅπου τώρα ἀρχίζει νά διαφαίνεται καί στούς ἴδιους τούς Ρώσσους ἡ ἐπιτυχία στίς ἐπιλογές καί ἡ ἐπιτυχή κρίση του στά ζητήματα τῶν Βαλκανίων. Ὅλη ἡ Εὐρωπαϊκή σκηνή τίθεται στά πόδια του καί πάλι νά τόν περιμένει νά πρωταγωνιστήσει.
Τά ἀφήνει ὅλα γιά νά ἔρθει στήν Ἑλλάδα ἡ ὁποία ὁρίζεται ἀπό τήν Πελοπόννησο καί λίγα νησιά τοῦ Ἀργοσαρωνικοῦ. Σέ μία Ἑλλάδα ὅπου παραπαίει καί κανείς δέν ξέρει ἄν σέ λίγο καιρό θά εἶναι ἀνεξάρτητη ἤ θά καταντήσει ξένη ἀποικία.
Μήπως ὅμως ἡ δίψα του γιά πλούτη καί χρήματα τόν ὁδήγησαν σέ αὐτή του τήν ἐπιλογή; Οὔτε ὅμως καί αὐτό, δεδομένου ὅτι τό Δημόσιο Ταμεῖο δέν εἶχε οὔτε μία δραχμή. Ζητήθηκαν μάλιστα ἀπό τόν ἴδιο νά καταβάλλει τά ἔξοδα συντήρησης τοῦ σπιτιοῦ πού θά ἔμενε στό Ναύπλιο λόγω ἔλλειψης χρημάτων.
Ὁ ἴδιος ξόδεψε τήν μεγάλη περιουσία πού εἶχε ἀλλά καί αὐτή πού ἀπέκτησε, πρός ἀνακούφιση τῶν πεινασμένων καί ἀναξιοπαθούντων Ἑλλήνων. Πούλησε ὅλη του τήν περιουσία ὥστε νά καλύψει ἀνάγκες του νεοσύστατου κράτους.
Τί ἔκανε λοιπόν αὐτός ὁ ἄνθρωπος ὥστε νά τοῦ τό ἀνταποδώσουμε μέ αὐτό τόν τρόπο; «Δός μοι τοῦτον τόν ξένον, τόν ἐκ βρέφους ὡς ξένον ξενωθέντα ἐν κόσμῳ», ἀναφωνοῦμε καί ἐμεῖς γιατί ὅλη του τή ζωή ἔζησε στά ξένα καί διέπρεψε, ἀλλά στήν πατρίδα του σάν ξένος ἀντιμετωπίστηκε. «Δός μοι τοῦτον τόν ξένον, ὅν ὁμόφυλοι, μισοῦντες, θανατοῦσιν ὡς ξένον», τόν ὁποῖο οἱ ὁμοεθνεῖς μας θανάτωσαν. «Δός μοι τοῦτον τόν ξένον, ὅστις οἶδε ξενίζειν τούς πτωχούς καί τούς ξένους». Αὐτόν πού σέ ὅλη του τή ζωή ὑπηρέτησε τούς ξένους καί τούς πτωχούς καί στήν Εὐρώπη, καί στή Ρωσσία καί στήν Ἑλλάδα. «Δός μοι τοῦτον τόν ξένον, ἵνα κρύψω ἐν τάφῳ, ὅς ὡς ξένος οὐκ ἔχει τήν κεφαλήν ποῦ κλίνῃ». «Δός μοι τοῦτον τόν ξένον, ὅν ξενίζομαι βλέπων τοῦ θανάτου τό ξένον». Καί πράγματι ὁ παράδοξός του θάνατος μας δημιουργεῖ ἔκπληξη.
Ὁ ἄνθρωπος πού θυσίασε τήν καριέρα του, τήν προοπτική νά κάνει οἰκογένεια, τόν ἴδιο του τόν ἑαυτό. Ὁ ἄνθρωπος πού ὁραματίστηκε καί ἀγωνίστηκε γιά μιά Ἑλλάδα πραγματικά ἐλεύθερη καί ἀνεξάρτητη. Μία Ἑλλάδα πού δέν θά εἶναι ἀποικία τῶν Μεγ. Δυνάμεων, ἀλλά οἰκονομικά καί ἐδαφικά ἀνεξάρτητη. Μία Ἑλλάδα πρότυπο στό σύγχρονο κόσμο, μέ τό δικαίωμα νά ἀποφασίζει ἡ ἴδια γιά τό μέλλον της καί νά χειρίζεται ἡ ἴδια τίς ἐπιλογές της.
Γι’ αὐτή τήν Ἑλλάδα ἀγωνίστηκε καί ἔδειξε ὅτι μπορεῖ νά τά καταφέρει.
Δυστυχῶς αὐτό τό κατάλαβαν καί οἱ Μεγ. Δυνάμεις, οἱ ὁποῖες ἀπό τή στιγμή πού ἡ Ἑλλάδα ἔγινε ἀνεξάρτητη βάλθηκαν τήν ἴδια στιγμή νά τήν ὑποδουλώσουν.
Αὐτό δέν συγχώρησαν οἱ Μεγ. Δυνάμεις ποτέ στόν Ἰ. Καποδίστρια καί ἔβαλαν σκοπό νά τόν ἐξοντώσουν. Δυστυχῶς τό κατάφεραν καί ἔβαλαν γερά τά θεμέλιά τους στήν ταλαίπωρη αὐτή χώρα.
Ἡ ἱστορία δικαιώνεται ἔστω καί καθυστερημένα. Ἐργάστηκαν τόσα χρόνια μυστικά καί τώρα μέ οἰκονομικό τό πρόσχημα διαφεντεύουν τόν τόπο μας φανερά καί ἀπροκάλυπτα. Ἡ ἀνεξαρτησία τῆς χώρας μας στίς μέρες μας καταλύθηκε.
Αὐτό πού ὁ Ἰ. Καποδίστριας φοβόταν καί ἀντιτάχθηκε, μέ παροιμιώδη τρόπο, νά γίνει, οἱ σύγχρονοι πολιτικοί τό παρέδωσαν ἔτοιμο στό πιάτο τῶν ξένων.
Δέν γνώριζαν τί ἔκαναν; Γνώριζαν καί συμφώνησαν νά πουλήσουν τήν πατρίδα. Ὅ,τι καί ἄν συμβαίνει εἶναι ἀξιοκατάκριτοι στά μάτια τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἀνθρώπων.
Αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ Ἰ. Καποδίστρια πού ἔζησε γιά νά διδάξει πῶς ὁ πολιτικός ἄνδρας πρέπει νά ζεῖ.
Αἰωνία ἡ μνήμη σου πού πέθανες γιά νά διδάξεις πώς ὁ πολιτικός ἄνδρας πρέπει νά προτιμάει νά πεθάνει καί ὄχι νά πουλάει τήν πατρίδα του.
Αἰωνία ἡ μνήμη σου, πού ὑπῆρξες γιά ὅλους ἐμᾶς τούς Ἕλληνες γιά νά θυμόμαστε πώς ὁ Θεός ἀγαπάει τήν Ἑλλάδα.
Καρζῆς Νικόλαος
Πηγή: Εφημερίδα "ΚΟΙΝΩΝΙΑ" τεύχος Σεπτεμβρίου 2010
koinwniaΠηγή: Εφημερίδα "ΚΟΙΝΩΝΙΑ" τεύχος Σεπτεμβρίου 2010
