Προς τους εκπαιδευτικούς των σχολείων της Αθήνας
Με την ευκαιρία του νέου σχολικού έτους 2012-13
Αγαπητοί μου,
Μια μαθήτρια είπε: «Τρομάζω όταν σκέφτομαι το μέλλον. Όχι μόνο το δικό μου, όλων μας. Και τι κάνω; Δεν ξέρω. Άλλοι ετοίμασαν αυτόν τον κόσμο για μας ...;» .
Πράγματι, ο κόσμος μας είναι...
αντιφατικός, παράδοξος και παράλληλα αντινεανικός. Σήμερα παράγονται περισσότερα υλικά αγαθά από κάθε άλλη εποχή. Αν αυτά τα αγαθά ήταν δυνατό να μοιραστούν με δικαιοσύνη δεν θα υπήρχε άνθρωπος ο οποίος να ήταν γυμνός ή πεινασμένος. Χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, χωρίς στέγη και εκπαίδευση.
Ο κόσμος που ετοιμάσαμε για τα παιδιά μας είναι άδικος και διχασμένος από ένα βαθύ ρήγμα που διαπερνά τις κοινωνίες και τις χωρίζει σε ευημερούσες και μη. Τρομάζουν τα παιδιά μπροστά σε αυτόν τον ανήθικο διαχωρισμό. Φοβούνται αυτόν τον κόσμο στον οποίο συζεί η σιωπή με την οργή και οι ενήλικες αγνοούν τους ανήλικους. Δεν προσφέρεται με κανένα τρόπο χώρος έκφρασης για τα παιδιά.
Αισθάνομαι αρχάριος μπροστά στο δυσεπίλυτο πρόβλημα της απουσίας μιας παιδείας που να καλλιεργεί τη δημιουργικότητα, την ικανότητα θεωρητικής σκέψης, τη συνεργασία, την αυτονομία, την ικανότητα σχέσης και του σεβασμού ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους. Ίσως είναι ευκολότερο να λέμε παρά να κάνουμε κάτι για όσα επισημαίνουμε.
Για αυτό το «κάτι» θα ήθελα να σας παρακαλέσω. Να επιμένουμε στη μνήμη. Έχουμε καθήκον να θυμόμαστε ότι υποσχεθήκαμε στα παιδιά μας τουλάχιστον ένα κόσμο που θα είναι δικαιότερος, περισσότερο φωτεινός και ανθρώπινος. Να θυμηθούμε τον Κομένιο που έλεγε: «Να διαπαιδαγωγείς σημαίνει να βοηθάς τον κάθε άνθρωπο να σωθεί και να αγωνίζεσαι για την οικοδόμηση μιας ανθρώπινης κοινωνίας σε ολόκληρο τον κόσμο» .
Πράγματι, ο κόσμος μας είναι...
αντιφατικός, παράδοξος και παράλληλα αντινεανικός. Σήμερα παράγονται περισσότερα υλικά αγαθά από κάθε άλλη εποχή. Αν αυτά τα αγαθά ήταν δυνατό να μοιραστούν με δικαιοσύνη δεν θα υπήρχε άνθρωπος ο οποίος να ήταν γυμνός ή πεινασμένος. Χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, χωρίς στέγη και εκπαίδευση.
Ο κόσμος που ετοιμάσαμε για τα παιδιά μας είναι άδικος και διχασμένος από ένα βαθύ ρήγμα που διαπερνά τις κοινωνίες και τις χωρίζει σε ευημερούσες και μη. Τρομάζουν τα παιδιά μπροστά σε αυτόν τον ανήθικο διαχωρισμό. Φοβούνται αυτόν τον κόσμο στον οποίο συζεί η σιωπή με την οργή και οι ενήλικες αγνοούν τους ανήλικους. Δεν προσφέρεται με κανένα τρόπο χώρος έκφρασης για τα παιδιά.
Αισθάνομαι αρχάριος μπροστά στο δυσεπίλυτο πρόβλημα της απουσίας μιας παιδείας που να καλλιεργεί τη δημιουργικότητα, την ικανότητα θεωρητικής σκέψης, τη συνεργασία, την αυτονομία, την ικανότητα σχέσης και του σεβασμού ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους. Ίσως είναι ευκολότερο να λέμε παρά να κάνουμε κάτι για όσα επισημαίνουμε.
Για αυτό το «κάτι» θα ήθελα να σας παρακαλέσω. Να επιμένουμε στη μνήμη. Έχουμε καθήκον να θυμόμαστε ότι υποσχεθήκαμε στα παιδιά μας τουλάχιστον ένα κόσμο που θα είναι δικαιότερος, περισσότερο φωτεινός και ανθρώπινος. Να θυμηθούμε τον Κομένιο που έλεγε: «Να διαπαιδαγωγείς σημαίνει να βοηθάς τον κάθε άνθρωπο να σωθεί και να αγωνίζεσαι για την οικοδόμηση μιας ανθρώπινης κοινωνίας σε ολόκληρο τον κόσμο» .
Καλή και ευλογημένη χρονιά
Προς τους μαθητές και τις μαθήτριες των Γυμνασίων και Λυκείων
Με την ευκαιρία της ενάρξεως του Νέου Σχολικού έτους 2012-13
Αγαπητά μου παιδιά,
Ίσως την ώρα που θα διαβάζονται αυτές οι γραμμές να μην τις ακούτε. Ο θόρυβος της νέας συνάντησης, η χαρά και η προσδοκία μιας ομορφότερης χρονιάς από την προηγούμενη είναι πιθανό να καλύπτουν τη δική μου φωνή. Δεν πειράζει. Γιατί στέκομαι αμήχανα μπροστά στο νεφελώδη ορίζοντα του μέλλοντός σας. Η γενιά μας δεν στάθηκε στο ύψος της αποστολής της.
Είναι φυσικό να ακούγεται η αμφισβήτησή σας σαν κραυγή όπως την περιγράφει ο Αισχύλος: «Μην προσπαθείς από συμπόνια με ψεύτικα να με ζεστάνεις λόγια. γιατί θαρρώ πως άλλο δεν υπάρχει τόσο χειρότερο κακό από το ψέμα» .
Δικαιολογημένα ίσως. Οι παροτρύνσεις μας πώς να γίνουν πιστευτές αν δεν έχετε διαπιστώσει την ειλικρίνειά τους; Σε ποιόν ορίζοντα να προσανατολιστείτε όταν η γενιά μας στήριξε τη προοπτική της, την ίδια της τη ζωή σε θεμέλια που αποδείχθηκαν όχι μόνο προσωρινά αλλά και ψεύτικα;
Υπήρξαν, αλλά και υπάρχουν, όμως άνθρωποι αληθινοί οι οποίοι με τον καθαρό βίο και το λόγο τους στήριξαν τους άλλους.
« Καλύτερα να έχεις στη χώρα σου σχολείο ελληνικό, παρά να έχεις βρύσες και ποταμούς,διατί η βρύση ποτίζει το σώμα ενώ το σχολείο ποτίζει την ψυχή ...; Τα πάντα από το σχολείο τα μανθάνομεν, διατί χωρίς το σχολείον περιπατούμε στο σκοτάδι» , δίδασκε ο Αγ.Κοσμάς ο Αιτωλός.
Ο μοναδικός τρόπος που έχουμε για να προστατευτούμε είναι να αγαπήσουμε ξανά, να δημιουργήσουμε και πάλι, να διψάσουμε για αλήθεια, να ομορφύνουμε την ψυχή μας, να τη φωτίσουμε με το Φως της Πίστης «πέρα από τη ζωή μου και τη ζωή σας. Πέρα πολύ.»
Είναι φυσικό να ακούγεται η αμφισβήτησή σας σαν κραυγή όπως την περιγράφει ο Αισχύλος: «Μην προσπαθείς από συμπόνια με ψεύτικα να με ζεστάνεις λόγια. γιατί θαρρώ πως άλλο δεν υπάρχει τόσο χειρότερο κακό από το ψέμα» .
Δικαιολογημένα ίσως. Οι παροτρύνσεις μας πώς να γίνουν πιστευτές αν δεν έχετε διαπιστώσει την ειλικρίνειά τους; Σε ποιόν ορίζοντα να προσανατολιστείτε όταν η γενιά μας στήριξε τη προοπτική της, την ίδια της τη ζωή σε θεμέλια που αποδείχθηκαν όχι μόνο προσωρινά αλλά και ψεύτικα;
Υπήρξαν, αλλά και υπάρχουν, όμως άνθρωποι αληθινοί οι οποίοι με τον καθαρό βίο και το λόγο τους στήριξαν τους άλλους.
« Καλύτερα να έχεις στη χώρα σου σχολείο ελληνικό, παρά να έχεις βρύσες και ποταμούς,διατί η βρύση ποτίζει το σώμα ενώ το σχολείο ποτίζει την ψυχή ...; Τα πάντα από το σχολείο τα μανθάνομεν, διατί χωρίς το σχολείον περιπατούμε στο σκοτάδι» , δίδασκε ο Αγ.Κοσμάς ο Αιτωλός.
Ο μοναδικός τρόπος που έχουμε για να προστατευτούμε είναι να αγαπήσουμε ξανά, να δημιουργήσουμε και πάλι, να διψάσουμε για αλήθεια, να ομορφύνουμε την ψυχή μας, να τη φωτίσουμε με το Φως της Πίστης «πέρα από τη ζωή μου και τη ζωή σας. Πέρα πολύ.»
Αγαπητά μου παιδιά,
Αντικρίστε το σχολείο σας με τα μάτια της δημιουργίας, αναζητήστε τη γνώση που θεμελιώνει ελπίδα και προοπτική. Υπάρχει στα βιβλία σας καλά κρυμμένη αλλά εύκολα μπορείτε να την ανακαλύψετε.
Αρκεί να ταξιδέψετε, να διαβάσετε, να αμφισβητήσετε, να ακούσετε μουσική, να βρείτε το μεγαλείο που σας έχει δωρίσει ο Θεός, στην καρδιά σας.
Αρκεί να ταξιδέψετε, να διαβάσετε, να αμφισβητήσετε, να ακούσετε μουσική, να βρείτε το μεγαλείο που σας έχει δωρίσει ο Θεός, στην καρδιά σας.
Καλή και ευλογημένη χρονιά
ΠΡΟΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ
ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΕΝΑΡΞΕΩΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ 2012-2013
Αγαπητά μου παιδιά,
Ο Χριστός παρομοιάζει τους χριστιανούς αρχικά με το αλάτι.1 Όπως το αλάτι νοστιμίζει το φαγητό και το κάνει αρεστό στους ανθρώπους, έτσι και η παρουσία των χριστιανών μέσα στον κόσμο τον «νοστιμίζει»», τον κάνει πιο όμορφο, πιο αγαθό, πιο ανθρώπινο.
Είναι τόσο απαραίτητος ο χριστιανός μέσα στον κόσμο όσο είναι και το φως. Γι' αυτό και ο Χριστός λέει στη συνέχεια ότι «εσείς είστε το φως του κόσμου».
Αν το φως του Χριστού μας φωλιάζει στην καρδιά σας τότε αυτή γίνεται μια καρπερή γη στην οποία τα αγαθά της Παιδείας που προσφέρουν οι δάσκαλοί σας με τον αγώνα τους γίνονται όμορφοι καρποί
Αν το φως του Χριστού μας φωλιάζει στην καρδιά σας τότε αυτή γίνεται μια καρπερή γη στην οποία τα αγαθά της Παιδείας που προσφέρουν οι δάσκαλοί σας με τον αγώνα τους γίνονται όμορφοι καρποί
Αγαπητά μου παιδιά,
Εύχομαι αυτό το νέο σχολικό έτος να ανοίξετε την καρδιά σας για να κατοικήσει μέσα σας ο Χριστός μας. Να του προσφέρετε τη θέλησή σας για να σας οδηγήσει αλάθητα στην αληθινή πρόοδο.
Εύχομαι αυτό το νέο σχολικό έτος να ανοίξετε την καρδιά σας για να κατοικήσει μέσα σας ο Χριστός μας. Να του προσφέρετε τη θέλησή σας για να σας οδηγήσει αλάθητα στην αληθινή πρόοδο.
