Ὁ Γιάννης Ἀϊβάζης ἐπισκέπτεται συχνὰ τὸ Ἅγιο Ὅρος καὶ μένει μερικὲς μέρες ἐκεῖ.
Ὁ ἠθοποιὸς μίλησε γιὰ τὶς ἐπισκέψεις του, καθὼς καὶ γιὰ τὸ τί κάνει στὸ Ἅγιον Ὅρος, στὸ περιοδικὸ ΟΚ!: «Ἀπὸ παιδὶ εἶχα μία ἰδιαίτερη σχέση μὲ τὴν ἐκκλησία. Ἤμουν παπαδοπαίδι καὶ μέχρι... τὸ Γυμνάσιο πήγαινα στὸ Κατηχητικό.
Στὴν πορεία ἔχασα αὐτὴ τὴν ἐπαφὴ μὲ τὸ θεῖο καὶ ἴσως καὶ λόγω τῆς δουλειᾶς, κατέληξα νὰ εἶμαι ὀρθολογιστής. Δυστυχῶς, ὅλοι μας ἔχουμε γίνει ὑλιστὲς καὶ εἰδικὰ ἐμεῖς οἱ ἠθοποιοὶ πρέπει νὰ καταλάβουμε ὅτι ἡ ζωὴ δὲν εἶναι μόνο χειροκρότημα. Στὸ ἅγιον Ὅρος βρίσκω ἠρεμία, γαλήνη, πνευματικότητα. Νιώθω ὅτι γεμίζω τὶς μπαταρίες μου κάθε φορᾶ ποὺ πηγαίνω ἐκεῖ, γιατί κουβεντιάζω μὲ τὸν πνευματικό μου, διαβάζω, ψέλνω».
Ὁ ἠθοποιὸς μίλησε γιὰ τὶς ἐπισκέψεις του, καθὼς καὶ γιὰ τὸ τί κάνει στὸ Ἅγιον Ὅρος, στὸ περιοδικὸ ΟΚ!: «Ἀπὸ παιδὶ εἶχα μία ἰδιαίτερη σχέση μὲ τὴν ἐκκλησία. Ἤμουν παπαδοπαίδι καὶ μέχρι... τὸ Γυμνάσιο πήγαινα στὸ Κατηχητικό.
Στὴν πορεία ἔχασα αὐτὴ τὴν ἐπαφὴ μὲ τὸ θεῖο καὶ ἴσως καὶ λόγω τῆς δουλειᾶς, κατέληξα νὰ εἶμαι ὀρθολογιστής. Δυστυχῶς, ὅλοι μας ἔχουμε γίνει ὑλιστὲς καὶ εἰδικὰ ἐμεῖς οἱ ἠθοποιοὶ πρέπει νὰ καταλάβουμε ὅτι ἡ ζωὴ δὲν εἶναι μόνο χειροκρότημα. Στὸ ἅγιον Ὅρος βρίσκω ἠρεμία, γαλήνη, πνευματικότητα. Νιώθω ὅτι γεμίζω τὶς μπαταρίες μου κάθε φορᾶ ποὺ πηγαίνω ἐκεῖ, γιατί κουβεντιάζω μὲ τὸν πνευματικό μου, διαβάζω, ψέλνω».
