Η παιδική γκρίνια είναι μία κατάσταση που (όπως ξέρουν καλά οι γονείς με μεγαλύτερα παιδιά) μπορεί να σε οδηγήσει σε νευρική κρίση.
Υπάρχουν αμέτρητοι λόγοι για τους οποίους μπορεί να γκρινιάζει ένα παιδί: επειδή δεν γίνεται αυτό που θέλει, επειδή δεν θέλει να κάνει αυτά που του ζητούν, επειδή δεν του δίνουν αυτό που επιμόνως ζητά...
Ωστόσο, σύμφωνα με την Αμερικανίδα παιδίατρο Laurel Schultz, όλοι αυτοί οι λόγοι προέρχονται από την ίδια πηγή: τα παιδιά καταφέρνουν με αυτόν τον τρόπο να κεντρίσουν την προσοχή των γονιών τους. Η έντονη γκρίνια είναι αποτελεσματική γιατί ο γονιός δε μπορεί να την αγνοήσει.
Αποτρέποντας την γκρίνια Η Schultz εξηγεί ότι η γκρίνια δεν είναι μία συνειδητή στρατηγική που ακολουθούν τα παιδιά, αλλά μία επίκτητη συμπεριφορά, για την εκδήλωση της οποίας μερίδιο ευθύνης φέρουν και οι γονείς. Αν ένα παιδί ζητήσει κάτι ευγενικά και ήρεμα αλλά ο γονιός δεν ανταποκριθεί σε αυτό με την πρώτη ή τη δεύτερη, το παιδί θα ανεβάσει την ένταση για να αποκτήσει αυτό που ζητά. Ένα μικρό παιδί μπορεί να αρχίσει να ουρλιάζει και να χτυπιέται, ενώ ένα μεγαλύτερο παιδί, με περισσότερο αυτοέλεγχο, θα αρχίσει να γκρινιάζει.
Για να αποτρέψετε την γκρίνια, η Schultz συμβουλεύει να μην περιμένετε να φτάσει το παιδί στα όριά του μέχρι να δώσετε σημασία στην απαίτησή του. «Είναι σημαντικό, εφόσον μπορείτε, να ανταποκριθείτε στην πρώτη έκκληση του παιδιού για προσοχή. Αν, π.χ., εκείνη τη στιγμή μιλάτε στο τηλέφωνο, κοιτάξτε το παιδί που σας καλεί και κάντε του ένα νόημα ότι θα είστε μαζί του σε λίγα λεπτά. Έπειτα δώστε στο παιδί όλη σας την προσοχή, όσο πιο ήρεμα μπορείτε».
Αντιμετωπίζοντας την γκρίνια«Όταν ξεκινά η γκρίνια, οι γονείς πρέπει να παίρνουν μια βαθιά ανάσα και να θυμίζουν στον εαυτό τους ότι το παιδί τους δεν προσπαθεί να τους εκνευρίσει, αλλά ζητά τη βοήθειά τους σε κάτι», λέει η Αμερικανίδα παιδοψυχολόγος Dr. Becky Bailey.
«Ανταποκριθείτε σε αυτή την ανάγκη του εξηγώντας στο παιδί γιατί δεν θέλετε να γκρινιάζει ή να μιλά άσχημα, αλλά και πώς περιμένετε από αυτό να συμπεριφέρεται. Π.χ., πείτε κάτι όπως "Δεν μου αρέσει να γκρινιάζεις. Αν θέλεις να σου δώσω κάτι να φας ή να πιεις, μπορείς απλώς να το ζητήσεις ήρεμα και ευγενικά". Φροντίστε εξίσου ήρεμα και ευγενικά να μιλάτε και εσείς. Όχι μόνο τότε, αλλά συνεχώς στην καθημερινότητά σας».
Αν το παιδί συνεχίσει να γκρινιάζει και είστε βέβαιες ότι δεν υποφέρει από κάποιον πόνο ή ασθένεια, οι ειδικοί προτείνουν να κοιτάξετε τη μεγάλη εικόνα του προβλήματος και να προσπαθήσετε να καταλάβετε ποιο είναι το πραγματικό μήνυμα που θέλει το παιδί σας να εισπράξετε. Αναρωτηθείτε μήπως τον τελευταίο καιρό δεν περνάτε αρκετό χρόνο μαζί του, μήπως έχει αλλάξει η καθημερινότητά του, μήπως προσέχετε λίγο παραπάνω το αδερφάκι του. Τις περισσότερες φορές όλη αυτή η γκρίνια σκοπό έχει να σας θυμίσει ότι το παιδί αισθάνεται παραμελημένο.
Η συμβουλή της Bailey είναι να φροντίσετε να περνάτε περισσότερο χρόνο αφοσιωμένοι στα παιδιά. Να τους διαβάζετε, να μαγειρεύετε γι' αυτά ή να κάνετε μαζί κάτι που το παιδί απολαμβάνει. Έστω και λίγα λεπτά καθημερινής «σύνδεσης» με το παιδί, μία ή δύο φορές τη μέρα, μπορούν να αλλάξουν σε μεγάλο βαθμό την προβληματική συμπεριφορά του παιδιού.
Υπάρχουν αμέτρητοι λόγοι για τους οποίους μπορεί να γκρινιάζει ένα παιδί: επειδή δεν γίνεται αυτό που θέλει, επειδή δεν θέλει να κάνει αυτά που του ζητούν, επειδή δεν του δίνουν αυτό που επιμόνως ζητά...
Ωστόσο, σύμφωνα με την Αμερικανίδα παιδίατρο Laurel Schultz, όλοι αυτοί οι λόγοι προέρχονται από την ίδια πηγή: τα παιδιά καταφέρνουν με αυτόν τον τρόπο να κεντρίσουν την προσοχή των γονιών τους. Η έντονη γκρίνια είναι αποτελεσματική γιατί ο γονιός δε μπορεί να την αγνοήσει.
Αποτρέποντας την γκρίνια Η Schultz εξηγεί ότι η γκρίνια δεν είναι μία συνειδητή στρατηγική που ακολουθούν τα παιδιά, αλλά μία επίκτητη συμπεριφορά, για την εκδήλωση της οποίας μερίδιο ευθύνης φέρουν και οι γονείς. Αν ένα παιδί ζητήσει κάτι ευγενικά και ήρεμα αλλά ο γονιός δεν ανταποκριθεί σε αυτό με την πρώτη ή τη δεύτερη, το παιδί θα ανεβάσει την ένταση για να αποκτήσει αυτό που ζητά. Ένα μικρό παιδί μπορεί να αρχίσει να ουρλιάζει και να χτυπιέται, ενώ ένα μεγαλύτερο παιδί, με περισσότερο αυτοέλεγχο, θα αρχίσει να γκρινιάζει.
Για να αποτρέψετε την γκρίνια, η Schultz συμβουλεύει να μην περιμένετε να φτάσει το παιδί στα όριά του μέχρι να δώσετε σημασία στην απαίτησή του. «Είναι σημαντικό, εφόσον μπορείτε, να ανταποκριθείτε στην πρώτη έκκληση του παιδιού για προσοχή. Αν, π.χ., εκείνη τη στιγμή μιλάτε στο τηλέφωνο, κοιτάξτε το παιδί που σας καλεί και κάντε του ένα νόημα ότι θα είστε μαζί του σε λίγα λεπτά. Έπειτα δώστε στο παιδί όλη σας την προσοχή, όσο πιο ήρεμα μπορείτε».
Αντιμετωπίζοντας την γκρίνια«Όταν ξεκινά η γκρίνια, οι γονείς πρέπει να παίρνουν μια βαθιά ανάσα και να θυμίζουν στον εαυτό τους ότι το παιδί τους δεν προσπαθεί να τους εκνευρίσει, αλλά ζητά τη βοήθειά τους σε κάτι», λέει η Αμερικανίδα παιδοψυχολόγος Dr. Becky Bailey.
«Ανταποκριθείτε σε αυτή την ανάγκη του εξηγώντας στο παιδί γιατί δεν θέλετε να γκρινιάζει ή να μιλά άσχημα, αλλά και πώς περιμένετε από αυτό να συμπεριφέρεται. Π.χ., πείτε κάτι όπως "Δεν μου αρέσει να γκρινιάζεις. Αν θέλεις να σου δώσω κάτι να φας ή να πιεις, μπορείς απλώς να το ζητήσεις ήρεμα και ευγενικά". Φροντίστε εξίσου ήρεμα και ευγενικά να μιλάτε και εσείς. Όχι μόνο τότε, αλλά συνεχώς στην καθημερινότητά σας».
Αν το παιδί συνεχίσει να γκρινιάζει και είστε βέβαιες ότι δεν υποφέρει από κάποιον πόνο ή ασθένεια, οι ειδικοί προτείνουν να κοιτάξετε τη μεγάλη εικόνα του προβλήματος και να προσπαθήσετε να καταλάβετε ποιο είναι το πραγματικό μήνυμα που θέλει το παιδί σας να εισπράξετε. Αναρωτηθείτε μήπως τον τελευταίο καιρό δεν περνάτε αρκετό χρόνο μαζί του, μήπως έχει αλλάξει η καθημερινότητά του, μήπως προσέχετε λίγο παραπάνω το αδερφάκι του. Τις περισσότερες φορές όλη αυτή η γκρίνια σκοπό έχει να σας θυμίσει ότι το παιδί αισθάνεται παραμελημένο.
Η συμβουλή της Bailey είναι να φροντίσετε να περνάτε περισσότερο χρόνο αφοσιωμένοι στα παιδιά. Να τους διαβάζετε, να μαγειρεύετε γι' αυτά ή να κάνετε μαζί κάτι που το παιδί απολαμβάνει. Έστω και λίγα λεπτά καθημερινής «σύνδεσης» με το παιδί, μία ή δύο φορές τη μέρα, μπορούν να αλλάξουν σε μεγάλο βαθμό την προβληματική συμπεριφορά του παιδιού.
Πηγή: synodoiporia.
