Σήμερα θα παραχωρήσω την στήλη μου στους καλούς Έλληνες του Συλλόγου
Πομάκων νομού Ξάνθης και στην επιστολή τους που απέστειλαν στον Υπουργό
Παιδείας. Πιστέψτε με ότι εν έτει 2012 απαιτείται ακόμη ιδιαίτερο θάρρος
και τόλμη για να γράψεις μία τέτοια επιστολή:
«Εδώ και πολλές δεκαετίες συντελείται εις βάρος μας μία μορφωτική, γλωσσική και πολιτισμική γενοκτονία. Μία γενοκτονία εις βάρος αυτών των ανθρώπων, μεταξύ των οποίων ανήκουν και τα μέλη του Συλλόγου μας που έχουμε το θάρρος να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως Πομάκοι της Ελλάδας. Το Ελληνικό Κράτος, παραβιάζοντας θεμελιώδη δικαιώματα που παρέχει το Σύνταγμά του και οι ευρωπαϊκές συνθήκες, αλλά και τα άρθρα 40 και 45 της συνθήκης της Λωζάννης, τα οποία παρέχουν στις μουσουλμανικές μειονότητες της Ελλάδας το δικαίωμα «να ποιώνται ελευθέρως εν αυτοίς χρήσιν της γλώσσης των», στερεί από μας και τα παιδιά μας όχι μόνο το δικαίωμα της εκπαίδευσης στην μητρική μας γλώσσα, αλλά ακόμη και το πλέον στοιχειώδες δικαίωμα της αποκλειστικής εκπαίδευσης στην επίσημη γλώσσα του, την ελληνική, και μας επιβάλλει την υποχρεωτική εκπαίδευση σε μία ξένη γλώσσα, την οποία δεν μιλούμε και δεν επιθυμούμε να χρησιμοποιούμε, δηλαδή την τουρκική.
Με την επιστολή αυτή δεν σας ζητάμε κάποια χάρη. Ζητάμε αυτό που
είναι αυτονόητο δικαίωμα κάθε πολίτη μιας οποιασδήποτε ευνομούμενης και
δημοκρατικής χώρας. Ζητάμε το δικαίωμα ο γιος μας ο Μεχμέτ να μαθαίνει
ό,τι μαθαίνει ο γιος σας ο Νίκος. Ζητάμε η κόρη μας η Φατμέ, όταν θα
δώσει εξετάσεις για να περάσει στο ελληνικό πανεπιστήμιο, να έχει τις
ίδιες γνώσεις, δεξιότητες και προοπτικές που θα έχει η κόρη σας η Άννα.
Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό τώρα, όταν στα πιο ευαίσθητα και
κρίσιμα μαθησιακά χρόνια τους τα παιδιά μας διδάσκονται μια γλώσσα που
δεν μιλούν και δεν θα την χρησιμοποιήσουν ποτέ στο σπίτι και στο
πανεπιστήμιό τους;
Και σας ρωτάμε: Εάν το ελληνικό κράτος επέβαλε στα παιδιά των
χριστιανών ενός χωριού της Θράκης ή οποιουδήποτε άλλου χωριού της
Ελλάδας, να διδάσκονται υποχρεωτικά τα μισά μαθήματά τους στην τουρκική
γλώσσα, χωρίς να την μιλούν ως μητρική τους γλώσσα και χωρίς οι γονείς
τους να θέλουν κάτι τέτοιο, δεν θα ξεσηκωνόταν όλοι εναντίον του
οποιουδήποτε φορέα που θα τολμούσε αυτό το έγκλημα; Γιατί επί τόσα
χρόνια το Ελληνικό Κράτος ανέχεται να συντελείται το ίδιο έγκλημα σε
βάρος μας; Μήπως είμαστε πολίτες δεύτερης κατηγορίας; Δεν πληρώνουμε
φόρους; Δεν δίνουμε τα παιδιά μας στον στρατό; Γιατί στερούμαστε το
δικαίωμα της εκπαίδευσης στην γλώσσα μας ή έστω στην γλώσσα της πατρίδας
μας, και μας επιβάλλεται μία ξένη γλώσσα;
Έχουμε πληροφορηθεί ότι το Υπουργείο Παιδείας στην περίοδο του κ.
Στυλιανίδη προχώρησε στο ενθαρρυντικό βήμα της ίδρυσης τεσσάρων
ελληνόφωνων σχολείων στα Πομακοχώρια της ορεινής Ξάνθης. Δυστυχώς όμως η
σημαντική αυτή απόφαση δεν έχει ακόμη υλοποιηθεί και παρά την σύστασή
τους στα χαρτιά, τα σχολεία αυτά δεν έχουν μέχρι τώρα λειτουργήσει.
Πριν τρία χρόνια οι κάτοικοι του χωριού Μάνταινα Ξάνθης ζήτησαν με
επιστολή τους στην Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης να δημιουργηθεί
στο χωριό τους δημόσιο (μη μειονοτικό) ελληνικό σχολείο. Στο αίτημά τους
οι κάτοικοι της Μάνταινας δεν έχουν λάβει καμία απάντηση μέχρι σήμερα.
Οι αρμόδιοι φορείς της τοπικής εκπαίδευσης μέχρι σήμερα κωφεύουν με
διάφορες προφάσεις. Μας προκαλεί εντύπωση η διστακτικότητα της
Πολιτείας, την στιγμή που τον ίδιο καιρό μέλος του Ευρωπαϊκού
Κοινοβουλίου δήλωσε, με αφορμή αίτημα μέλους του Συλλόγου μας να μιλήσει
ενώπιον του στην πομακική γλώσσα, ότι «αν υπάρχει έστω και ένας
άνθρωπος στον κόσμο που δηλώνει Πομάκος, είμαστε υποχρεωμένοι να τον
υπερασπιστούμε».
Εμείς, τα μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου Πομάκων Νομού Ξάνθης,
βρήκαμε το σθένος, παρά τις απειλές και τον πολυποίκιλο πόλεμο που
δεχόμαστε, να δηλώσουμε δημόσια και σθεναρά την πομακική μας ταυτότητα
και γλώσσα. Να είστε σίγουροι ότι υπάρχουν ακόμη πολλές χιλιάδες
Πομάκοι, που θέλουν να το κάνουν, αλλά δεν το τολμούν. Και δεν το
τολμούν όχι λόγω του εκφοβισμού και των απειλών, αλλά γιατί δεν υπάρχει η
Ελληνική Πολιτεία που θα τους υπερασπιστεί και θα τους αγκαλιάσει.
Τουλάχιστον δώστε στην αρχή την ευκαιρία σε μας να μορφωνόμαστε στην
γλώσσα της πατρίδας μας και στην μητρική μας γλώσσα και να είστε απόλυτα
σίγουροι ότι μέσα σε λίγα χρόνια η πλειονότητα των Πομάκων, που σήμερα
κρατά φοβισμένη το στόμα της κλειστό, θα μας ακολουθήσει και θα στέλνει
τα παιδιά της στα σχολεία που θα μας φτιάξει η Ελληνική Πολιτεία όπου θα
διδάσκονται αποκλειστικά ελληνικά ή ελληνικά και την μητρική τους
γλώσσα (πομακικά), ώστε να έχουν ίσες ευκαιρίες και να μπορούν να
συναγωνιστούν τα άλλα παιδιά αυτής της χώρας.
Σας θυμίζουμε το παράδειγμα των δημόσιων (μη μειονοτικών) γυμνασίων
και λυκείων στα Πομακοχώρια, που ενώ ξεκίνησαν με 15 μαθητές και πόλεμο
από πολλές πλευρές, τα σχολεία αυτά κατά το σχολικό έτος 2008-9 είχαν:
Γυμνάσιο Σμίνθης 145 μαθητές, Γυμνάσιο Γλαύκης 140 μαθητές, Λύκειο
Γλαύκης 150 μαθητές, Τεχνικό Λύκειο Γλαύκης 60 μαθητές, Γυμνάσιο Θερμών
25 μαθητές, με αποτέλεσμα να μην επαρκούν οι κτιριακές εγκαταστάσεις
τους».
Για την αντιγραφή,
Γιάννης Κουριαννίδης Ελληνικές Γραμμές
Γιάννης Κουριαννίδης Ελληνικές Γραμμές
πηγή:katinapoume
